Το ΟΧΙ του Μεταξά δεν θα είχε καμιά αξία, εάν δεν συνοδεύονταν από το ΟΧΙ του Ελληνικού Λαού.
Τι κι αν ήταν ο δικτάτορας της 4ης Αυγούστου 1936, που φίμωσε κάθε αντίθετη γνώμη.
Τι κι αν είχε γεμίσει τα ξερονήσια με πολιτικούς κρατούμενους.
Τι κι αν ξανάφερε το βασιλιά με νόθο δημοψήφισμα.
Χωρίς να τα έχει ξεχάσει όλα αυτά και άλλα, ο Ελληνικός Λαός με άκρατο ενθουσιασμό τράβηξε για τα βουνά της Ηπείρου για να σώσει την πατρίδα που κινδύνευε.
Άνισος εκείνος ο πόλεμος. Τα βάλαμε με μια πανίσχυρη αυτοκρατορία, που εκτιμούσε ότι η κατάληψη της Ελλάδας ήταν υπόθεση μερικών ημερών.
Και όμως η ψυχή του Έλληνα αποδείχτηκε πολύ πιο δυνατή από τις σιδερόφρακτες στρατιές του Μουσολίνι.
Οι νίκες ήταν απανωτές και η απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου χαιρετίστηκε με τις ελληνικές σημαίες , που βγήκαν από τα σεντούκια και ξεδιπλώθηκαν στον αέρα.
Και μετά, όταν λυγίσαμε από την πανίσχυρη στρατιωτική γερμανική μηχανή και υποστήκαμε την τριπλή κατοχή, πάλι ο ίδιος λαός οργάνωσε τη μεγαλειώδη Εθνική Αντίσταση.
Ας θυμηθούμε αυτήν μέρα τον Ιωάννη Καραβία, που έδωσε την πρώτη νικηφόρα μάχη στα βουνά της Ηπείρου, τον έφεδρο αξιωματικό Αργύρη Μαρινόπουλο στα οχυρά του Ρούπελ, που τιμήθηκε για την ανδρεία του και το Μανώλη Γλέζο που έστειλε πρώτος το μήνυμα της αντίστασης σε όλη τη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη.
Στις μέρες μας ο ορίζοντας σκοτείνιασε και πάλι. Οι φωτιές του πολέμου πρώτα στην Ουκρανία και τώρα στην Παλαιστίνη καίνε ανθρώπους και σπίτια αδιακρίτως.
Και ο γείτονάς μας, ας μην το ξεχνάμε, καιροφυλακτεί. Χρέος δικό μας, αν χρειαστεί, να προστατεύσουμε την πατρίδα, εμπνεόμενοι από την αντίσταση και το ΟΧΙ των πατεράδων μας στα βουνά της Ηπείρου, που σήμερα γιορτάζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου