Wikipedia

Αποτελέσματα αναζήτησης

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2021

Νικολός Τσαντάνης (Νταλιός): Ένας λησμονημένος αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης

 


Ο Νικολός Τσαντάνης επί το έργον.

Ένας απλός ψαράς σε καιρό ειρήνης και θαρραλέος αντιστασιακός

στην ιταλική κατοχή.

 Κάθε χρόνο το Νοέμβρη, στη γιορτή της Εθνικής Αντίστασης, ξυπνούν οι μνήμες και φέρνουν στην επιφάνεια πράξεις  ηρωικές Ελλήνων πατριωτών, που αδιαφορώντας για το τίμημα, που συχνά ήταν η ίδια τους η ζωή, πολέμησαν τους φασίστες και ναζήδες κατακτητές της πατρίδας μας με κάθε μέσον και με όποιο τρόπο μπορούσαν.

Η Πάρος σ΄αυτόν τον αγώνα ήταν παρούσα, με επώνυμους και ανώνυμους αγωνιστές από τις πρώτες μέρες της ιταλικής κατοχής με τη γνωστή υπόθεση της προδομένης βάσης της Αντιπάρου, που κόστισε ζωές, φυλακίσεις και εξορίες στα κολαστήρια της ναζιστικής Γερμανίας, από τα οποία ορισμένοι συμπατριώτες μας δεν επέστρεψαν ποτέ στη γενέτειρα γη.

Το σημείωμά μου αυτό έχει να κάνει με έναν αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, που ελάχιστα γνωρίζουν οι νεότεροι και που απουσιάζει συχνά από τη συλλογική μας μνήμη, όταν αναφερόμαστε στα γεγονότα της Αντιπάρου.

Πρόκειται για το Νικόλαο Ι. Τσαντάνη τον επονομαζόμενο Νταλιό.

Πριν ξεσπάσει η θύελλα που έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή του, είχε μια ήρεμη οικογενειακή και επαγγελματική διαδρομή με τα πέντε του παιδιά, τη γυναίκα του και το πετρελαιοκίνητο αλιευτικό του σκάφος.

Όμως στη ζωή στον καθένα μας έρχεται η στιγμή που καλείται να πει το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ.

Και όταν ζητήθηκε από το Νικολό Τσαντάνη να μεταφέρει με το καΐκι του Εγγλέζους στρατιώτες από τις ακτές της Αττικής στην Βάση της Αντιπάρου, ως ενδιάμεσο σταθμό, με προορισμό τη Μέση Ανατολή, δεν δίστασε, είπε το μεγάλο ΝΑΙ. Στη ζυγαριά βάρυνε περισσότερο το πατριωτικό καθήκον, αν και γνώριζε το μέγεθος του κινδύνου που διέτρεχε ο ίδιος και η πολυμελής οικογένειά του, με 13 χρόνων το μεγαλύτερο παιδί και 4 μηνών το μικρότερο.


Με αυτά τα καΐκια μεταφέρονταν οι Εγγλέζοι από τις ακτές της Αττικής στην Αντίπαρο.

Και τα δρομολόγια ξεκίνησαν. Ο Νικολός ήταν που μετέφερε τους πρώτους Άγγλους στρατιώτες στη βάση της Αντιπάρου με το πετρελαιοκίνητο «Δέσποινα». 

Κυβερνήτης ο ίδιος με τον αδελφό του Φραγκίσκο στη μηχανή.  Νυχτερινό το ταξίδι με τον μοιραίο Άγγλο υπολοχαγό Άτκινσον, πλάι στο Νικολό, να ανησυχεί για την πορεία του ταξιδιού και το Νικολό να του απαντάει ότι «τη νύχτα ταξιδεύουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια, γιατί προσέχουμε περισσότερο και πήγαινε να κοιμηθείς».

Όμως όπου οι ήρωες, εκεί και οι προδότες. Και η βάση προδόθηκε με τα γνωστά αιματηρά γεγονότα και με το Νικολό να συλλαμβάνεται πρώτος μαζί με τον αδελφό του Φραγκίσκο από τους Ιταλούς ξημερώνοντας των Φώτων το 1942 μαζί με πολλούς άλλους, όσους οι προδότες κατέδωσαν αργότερα και όσους άλλους ανέφερε ο Άτκινσον κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων.

 Και το μαρτύριο για το Νικολό άρχισε. Από την Πάρο, μεταφορά στις φυλακές των Λαζαρέτων στη Σύρο, Από τη Σύρο στις φυλακές της Ρόδου, από τη Ρόδο στις φυλακές του Αβέρωφ στην Αθήνα και μετά, στις 17 Φεβρουαρίου  του 1943, στο ιταλικό στρατοδικείο με καταδίκη σε ισόβια κάθειρξη και με τους άλλους αγωνιστές να εκτελούνται στις 23 Φεβρουαρίου, ανάμεσά τους και ο αδελφός του Φραγκίσκος. Και η συνέχεια στις φυλακές Κατατζάρο της Σικελίας κάτω από δυσμενείς και  απάνθρωπες και εκεί συνθήκες.  Το μαρτύριο αυτό κράτησε 20 μήνες μέχρι το Σεπτέμβριο του 1943,  όταν η Ιταλία συνθηκολόγησε και αμερικανικά και εγγλέζικα πλοία μετέφεραν τους φυλακισμένους, ελεύθερους πια, στην Αλεξάνδρεια.  Εκεί παρέμεινε ο Νικολός μέχρι το τέλος του πολέμου, επιστρέφοντας στην Ελλάδα και στην Πάρο το 1945.

Αγνώριστος από τις ταλαιπωρίες που τον σημάδεψαν, γεμάτος θλίψη και πίκρα που γύρισε χωρίς τον αδελφό του και οικονομικά κατεστραμμένος, έτοιμος όμως να προσφέρει στην πολυμελή του οικογένεια αυτά που στερήθηκαν κατά τα χρόνια της απουσίας του.

Κάποιοι εδώ στην Πάρο λησμόνησαν τον αγνό και τίμιο πατριώτη και σε επίσημες εκδηλώσεις για την Αντίσταση δεν αναφέρθηκε ποτέ το όνομά του, αλλά και σε μια εκπομπή της κρατικής τηλεόραση για τα γεγονότα της Αντιπάρου ξέχασαν να τον αναφέρουν και αυτό το πίκρανε πολύ. 

Αλλά και το επίσημο κράτος δεν πήγε πίσω.  Ούτε τα χρόνια της φυλακής δεν του αναγνώρισαν για να προστεθούν στην υπηρεσία του ως καπετάνιου στο Ναυτικό απομαχικό Ταμείο. Και ο ίδιος, ως αντιστασιακός, δεν έκανε καμιά ενέργεια για να πάρει σύνταξη, αν και ήταν μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, όταν συνταξιοδοτούσαν ακόμα και 12χρονα παιδιά.



Η ταυτότητα του αντιστασιακού του Νικολού Τσαντάνη

«Οι υψιπέται αετοί», όπως μου έλεγε, ο γιος του Απόστολος, «δεν ενήργησαν για χρήματα, αλλά γιατί έβαλαν βαθιά μέσα στην καρδιά τους την πατρίδα, πιο πολύ και από την οικογένειά τους».

Έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, το 1991, έχοντας ήσυχη τη συνείδησή του, ότι σε δύσκολες μέρες για τη πατρίδα, έπραξε αυτό έπρεπε.

Εσχάτως και με απόφαση της επιτροπής ονοματοθεσίας, έπειτα από σχετικό αίτημα του γιού του Απόστολου, ο Δήμος Πάρου έδωσε το όνομα του Νικολάου και Φραγκίσκου Τσαντάνη σε δρόμο της πρωτεύουσας του νησιού.

Κάτι είναι κι αυτό για τον ξεχασμένο αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, για να τον θυμούνται οι παλιοί και να τον γνωρίσουν οι νεότεροι. 

 

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2021

Χαιρετίζουμε την εγκατάστασή του στο νησί μας

 


Ένας εξαίρετος λειτουργός του υψίστου, ο αρχιμανδρίτης Αρσένιος Μελισσιανός, με απόφαση του Μητροπολίτη μας υπηρετεί πλέον την τοπική μας εκκλησία εμπλουτίζοντας το πνευματικό της έργο.

Εκτός από Ιεροκήρυκας της Ι. Μητροπόλεώς μας, έχει αναλάβει τη διεύθυνση του Εκκλησιαστικού Γηροκομείου της Πάρου και προΐσταται της διαχειριστικής επιτροπής της απορφανισμένης από μοναχές Ι.Μ. του Χριστού του Δάσους – Άγιος Αρσένιος.

Γόνος παριανής οικογένειας, από τη μητέρα του Μοσχούλα, κόρη του αείμνηστου καθηγητή μας Κυριάκου Αλωνιάτη και της συζύγου του Αικατερίνης το γένος Γεωργίου Μουρλά, ο πατήρ Αρσένιος,  γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978, τέλειωσε τις εγκύκλιες σπουδές του το 1996, φοίτησε στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών και εν συνεχεία στο πανεπιστήμιο Αθηνών στη θεολογική Σχολή στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας.

Αφού εκπλήρωσε τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις, το 2006 χειροτονήθηκε κληρικός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και υπηρέτησε ως εφημέριος στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Κυπριάδου- Ανω Πατησίων.

Από το 2017 υπηρετεί στην Ιερά Μητρόπολη Παροναξίας ως Ιεροκήρυκας.

Γνωρίζει και μιλά Αγγλικά, Γαλλικά και Γερμανικά.

Έχει εργαστεί πολλά χρόνια ως κατηχητής και τώρα συμμετέχει με ομιλίες και κηρύγματα στο πνευματικό έργο της Ιεράς Μητροπόλεως Παροναξίας.

Χαιρετίζουμε την εγκατάστασή του στο νησί μας και ευχή όλων μας είναι η μακροημέρευσή του σε ένα τόπο που έχει ανάγκη από την παρουσία πνευματικών  ανθρώπων, πολύ περισσότερο , όταν αυτοί είναι υπηρέτες του Υψίστου.

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2021

Χωρίς μοναχές και με ερειπωμένο το κτηριακό συγκρότημα της Ι.Μ. του Χριστού του Δάσους.

 




Ένα ιστορικό γυναικείο μοναστήρι της Πάρου, η Ιερά Μονή του Δάσους, που ιδρύθηκε πριν από 200 περίπου χρόνια και λειτουργούσε αδιαλείπτως μέχρι πρόσφατα με πνευματικό οδηγητή μέχρι την κοίμησή του τον τοπικό μας  Άγιο, τον Άγιο Αρσένιο, έμεινε χωρίς μοναχές.

Οι δύο εναπομείνασες,  για λόγους υγείας και γήρατος, φιλοξενούνται στο εκκλησιαστικό γηροκομείο της Πάρου και δεν πρόκειται να επανέλθουν στην Ι. Μονή.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κατόπιν αυτού διόρισε τριμελή επιτροπή ιερέων της Πάρου για την φροντίδα και τη φύλαξη της  Ι. Μονής, της οποίας το κυρίως κτηριακό συγκρότημα, με εξαίρεση το καθολικό βρίσκεται σε τραγική κατάσταση, όπως διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι.

Ήδη η Ι. Μονή  διαθέτει κάμερες και συναγερμό συνδεμένο με το Αστυνομικό Τμήμα της Πάρου.

Όμως το μεγάλο πρόβλημα της επισκευής και συντήρησης της Ι. Μονής παραμένει.



Αυτός είναι και ο λόγος που σημαντική μερίδα συμπολιτών μας κινείται ήδη για τη δημιουργία συλλόγου  φίλων της Ι. Μονής, προκειμένου να συμβάλει, σε συνεργασία  με την τριμελή επιτροπή που όρισε ο Μητροπολίτης μας, στην επισκευή μέρους του κτηριακού συγκροτήματος.

Τούτο καθίσταται αναγκαίο, γιατί ή όποια γυναικεία αδελφότητα αποφασίσει να εγκαταβιώσει στην Ι.Μ. θα πρέπει να έχει στη διάθεσή της τα εντελώς απαραίτητα.

Θυμίζουμε, ότι ανάλογη πρωτοβουλία είχαν πάρει διακεκριμένοι  συμπολίτες μας το 1994, ιδρύοντας το σύλλογο των Φίλων της Ι.Μ. Αγίων Αναργύρων της Πάρου, ο οποίος με τη συνδρομή του Ι. Προσκυνήματος της Εκατονταπυλιανής ανακαίνισε το ερειπωμένο μοναστήρι και το κατέστησε λειτουργικό και επισκέψιμο.

Βέβαια για να υπάρξει συνολική αντιμετώπιση του κτηριακού προβλήματος, θα απαιτηθούν μελέτες και ένταξη του έργου με όλες τις απαιτούμενες άδειες σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα κεντρικά.



Μέχρι τότε όμως πολλά μπορούν να γίνουν με εθελοντική εργασία και χορηγίες από πιστούς και φίλους του μοναστηριού για να παραμείνει επισκέψιμο και κατοικήσιμο από νέα γυναικεία αδελφότητα, που ευχή όλων μας είναι να βρεθεί και να εγκαταβιώσει σύντομα  σ΄αυτό.  

 

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2021

Η Παροικιά καλύφθηκε από ομίχλη



Ώρα 3 μ.μ. Ένα σπάνιο φυσικό φαινόμενο.

Ομίχλη σκέπασε μεγάλο μέρος της Παροικιάς και του λιμανιού.


