του Αντώνη Καρακούση
Στις προηγούμενες τρείς ημέρες η πολιτική κρίση ανεδείχθη σε όλο της το μεγαλείο.
Το πολιτικό σύστημα φανέρωσε όλες τις αδυναμίες και την προβληματικότητά του.
Το κυβερνών κόμμα, ο πρωθυπουργός ο ίδιος, απειλήθηκαν με ολοκληρωτική κατάρρευση. Χρειάστηκε πλήθος χειρισμών, κάμποσες θυσίες και ανακατανομή εξουσίας για να βρει νέα ισορροπία.
Αντιστοίχως το αντίπαλο δέος, η Νέα Δημοκρατία και η ηγεσία της, έδειξαν ότι δεν μπορούν να ξεφύγουν από τον κύκλο του λαϊκισμού και απέδειξαν ότι διατηρούν συγκεχυμένη αντίληψη για τον συστημικά ρόλο τους.
Ουσιαστικά από τη συμπεριφορά των δύο κομμάτων φανερώθηκε το διαρθρωτικό πρόβλημα του συστήματος εξουσίας, η μεγάλη αντίφαση που συνήθως χαρακτηρίζει τους έχοντες διπλή ιδιότητα, αυτή του υπεύθυνου και χειριστή μιας κρίσης.
Αυτή η βασική αντίφαση, παράγει ενοχική συμπεριφορά, που τελικά εγκλωβίζει και δεν επιτρέπει την επιλογή καθαρών και αξιοπρεπών λύσεων.
Ο κ. Παπανδρέου αφού «έπεσε», ξανασηκώθηκε συμβιβαζόμενος με τον συνδιεκδικητή του, τον οποίο, λίγες ώρες πριν, οι δικοί του, παρ' ολίγον να χαρακτηρίσουν συνωμότη και υποκινητή της αντίδρασης των βουλευτών. Και εκείνος κινούμενος από τον διακαή πόθο του για την εξουσία και οδηγούμενος από τον ιδιότυπο ναρκισσισμό του αποδέχθηκε τον ρόλο του διασώστη, χωρίς να απαιτήσει ούτε την επιλογή των βασικών συνεργατών του.
Ο κ. Βενιζέλος θα επιχειρήσει να διαχειρισθεί τη μεγαλύτερη κρίση των τελευταίων 30 ετών χωρίς εξασφαλίσεις, χωρίς τις ελάχιστες εγγυήσεις, στηριζόμενος αποκλειστικά στο ταλέντο, στην ευφυία του και στις ανθρώπινες πεπερασμένες δυνάμεις του. Απέναντί του θα έχει σχεδόν όλους τους πικραμένους δελφίνους και ανθυποδελφίνους και θα είναι αναγκασμένος να συνεργαστεί στο υπουργείο του με πρόσωπα που είτε απέτυχαν το προηγούμενο διάστημα, είτε δεν πιστεύουν, ούτε κατ' ελάχιστο, την προσπάθεια και τις υποχρεώσεις που ανέλαβε η χώρα.
Το πιθανότερο είναι ότι ο κ. Βενιζέλος προσέφερε μερικούς μήνες στον κ. Παπανδρέου, αλλά αν δεν αλλάξει το περιβάλλον η όποια προσπάθειά του θα τρακάρει στη δόση του Οκτωβρίου.
Από την άλλη ο κ. Σαμαράς είχε την ευκαιρία και ένα εύσχημο τρόπο να ενσωματωθεί στην προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης και απέδειξε ότι δεν διαθέτει συστημική συνείδηση, δεν γνωρίζει τι το κόμμα του υπηρέτησε και τι υπηρετεί. Κλώτσησε την ευκαιρία και ελπίζει να προσεγγίσει τα πλήθη που αντιδρούν, μη αντιλαμβανόμενος ότι εκεί έξω συμβαίνουν άλλα πράγματα πολύ πιο διαφορετικά από αυτά που εκείνος έχει στο μυαλό του. Αυταπατάται και ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ότι με μικροδιευθετήσεις και σχετική ρητορική θα φέρει κοντά τις μάζες, θα ξανακερδίσει τους εκλογείς.
Αυτές οι μικροδιευθετήσεις που και τα δύο κόμματα επιλέγουν είχαν σημασία και αξία σε άλλες εποχές.
Τώρα καλώς ή κακώς έχει αναδειχθεί ένας καινούργιος πολιτικός παράγοντας τη στάση και τη συμπεριφορά του οποίου αγνοούν οι παλαιές δυνάμεις.
Και δεν είναι άλλος από τον παράγοντα του ενεργοποιημένου λαού, ο οποίος έχει κόψει λουριά και σχέσεις, δεν πιστεύει ούτε πείθεται με παλαιού τύπου κινήσεις και επιλογές. Οφείλουν πλέον όλοι να γνωρίζουν, από τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Σαμαρά μέχρι τον κ. Βενιζέλο, ότι η εποχή θέλει πολιτικές ολοκληρωμένες και εμπνευσμένες, ηθικά καταξιωμένες και τεχνικά αξιόπιστες και ακριβείς.
Τα υπόλοιπα μοιάζουν ατελέσφορα και θνησιγενή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου