Ξερίζωσαν καλλωπιστικά φυτά για λίγες ψήφους;

 

Τώρα

Πριν

Το είδαμε και αυτό. Ξερίζωσαν  καλλωπιστικά φυτά ή τα έκοψαν με πριόνι μέχρι τη ρίζα και αμέσως μετά πλακόστρωσαν τα σημεία εξαφανίζοντας τα αποδεικτικά στοιχεία της πράξης τους ή για να μην πέσει κάποιος περαστικός στην λακκούβα που δημιούργησαν ή και για δύο..

Το συμβάν έγινε πρόσφατα στην καρδιά του παραδοσιακού οικισμού της Παροικιάς, όχι από ιδιώτη, αλλά από υπάλληλο του δήμου, που, όπως μας πληροφόρησαν, πήρε εντολή από τη δημοτική αρχή, για να εξυπηρετήσει επιχειρηματία της περιοχής, χωρίς να ενημερωθεί η κοινότητα της Παροικιάς και χωρίς να ζητηθεί  η γνώμη του δημοτικού υπαλλήλου που είναι επιφορτισμένος με την φροντίδα και την προστασία των καλλωπιστικών φυτών του οικισμού.

Κι αυτό για λίγες ψήφους;

Έρχονται εκλογές και εάν αυτό είναι η  αρχή, θα πρέπει να προετοιμαστούμε  για πολύ χειρότερα.

Η κοινότητα Παροικιάς θα πρέπει να καταγγείλει  αυτήν την αυθαίρετη πράξη και να πάρει την πρωτοβουλία στα σημεία που υπήρχαν τα καλλωπιστικά φυτά να φυτέψει νέα.

"ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ" Διαμαρτυρόμαστε για την υποβάθμιση του Ωδείου. Διαμαρτυρόμαστε για την υποβάθμιση των πολιτιστικών αξιών στο νησί μας.

 

 

Δελτίο Τύπου

Πάρος 3/9/2022

Η Σχολή Μουσικής της Πάρου, που αργότερα αναβαθμίστηκε σε Ωδείο, γεννήθηκε τη δεκαετία του 1980 ως απόρροια της δραστηριότητας του Πολιτιστικού μας Συλλόγου και ιδιαίτερα του ιδρυτικού μέλους του ‘’Αρχίλοχου’’ Νίκου Σαρρή.

Αρκετές ήδη γενιές νέων παιδιών του νησιού μας έχουν εμπλουτίσει τη ζωή τους με την ποιότητα της μουσικής παιδείας -ορισμένα μάλιστα από αυτά έχουν ακολουθήσει λαμπρές σταδιοδρομίες μουσικών. Η προσφορά του Ωδείου της Πάρου όλα αυτά τα χρόνια στον πολιτισμό είναι καταφανής.

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες μιας διάθεσης βαθμιαίας υποβάθμισης του Ωδείου. Η φετινή απόφαση μεταστέγασής του από το θαυμάσιο κτίριο στο οποίο στεγάζεται μέχρι και αυτή τη στιγμή σε ένα οίκημα απομακρυσμένο από την πόλη, αποτελεί μια ακόμα θλιβερή ένδειξη του είδους των προτεραιοτήτων που τείνουν να επικρατήσουν στο νησί μας.

Η μουσική παιδεία, όπως και κάθε είδους παιδεία, για μας αποτελεί πάντα ύψιστη προτεραιότητα και θα είμασταν ευτυχείς αν αυτή η προτεραιότητα διακρινόταν και πίσω από τα έργα και τις αποφάσεις των εκλεγμένων αρχών του τόπου μας.

Διαμαρτυρόμαστε για την υποβάθμιση του Ωδείου. Διαμαρτυρόμαστε για την υποβάθμιση των πολιτιστικών αξιών στο νησί μας. Ελπίζουμε στη διατήρηση και ενδυνάμωση κάθε εστίας πολιτισμού στον μικρό μας τόπο, όπου η ανάγκη προστασίας των πολιτιστικών κεκτημένων γίνεται ολοένα και πιο αναγκαία.

Δ.Σ. Πολιτιστικού Συλλόγου «ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ»

Μεγάλη η γιορτή Της και στο Πανελλήνιο Προσκύνημα της Πάρου

 

Δεν υπάρχει πόλη, χωριό ή νησί στη ευλογημένη μας πατρίδα, που να μην έχει ναό αφιερωμένο στη μεγάλη μας Μητέρα, την Παντάνασσα, την Οδηγήτρια, την Δακρυρροούσα, την Γοργοϋπήκοο, τη Μεγαλόχαρη, την Εκατονταπυλιανή.

Μεγάλη η γιορτή Της και στο Πανελλήνιο Προσκύνημα της Πάρου, στον ιστορικό ναό Της, που ανήγειραν άγιοι και αυτοκράτορες πριν από 17 αιώνες, με αδιάλειπτη τη λειτουργία του μέχρι τις μέρες μας.

Πλήθος πιστών από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό έχει κατακλύσει και φέτος το νησί μας και συρρέει στον αρχαίο ναό Της για να προσκυνήσει τη θαυματουργή Της Εικόνα.

Ο συσσωρευμένος πόνος, το δακρυσμένο πρόσωπο του κάθε ταλαιπωρημένου ακουμπά πάνω στη φιλεύσπλαχνη Μάνα, που πόνεσε όσο καμιά άλλη  και που μόνο Εκείνη μπορεί να τον νιώσει και να στάξει βάλσαμο στην ψυχή του.

Και όταν με όλη τη δύναμη της ψυχής μας την παρακαλέσουμε  και ζητήσουμε τη βοήθειά της είναι βέβαιο ότι Εκείνη θα ανταποκριθεί και θα δώσει λυτρωτική λύση στο πρόβλημα που μας βασανίζει.

Εδώ στο ευλογημένο νησί μας είναι πολλές οι επώνυμες μαρτυρίες για θαυματουργικές επεμβάσεις της Παναγίας μας. Θεράπευσε ανίατες ασθένειες, εμφανίστηκε σε όνειρα σε πιστούς που την επικαλέστηκαν και σε κάποιες περιπτώσεις είδαν την παρουσία της μέσα στον περικαλή ναό Της.

Η μεγάλη Μητέρα, μας αγκαλιάζει όλους, συμπαραστέκεται σε όλους και στέλνει την αγάπη της σε κάθε άνθρωπο ερχόμενο στον αφιλόξενο κόσμο μας.

 Χρόνια πολλά και ευλογημένα σε κάθε ορθόδοξο πιστό, σε κάθε χριστιανό, σε κάθε άνθρωπο όπου γης, στους πιστεύοντες και μη πιστεύοντες.

«Τα Θαύματα του Οσίου Αρσενίου του εν Πάρω» σε νέα επιμελημένη έκδοση

 

Επανεκδόθηκαν και κυκλοφορούν σε νέα επιμελημένη και επηυξημένη έκδοση από τη Μονή του Χριστού Δάσους – Αγίου Αρσενίου «Τα Θαύματα του Οσίου Αρσενίου του εν Πάρω»

Το βιβλίο προλογίζει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Καλλίνικος, ο οποίος μεταξύ άλλων επισημαίνει την συνεχώς μαρτυρούμενη θαυματουργική ενέργεια του Αγίου μας.