Η Παροικιά απόψε. Τα δυνατά φώτα δεξιά είναι του γηπέδου.
Η ομίχλη καλά κρατεί και το πλοίο της γραμμής μπαίνει στο λιμάνι
σφυρίζοντας για την αποφυγή ατυχήματος.



Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2021

Δημοτικές εκλογές: πολύ νωρίς για προβλέψεις...


 

Σε μια από τις σπάνιες εξόδους μου και λόγω κορονοϊού, σε κατάστημα της Παροικιάς, με πλησίασαν δύο συμπατριώτες μου. Ο ένας μου ζήτησε πληροφορίες για την προσφυγή των 22 στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά των δημοπρατημένων έργων ολοκλήρωσης του αεροδρομίου. Ήταν πολύ οργισμένος εναντίον των 22 και δεν γράφω περισσότερα γιατί είμαι κατά της δημοσιογραφικής ανθρωποφαγίας.

 Ο άλλος μου ζητούσε επίμονα να του πω τι προβλέπω για τις δημοτικές εκλογές, ενοχλημένος από την κατάσταση που επικρατεί στην Παροικιά.

Στον πρώτο απάντησα ότι ο Δήμος Αντιπάρου διόρισε δικηγόρο που θα τον εκπροσωπήσει στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ότι ο Δήμος Πάρου βρίσκεται σε διαδικασία διορισμού δικηγόρου. 

 Στον δεύτερο απάντησα ότι είναι πολύ νωρίς για προβλέψεις, αφού δεν είναι γνωστά τα ονόματα των υποψηφίων δημάρχων και τα άτομα που θα τους πλαισιώνουν.

Μου αντείπε ότι έχουν  ήδη ξεκινήσεις συζητήσεις. Και συνέχισε: "Ο Δήμαρχος, πληροφορήθηκα, ότι ήδη κάνει επαφές για τη συγκρότηση ψηφοδελτίου" και ότι σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες που έχει, "στις δημοτικές εκλογές θα διεκδικήσει το αξίωμα του δημάρχου και ο Έπαρχος Κώστας Μπιζάς" συμπληρώνοντας, ότι "θα κατέβει ως ανεξάρτητος, γιατί έτσι θα έχει τη δυνατότητα να συγκροτήσει ποιοτικό υπερκομματικό ψηφοδέλτιο".

Με αιφνιδίασε με τις πληροφορίες του ο συνομιλητής μου κυρίως για τη συμμετοχή του Επάρχου στις δημοτικές εκλογές, οι οποίες σημειωτέον θα πραγματοποιηθούν έπειτα από δύο χρόνια.

Τελικά με έβαλαν στον πειρασμό και «έψαξα» και τις δύο περιπτώσεις.

Και για μεν την προσφυγή των 22 διαπίστωσα ότι υπάρχει μεγάλη υποβόσκουσα οργή εναντίον τους από την συντριπτική πλειοψηφία της τοπικής μας κοινωνίας, για δε τις υποψηφιότητες ότι οι πληροφορίες του δεύτερου συνομιλητή μου ήταν  πράγματι έγκυρες.

Βέβαια στα δύο χρόνια που μεσολαβούν μέχρι τις δημοτικές εκλογές ενδεχομένως να συμβούν πολλά, που μπορούν να ανατρέψουν τις προθέσεις των δύο υποψηφίων δημάρχων, γι αυτό άλλωστε και είναι προσεκτικοί. Μπορεί να δηλώνουν, ότι ετοιμάζονται να κατέλθουν στον εκλογικό στίβο, όμως αποφεύγουν την όποια επίσημη γραπτή δήλωση καθόδου.

Τρίτο υποψήφιος, εκτιμούν αρκετοί ότι θα είναι και πάλι ο Κώστας Ροκονίδας, ο οποίος για ελάχιστους ψήφους έχασε στις περασμένες εκλογές, όμως τίποτε δεν ακούγεται για τις προθέσεις του.

Ένας άγνωστος Χ είναι και το νέο εκλογικό σύστημα, σύμφωνα με το οποίο δήμαρχος μπορεί να εκλεγεί από την πρώτη Κυριακή, αρκεί να είναι πρώτος σε ψήφους και να έχει ξεπεράσει το 43%  έστω και με μία ψήφο.

Επίσης αξίζει να σημειωθεί, ότι η θητεία των δημάρχων με το νέο νόμο αυξάνεται κατά ένα χρόνο, δηλαδή γίνεται πενταετής, γεγονός που θα βαρύνει στην κρίση του εκλογικού σώματος, γιατί τα πέντε χρόνια είναι πολλά για μια πιθανή και αποτυχημένη θητεία.