Στον σύγχρονο κόσμο μας όλα αλλάζουν με μεγάλες ταχύτητες.
Και εμείς τρέχουμε με τη γλώσσα έξω για να προλάβουμε, να προσαρμοστούμε και να συνυπάρξουμε με πρωτόγνωρες καταστάσεις που δεν είναι εύκολα αντιμετωπίσιμες ιδιαίτερα στις μεγάλες ηλικίες.
Είναι η μεγάλη ηλεκτρονική επανάσταση, που με τους περίφημους αλγόριθμους και την τεχνητή νοημοσύνη ήρθε για να τα αλλάξει όλα, στις επικοινωνίες, στις συναλλαγές, στις μετακινήσεις, στην αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας και σε ό,τι άλλο συνθέτει την καθημερινότητά μας.
Όμως υπάρχουν και άλλα πολύ πιο μεγάλα, που μας ξεπερνούν.
Είναι η κλιματική αλλαγή, η αύξηση του πληθυσμού στον πλανήτη, οι μεγάλες οικονομικές ανισότητες και οι πόλεμοι, που συνεχώς διευρύνονται καταστρέφοντας τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων και οι γεωπολιτικές αλλαγές πολύ κοντά και στη δική μας γειτονιά.
Και εμείς εδώ στην Ελλάδα, τι κάνουμε; το διασκεδάζουμε με τον Κασσελάκη και το μαλλιοτράβηγμα στο ΣΥΡΙΖΑ, με το ΠΑΣΟΚ και τις εκλογές του νέου αρχηγού και με την απουσία Σαμαρά και Καραμανλή από τα γενέθλια της Ν.Δ., προσπερνώντας τα σοβαρά που είτε το θέλουμε είτε όχι θα μας ακουμπήσουν.
Είναι η Χάγη, μέσω της οποίας θα δώσουμε στον γείτονα χωρίς να πάρουμε, είναι το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος που συνεχώς μεγαλώνουν και θα μας οδηγήσουν σε νέα μνημόνια, είναι η μετατροπή της Χώρας σε μια τεράστια αμερικανική βάση, όπου σε γενικότερη ανάφλεξη θα μας μεταβάλλει σε ολοκαύτωμα, είναι το πολιτικό μας σύστημα που βρίσκεται σε αποδρομή και ανυποληψία.
Αυτά μας τα κρύβουν, μας κοιμίζουν και μας αφήνουν ανυποψίαστους και απροετοίμαστους, όταν η Ουκρανία, στην καρδιά της Ευρώπης, διαλύεται, η Μέση Ανατολή φλέγεται και όλα πλέον καθιστούν πιθανό το ενδεχόμενο μιας παγκόσμιας καταστροφικής σύρραξης.
Καλά θα κάνουμε, εκτός από τα μικρά που μας απασχολούν, να βλέπουμε και αυτό που μας περιβάλλει, που κάθε μέρα που περνά, σκουραίνει όλο και περισσότερο.