Απόσπασμα από τον πρόλογο του Μητροπολίτου μας:

«Η αγάπη, ο σεβασμός και η ευλάβεια στο πρόσωπο του Αγίου της Πάρου, Αγίου Αρσενίου, τόσο των Παριανών όσο και των απανταχού προσκυνητών της Ιεράς Μονής του, φάνηκε από την πολύ σύντομα εξάντληση της πρώτης εκδόσεως του βιβλίου των Θαυμάτων του.  Όμως  η ως τώρα πνευματική παρουσία του Αγίου Αρσενίου και η επιβεβαιωμένη και συνεχώς μαρτυρούμενη θαυματουργική του ενέργεια στις μοναχές και τους προσκυνητές της Ιεράς Μονής του κατέστησαν αδήριτη την ανάγκη το βιβλίο αυτό όχι μόνο  να επανεκδοθεί, αλλά και να εμπλουτιστεί με καινούριες μαρτυρίες της θαυματουργικής δράσης του Αγίου μας στη ζωή όλων μας…»

Το βιβλίο διατίθεται στο εκθετήριο της Ιεράς Μονής και του Ιερού Προσκυνήματος Παναγίας Εκατονταπυλιανής.

Τα έσοδα από την πώληση θα διατεθούν για την ανακαίνιση της Ιεράς Μονής.

 

 

Ούτε τους νεκρούς μας δεν σέβονται

 

Δήμαρχε, πάρε αποτελεσματικά μέτρα εδώ και τώρα. Αυτή  η φωτογραφία με κάνει να ντρέπομαι. Υποθέτω και εσένα, ως πρώτο πολίτη αυτού του τόπου.

Η  φωτογραφία έφτασε και σε μένα και είναι χθεσινή. Ο Ρομά πλένονταν μέσα στο κοιμητήριο της Παροικιάς θεόγυμνος και είχε βάλει και μουσική.  

Συμπατριώτης μας πήγε το απόγευμα να ανάψει το καντήλι αγαπημένου του προσώπου και αντίκρισε αυτό το ντροπιαστικό  θέαμα. 

Μου είπε ότι τη φωτογραφία την έστειλε και στο Μητροπολίτη μας. Μόνο που για τη φύλαξη του κοιμητηρίου υπεύθυνος είναι ο Δήμος.

Προτιμούν τα Ι.Χ, σε βάρος των φορτηγών – ψυγείων

 

Έφτασαν μέχρις εμάς παράπονα επιχειρηματιών, ότι τα πλοία της ακτοπλοΐας προτιμούν τα Ι.Χ, σε βάρος των φορτηγών – ψυγείων που μεταφέρουν ευπαθή προϊόντα στο νησί.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να πλήττεται όλη η αλυσίδα της εστίασης. Το προϊόν δεν φτάνει στην ώρα του στο κατάστημα πώλησης , δεν φτάνει στην ώρα του στο εστιατόριο, δεν φτάνει στην ώρα του στο τραπέζι του καταναλωτή – τουρίστα. Και αυτή είναι η καλύτερη των περιπτώσεων. Γιατί υπάρχει και η χειρότερη. Να  μένει το εστιατόριο χωρίς την απαραίτητη τροφοδοσία στην κορύφωση της τουριστικής περιόδου.

Αυτό το γνωρίζει το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης και το Υπουργείο Ναυτιλίας;

Οι βουλευτές μας είναι ενημερωμένοι;

Γιάννης Αλιπράντης – Φανιός: Την πήρανε τη μάνα μας οι ιταλοί, ενώ ήτανε λεχώνα.

 

Ο Γιάννης, ο αδελφός της Κούλας 6 χρονών τότε, έβλεπε αυτά που συνέβαιναν στην κατοικιά τους, αλλά λίγα καταλάβαινε. Και ένα από αυτά, ότι οι κακοί ήταν οι ιταλοί.

Μια μέρα που οι ιταλοί βρίσκονταν κοντά στην Κατοικιά, και τους είδε να ανεβαίνουν την πλαγιά ψάχνοντας το Χάρη, ειδοποίησε την αδελφή του και εκείνη, που ήξερε την κρυψώνα, έτρεξε, τον βρήκε και του φώναξε: «Μπάρμπα, φύγε από δω και πήγαινε στο άλλο χωράφι». Εκείνος κατάλαβε περί τίνος επρόκειτο και πήγε σε άλλη κρυψώνα.

Ο Γιάννης, που τώρα διανύει το 86^ο έτος, ήταν παρών στη συζήτηση που είχα με την Κούλα και κάποιες φορές την διέκοπτε, οσάκις θυμόταν κάποιο συμβάν.

Ερώτηση: Πες μου, Κούλα, τώρα πως συλλάβανε τη μητέρα σου.

Πριν μιλήσει η Κούλα, παρεμβαίνει ο Γιάννης, στη συζήτηση.

Γιάννης: Θυμάμαι πολύ καλά τι συνέβη εκείνο το βράδυ. Ήταν περίπου 9 η ώρα, όταν μπήκαν 9 ιταλοί στο σπίτι. Ερευνήσανε όλο το σπίτι, γιατί ψάχνανε το Χάρη.  Ο Χάρης ήταν μέσα στο σπίτι, αλλά όταν πήρε είδηση τους ιταλούς πρόλαβε και έφυγε από ένα παράθυρο που υπήρχε στην πίσω πλευρά του σπιτιού.

Μετά από μια ώρα οι ιταλοί επέστρεψαν και αυτό γινόταν κάθε μια ώρα μέχρι τις 12 τα μεσάνυχτα, όπου εμφανίστηκαν 12 ιταλοί και στήσανε ένα πολυβόλο έξω από την πόρτα. Η καημένη η μάνα μας τρόμαξε και από τότε έπαθε η καρδιά της. Την πήρανε τη μάνα μας ενώ ήτανε λεχώνα.

Κούλα: Άμα πήρανε τη μάνα μας, έτρεξα και πήγα πιο κάτω που ήταν το σπίτι της γιαγιάς μου. Της λέω, «Γιαγιά, έλα στο σπίτι γιατί οι ιταλοί πήραν τη μάνα και εγώ δεν ξέρω τι να κάνω με το μωρό». Και εκείνη μου απάντησε: «Εγώ δεν έρχομαι απάνω τέτοια ώρα». Φοβότανε η κακομοίρα, γριά γυναίκα.

Αφού πέρασε η βδομάδα και η μαμά μου δεν ερχότανε, λέω στη θεία μου την Ζαμπέτα, την αδερφή του μπαμπά μου, που έμενε παρακάτω: «Βρε θεία σε παρακαλώ, να πάμε το μωρό στη χώρα να το βυζάξει και το παίρνομε πάλι και ερχόμαστε πίσω». Δεν μου έφερε αντίρρηση η θεία μου. «Πάμε» μου είπε. Γιατί στο μωρό δίναμε μόνο χαμομήλι, επειδή τότε δεν τους δίνανε γάλα. Οι μανάδες τα βυζαίνανε τα μωρά. Αφού ξεκινήσαμε με τη θεία μου με το γαϊδουράκι, μόλις φτάσαμε στις καλαμιές, στον δεύτερο  ποταμό, προτού φτάσουμε στα Κακάπετρα, βλέπω τη μάνα μου που ερχότανε με τα πόδια έξω. Κουρελιασμένη, τα μαλλιά της πεσμένα. Νόμιζες πως έβλεπες ένα φάντασμα. Μόλις την είδα της λέω: «Βρε μάνα τι έγινες; Γιατί δεν ερχόσουνα;» «Με είχανε φυλακισμένη και με ανακρίνανε και δεν μπορούσα να φύγω». Μετά την ξαναπήρανε τη μάνα και εγώ της πήγαινα το μωρό για να το θηλάζει. Και αυτό βάστηξε μήνες. Το μωρό μας είχε υποσχεθεί ο Χάρης να το βαφτίσει. Άμα τέλειωσε ο πόλεμος ο Χάρης ήρθε στο σπίτι μας και το βάφτισε. Το βγάλαμε Μαρία. Έγινε μεγάλο γλέντι στο σπίτι που κράτησε 3 μέρες, λες και ήταν γάμος.