Στείλαμε διαστημόπλοια στον Άρη και μηχανήματα που τον εξερευνούν με εντολές από τη Γη, κάνουμε χειρουργικές επεμβάσεις από απόσταση, αναπτύσσουμε την τεχνητή νοημοσύνη και τη ρομποτική, αλλά είμαστε μικροί και ανήμποροι να καταστρέψουμε έναν ιό που στέλνει καθημερινά στον άλλο κόσμο χιλιάδες συνανθρώπους μας.
Τα εμβόλια, που η τηλεοπτική προπαγάνδα, πολιτική και ιατρική, τα εμφάνισε ως πανάκεια, αποδείχτηκαν περιορισμένης αποτελεσματικότητας καθ΄ομολογίαν του κορυφαίου αμερικανού λοιμωξιολόγου Φάουτσι, που συνιστά και πάλι τη χρήση μάσκας στους εμβολιασμένους, γιατί και αυτοί προσβάλλονται από τις μεταλλάξεις του ιού, τις οποίες και μεταδίδουν.
Τα φάρμακα, που θα μπορούσαν να σώσουν εκατομμύρια ζωές και να σταματήσουν το φονιά της ανθρωπότητας, απουσιάζουν από τη φαρέτρα των γιατρών, με τους αντιεμβολιαστές να υποστηρίζουν, ότι πρώτα πρέπει να ξεπουλήσουν τα εμβόλιά τους οι φαρμακευτικές εταιρείες.
Και όλοι εμείς, υποψιασμένοι και μη, εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι, βλέπουμε την καθημερινότητά μας να αλλάζει δραματικά, χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε και να βάλουμε τέλος στον εφιάλτη που μας προέκυψε.
Πρόκειται για αδυναμία της ιατρικής επιστήμης να δώσει λύση ή για έναν καλά σχεδιασμένο ασύμβατο πόλεμο που βρίσκεται σε εξέλιξη, όπως ισχυρίζονται οι συνωμοσιολόγοι;
Όπως και να έχει, η απώλεια τόσων ανθρώπινων ζωών θυμίζει πόλεμο, αφού τα θύματα από τον κορονοϊό ξεπέρασαν στις ΗΠΑ αυτά του Β΄ παγκόσμιου πολέμου και οι οικονομικές επιπτώσεις σε αρκετές χώρες έχουν αρχίσει να ξεπερνούν τα επιτρεπτά όρια.
Πόλεμο επίσης θυμίζει η συρρίκνωση των δημοκρατικών μας ελευθεριών, ο περιορισμός της ζωντανής επικοινωνίας, ο χρονικός περιορισμός της κυκλοφορίας και τα μέτρα που λαμβάνονται σε κατηγορίες πολιτών που αρνούνται τον εμβολιασμό.
Και βέβαια πόλεμο θυμίζει και ο διάχυτος φόβος για τη ζωή μας, αφού ανά πάσα στιγμή ο καθένας μας μπορεί να βρεθεί από το σπίτι του σε κάποιο νοσοκομείο διασωληνωμένος.
Αυτό που δεν θυμίζει, αλλά αποτελεί πραγματικότητα, είναι η σταδιακή αλλαγή που συντελείται στην καθημερινότητά μας.
Γιατί εάν σε ένα ή δύο χρόνια η πανδημία θα έχει αντιμετωπιστεί (και είναι το καλό σενάριο), τότε αυτό που θα έχει μείνει, θα είναι ο ηλεκτρονικός και ο εικονικός τρόπος ζωής με τα προσωπικά μας δεδομένα σε κοινή θέα.
Το πολιτικό σύστημα έχει κάθε λόγο να προωθεί και να προπαγανδίζει μια τέτοια εξέλιξη, αφού μεγάλο μέρος της ανθρώπινης δραστηριότητας δεν θα σχετίζεται πλέον με μετακινήσεις, μιας και σημαντικό κομμάτι της παραγωγικής διαδικασίας θα εκτελείται από το διάτρητο οικογενειακό μας καταφύγιο.
Η άλλη πραγματικότητα έχει σχέση με την χαμένη αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, που αφήνει χώρο σε κάθε είδους ακροδεξιά και άλλα στοιχεία, τα οποία αναπτύσσονται μέσα στη σύγχυση που επικρατεί και αποχτούν συνεχώς αυξανόμενο ακροατήριο.
Αλλά και η αριστερά, για να επιστρέψουμε στα καθ΄ημάς και στον παρόντα χρόνο, εκείνη που στοχεύει σε μια νέα κυβερνητική θητεία, ενώ αντιλαμβάνεται αυτό που έρχεται, αρνείται την όποια προετοιμασία αντιμετώπισής του. Αντίθετα αναλίσκεται σε ατέρμονες συζητήσεις και εσωκομματικές τριβές, ξοδεύοντας πολύτιμο πολιτικό χρόνο, που της στερεί τη δυνατότητα επαφής με όσα απασχολούν και ταλαιπωρούν ευρύτατα κοινωνικά στρώματα.
Επί του παρόντος καλά
θα κάνουμε όλοι μας, να προετοιμαζόμαστε ψυχολογικά για ένα δύσκολο και
απρόβλεπτο Φθινόπωρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου