Την περίοδο που είχα θέση ευθύνης επισκεπτόμουν συχνά συμπατριώτες μας προχωρημένης ηλικίας και συγκέντρωνα πολύτιμες πληροφορίες για ζητήματα που είχαν σχέση τις περισσότερες φορές με τις πλημμύρες και με ποιους τρόπους τις αντιμετώπιζαν.
Ένας εξ αυτών ήταν ο μπάρμπας Χαραλάμπης ο Πατέλης, καλή του ώρα εκεί πάνω που βρίσκεται.
Μια μέρα με πήγε στο δρόμο που είναι η μάντρα με τα οικοδομικά υλικά της επιχείρησης Σκανδάλη και μου έδειξε το δρόμο που εδώ και πολλές δεκαετίες έχει ανοιχτεί κάθετα προς το χείμαρρο που εκβάλλει στο Μπουνταράκι. Είναι ένας από τους δρόμους που οδηγεί στα Κακάπετρα. Διευκολύνει πολύ κόσμο, αλλά για να ανοιχτεί καταστράφηκε ένα σημαντικό αντιπλημμυρικό έργο.
Θυμάμαι επακριβώς αυτά που μου είπε ο μπάρμπας Χαραλάμπης: «Παιδί μου, μετά την πλημμύρα του 1935 (;), που το νερό έφτασε μέχρι τη Ζωοδόχο Πηγή και κόντεψε να μας πνίξει, η κοινότητα αποφάσισε να φτιάξει αυτό το ντουβάρι που είναι μακρύ όσο χρειαζότανε για να μας προστατέψει από το ξεχείλισμα του ποταμού. Φτιάχτηκε με προσωπική εργασία. Δούλεψα και εγώ τότε εκεί. Το φτιάξαμε αθάνατο για αντέχει στην πίεση του νερού. Όταν το σπάσανε για να γίνει ο δρόμος, τους είπα, ότι αυτό που κάνουν κάποια μέρα θα το πληρώσουμε ακριβά. Κανένας όμως δεν με άκουγε. Όμως να ξέρεις, τα ποτάμια μας θυμούνται κάθε 50 χρόνια».
Το 2003 είχαμε ένα έντονο καιρικό φαινόμενο και πλημμύρισαν κάποιες περιοχές, μεταξύ των οποίων και αυτή που βρίσκεται σε επαφή με το χείμαρρο, όπου το νερό πέρασε και γέμισε κάποια υπόγεια επιχειρήσεων.
Τώρα με τις φωτιές και την επερχόμενη κλιματική αλλαγή, η επιστημονική κοινότητα μας προειδοποιεί, ότι τα καιρικά φαινόμενα θα είναι συχνά και εξαιρετικά έντονα.
Η κακοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος, με το χτίσιμο σε ρέματα και δασικές εκτάσεις, με την ανοχή ή το λάδωμα κρατικών υπαλλήλων και οι κατά κανόνα ενέργειες των κυβερνώντων «κατόπιν εορτής», σε συνδυασμό με την έλλειψη ενδιαφέροντος για την προστασία των δασών είναι αυτά που μας χαρακτηρίζουν, ως ελληνική κοινωνία.
Αυτή τη νοοτροπία και πρακτική καλούμαστε να την αλλάξουμε, όσο είναι καιρός.
Θα μπορέσουμε; Το προσεχές μέλλον θα το δείξει.
Αν κουβαλάμε τα ίδια μυαλά, ο λογαριασμός θα είναι πολύ βαρύς και θα τον πληρώσουν κυρίως τα παιδιά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου