Όταν τα προβλήματα γίνονται μέρος της καθημερινότητάς μας

Όταν ένα πρόβλημα που σε αφορά, δεν μπορείς να το λύσεις, υποχρεωτικά συνυπάρχεις και εξοικειώνεσαι με αυτό και γίνεται μέρος της καθημερινότητάς σου.

Δεν προχωρώ περισσότερο, γιατί θα εμπλακώ σε ψυχολογικές αναλύσεις  και δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου.

Απλά αυτή η επισήμανση έγινε, επειδή οι αιρετοί μας άρχοντες, συνειδητά ή ασυνείδητα μας έχουν υποχρεώσει να συμβιώνουμε με προβλήματα της καθημερινότητας, που ενώ αρχικά προκαλούσαν την αντίδρασή μας, σταδιακά έπαψαν να μας ενοχλούν, τα προσπερνάμε και συχνά τα ξεχνάμε, επειδή έχουν προκύψει στο μεταξύ άλλα, που έχουν προτεραιότητα, όπως ο κορονοϊός με τα …συνημμένα του.

Τα παραδείγματα είναι πολλά και θα θυμίσω μερικά (προβλήματα), που προϊόντος του χρόνου έχουν υποβαθμίσει την ποιότητα της ζωής μας, με αποτέλεσμα , όταν κάποιοι ευαίσθητοι και πείσμονες επιμένουν να τα φέρνουν στην επιφάνεια, να θεωρούνται ενοχλητικοί ή να κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν ακόμη και γραφικοί.

- Η καθαριότητα της πόλης μας, που χωλαίνει και μας εκθέτει και ως τουριστικό προορισμό.

- Οι λυόμενες σχολικές αίθουσες, ίσως και επικίνδυνες, λόγω παλαιότητας, για την υγεία των παιδιών μας, μας αφήνουν αδιάφορους, όταν θα έπρεπε να είχαμε ξεσηκωθεί και να είχαμε δώσει λύση στο διαχρονικό κτηριακό πρόβλημα των σχολείων της Παροικιάς.

- Το ερείπιο στο κέντρο του οικισμού της Παροικιάς, που εκτός από την επικινδυνότητά του, αποτελεί εστία μόλυνσης με τα ψοφίμια που βρίσκονται στο εσωτερικό του.

- Τα γερμένα δέντρα του αλσυλλίου της Εκατονταπυλιανής, που μόνο εάν προκαλέσουν ατύχημα σε περαστικό θα τα θυμηθούμε.

- Τα αρχαία λιμανιού, που βρίσκονται ξεχασμένα σε αποθήκη στο δρόμο προς τη Νάουσα, ενώ θα έπρεπε κάποια από αυτά να κοσμούν κεντρικό σημείο της Παροικιάς.

- Το αγροκήπιο που εδώ και 20 χρόνια παραμένει αναξιοποίητο.

- Το ΣΑΜΙΝΑ που το είχαμε ξεχάσει, αλλά αυτό μας θύμισε την ύπαρξή του με τη ρύπανση που προκάλεσε στις ακτές μας.

Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

Το πιθανότερο είναι κάποιοι αναγνώστες να μου πουν:

« Εδώ σήμερα έχουμε να κάνουμε με τον κορονοϊό, τις μάσκες που φόρεσαν τα παιδιά μας με το καλημέρα στα σχολεία και εσύ μας μιλάς για τα αρχαία του λιμανιού; Είμαστε καλά;»

Ασφαλώς και δεν είμαστε καλά. Γιατί αν ήμασταν καλά θα είχαμε από καιρό  πάρει τα σκουπόξυλα και θα είχαμε κυνηγήσει τους υπεύθυνους που μας καταδίκασαν στη μίζερη καθημερινότητα, που έπαψε από καιρό να μας απασχολεί.

Περαστικά μας.

Πάροικος