Όταν κάποιοι από εμάς αερομαχούν ή εκτονώνονται στο διαδίκτυο ή παριστάνουν τους παλληκαράδες εκ του ασφαλούς, χωρίς κανένα αποτέλεσμα επί του πρακτέου, κάποιοι άλλοι, όχι όλοι, που έχουν αγοράσει τα φιλέτα της Πάρου και έχουν κτίσει πανάκριβες βίλες προς πώληση ή για ιδιόχρηση, ενεργούν μεθοδικά μέσω γνωστών και μεγάλων δικηγορικών γραφείων υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντά τους, συχνά σε βάρος των συμφερόντων του νησιού μας.
Τέτοια είναι η περίπτωση όσων προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της ολοκλήρωσης του έργου του αεροδρομίου.
Και για να μη αποκαλυφθεί ο πραγματικός λόγος της προσφυγής, ότι τους ενοχλεί ο θόρυβος των αεροπλάνων, (λες και πρόκειται για το αεροδρόμιο του Ορλύ ή του Χίθροου), επιστράτευσαν περιβαλλοντικά επιχειρήματα για να τεκμηριώσουν την προσφυγή τους στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, συμπαρασύροντας και κάποιους αφελείς ή και ορισμένους που επλήγησαν στο παρελθόν από τις απαλλοτριώσεις.
Όμως όσοι από εμάς κλαίνε και οδύρονται για την κατάσταση που έχει περιέλθει το νησί, καλά θα κάνουν να κάνουν την αυτοκριτική τους, γιατί καταθέτοντας απλά τον καημό τους δεν βγαίνει τίποτε το ουσιαστικό. Αντίθετα κάποιες φορές “αξιοποιούνται” χωρίς να το αντιλαμβάνονται από τους επιτήδειους.
Και για να μην λέμε πολλά, ιδού μερικά παραδείγματα.
Στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος κάτοικοι που επρόκειτο να απαλλοτριωθούν τα κτήματά τους προσέφυγαν στο ΣτΕ, επειδή οι υποβολείς με τις βίλες της περιοχής, τους έπεισαν ότι τα χρήματα που θα πάρουν για τις απαλλοτριώσεις θα είναι ελάχιστα. Στο δικηγορικό γραφείο που τους εκπροσώπησε στο δικαστήριο δεν πλήρωσαν δεκάρα. Προφανώς πλήρωσαν οι υποβολείς.
Η προσφυγή στο ΣτΕ κατά του βιολογικού της Παροικιάς έγινε πάλι από κατοίκους της περιοχής. Και εδώ πάλι είχαμε υποβολείς. Τους έπεισαν ότι θα «ευωδιάζουν» τα σπίτια τους, ενώ ο λόγος της προσφυγής ήταν άλλος. Και εδώ οι υποβολείς προφανώς πλήρωσαν τις δαπάνες της δίκης.
Και τώρα, αφού τα διάφορα συμφέροντα δεν κατάφεραν να εμποδίσουν την κατασκευή του αεροδρομίου, του οποίου όμως ούτε ο διάδρομος έχει ολοκληρωθεί, ούτε τα κτηριακά, προσέφυγαν και πάλι στο ΣτΕ για να προστατεύσουν τάχα το περιβάλλον της Πάρου από το μέγα πλήθος των τουριστών που θα επισκέπτεται το νησί με μεγάλα αεροπλάνα από το εξωτερικό.
Αλλά τα προβλήματα που εδώ και μερικά χρόνια αντιμετωπίζει το νησί μας, περιβαλλοντικά και άλλα που έχουν σχέση με τις υποδομές που διαθέτει, δεν οφείλονται στο υπάρχον ή στο προηγούμενο αεροδρόμιο, αλλά στις καραβιές των τουριστών που μας επισκέπτονται.
Και αυτή η ροή επισκεπτών, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα συνεχίζεται με τη συντριπτική πλειοψηφία να επιλέγει τις ακτοπλοϊκές και όχι τις αεροπορικές γραμμές.
Αλλού είναι το κυρίως πρόβλημα. Το νησί χτίζεται ολόκληρο και η ευθύνη βαραίνει όλους μας.
Αφήσαμε ανεξέλεγκτη τη δόμηση και την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος του νησιού, που συντελείται με την τσιμεντοποίηση βουνών πεδιάδων και παραλιών.
Και επειδή το ένα φέρνει το άλλο, θα ‘ρθει η ώρα που θα νιώθουμε ξένοι στον ίδιο μας τον τόπο με τα παιδιά μας να μας καταριούνται.
Η λύση υπάρχει για να σώσουμε αυτό που έχει απομείνει. Όσο είναι καιρός.
Δήμος, Επαρχείο και φορείς που ανησυχούν για την πορεία του νησιού μας, να ζητήσουν από την κυβέρνηση να αναστείλει για μία τριετία την έκδοση νέων οικοδομικών αδειών εκτός οικισμών.
Και εάν το αίτημα γίνει δεκτό, στο διάστημα αυτής της τριετίας, να τα βάλουμε όλα κάτω και να χαράξουμε τη νέα πορεία της Πάρου. Να υπάρξει επανεκκίνηση.
Δύσκολη η απόφαση και με μεγάλο κόστος. Αντοχές υπάρχουν για συγκρούσεις με κατεστημένες νοοτροπίες και οργανωμένα συμφέροντα;
