Ένα πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα κίνημα, το κίνημα των αγανακτισμένων, γέννημα της ανάγκης και της οργής του λαού κατά του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης και κυρίως κατά της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου που έφερε το Δ.Ν.Τ. στην Ελλάδα, μεγαλώνει καθημερινά και απλώνεται σε όλη τη χώρα ακόμη και στο μικροσκοπικό Καστελόριζο.
Προηγήθηκε η πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου, που οδήγησε βοηθούντος του αιγυπτιακού στρατού, στην ανατροπή του Μουμπάρακ, ακολούθησε η Ισπανία με τις μεγάλες συγκεντρώσεις στη Μαδρίτη και σε άλλες μεγάλες πόλεις της, για να πάρει τη σκυτάλη, στη συνέχεια, η Ελλάδα, με τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα και στο Λευκό Πύργο.
Το αυθόρμητο αυτό κίνημα των αγανακτισμένων αγκαλιάστηκε πολύ γρήγορα από όλες τις ηλικίες και με πρωτοπόρους τους νέους, που γνωρίζουν και χρησιμοποιούν τη νέα τεχνολογία στην επικοινωνία, αυτοοργανώθηκε και ζητά την τιμωρία όσων οδήγησαν τη χώρα και τους ίδιους στη σημερινή επώδυνη πραγματικότητα.
Εκατοντάδες χιλιάδες οι άνεργοι, κυρίως νέοι, χιλιάδες τα λουκέτα των μικρομεσαίων, δραματικές οι μειώσεις στους μισθούς των δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων, συντάξεις πείνας για τους απόμαχους της δουλειάς, αυτά είναι τα πρώτα δείγματα γραφής του ΔΝΤ στην Ελλάδα, για να ακολουθήσουν και άλλα σκληρότερα μέτρα, με το λεγόμενο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που πρόκειται να ψηφίσουν, με τη βοήθεια των σιδερόφρακτων δυνάμεων της Αστυνομίας, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και να το καταστήσουν νόμο του κράτους.
Όμως ποια μπορεί να είναι η προοπτική και η μετεξέλιξη αυτού το μεγάλου κινήματος διαμαρτυρίας;
Αυτό δεν το γνωρίζει κανείς. Ούτε οι εμπνευστές και διοργανωτές του, ούτε οι θιασώτες της άμεσης δημοκρατίας με τις βραδινές λαϊκές συνελεύσεις της πλατείας Συντάγματος.
Αποκαλούν «κλέφτες» τους 300 της Βουλής, ζητούν να φύγει η κυβέρνηση μαζί με το ΔΝΤ, δε ζητούν εκλογές, επειδή δεν πιστεύουν σε κανένα από τα κόμματα του κοινοβουλίου, αρνούνται όμως να μετεξελιχτούν οι ίδιοι σε κόμμα, κατηγορούν τα συνδικάτα και τέλος ετοιμάζονται να ζώσουν τη Βουλή την προσεχή Τετάρτη, ημέρα μεγάλων απεργιών.
Από τα παραπάνω προκύπτει έλλειψη ιδεολογικού προσανατολισμού και σύγχυση περί του πρακτέου, κάτι τελείως φυσιολογικό, αφού οι αγανακτισμένοι είναι απλώς αγανακτισμένοι και διαμαρτύρονται ο καθένας με το δικό του ειρηνικό τρόπο.
Το μεγάλο αυτό πλήθος, που στην πλειοψηφία του είναι διαφορετικό από τον κόσμο που συμμετέχει στις κομματικές συγκεντρώσεις ή στις απεργίες των συνδικάτων των οποίων η κατάληξη (των συγκεντρώσεων και των απεργιών) είναι προκαθορισμένη και στα πλαίσια του πολιτικού μας συστήματος, όσο βλέπει και αντιλαμβάνεται ότι οι καθημερινές του διαμαρτυρίες δεν εισακούγονται, πλην όμως «κατανοούνται» από τους κυβερνώντες λόγω των σκληρών οικονομικών μέτρων, αγανακτούν και εξοργίζονται ακόμη περισσότερο και αναζητούν πιο δυναμικούς τρόπους έκφρασης της διαμαρτυρίας τους.
Το ερώτημα είναι ποιοι μπορεί να είναι αυτοί οι τρόποι. Ο αποκλεισμός της Βουλής είναι μια παραπέρα κλιμάκωση αυτής της διαμαρτυρίας με στόχο να μην περάσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Αυτή η μορφή διαμαρτυρίας προετοιμάζεται για μεθαύριο, στις 15 του τρέχοντος μηνός.
Η κορύφωση όμως της διαμαρτυρίας θα είναι την ημέρα της ψηφοφορίας. Αυτή η μέρα ή καλύτερα η νύχτα προβλέπεται να έχει διάρκεια και θα αποτελέσει μεγάλη δοκιμασία για τους πρωταγωνιστές του ελληνικού δράματος: τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, την κυβέρνηση, τους αγανακτισμένους και τις δυνάμεις καταστολής.
Το τι θα πράξουν ορισμένοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν το γνωρίζει κανένας. Το ίδιο ισχύει και για τους αγανακτισμένους. Ένα είναι βέβαιο: ότι, η όποια προσπάθεια παραβίασης του κοινοβουλίου, θα προκαλέσει επέμβαση των ΜΑΤ, τα οποία θα είναι ενισχυμένα και με εντολές να χτυπήσουν.
Όπως και να έχει, η νύχτα αυτή θα είναι καθοριστική για τις μετέπειτα εξελίξεις.
Εάν περάσει το μεσοπρόθεσμο, θα ακολουθήσει ο ανασχηματισμός και μετά οι θερινές διακοπές με ή χωρίς κανό.
Εάν συμβεί το αντίθετο, τότε η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές, με το πολιτικό θερμόμετρο να συναγωνίζεται τους καύσωνες του Ιουλίου.
Στην πρώτη περίπτωση το κίνημα των αγανακτισμένων θα αρχίσει να φυλλορροεί για να ενδυναμωθεί και πάλι με πιο δυναμική μορφή το Σεπτέμβριο, όταν η ζωή στην Ελλάδα θα έχει δυσκολέψει ακόμη περισσότερο.
Στη δεύτερη περίπτωση, μετά την επιτυχία του, να μην περάσει το μεσοπρόθεσμο, θα δώσει τη μάχη της αποχής από τις εκλογές, ώστε, η κυβέρνηση που θα προκύψει, να είναι αποδυναμωμένη, αφού δεν θα έχει την αποδοχή μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού.
Και μια αποδυναμωμένη κυβέρνηση, αντικειμενικά θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο τα κινήματα διαμαρτυρίας τα οποία θα οδηγήσουν τη χώρα σε ακυβερνησία και αμέσως μετά σε αυταρχική μορφή διακυβέρνησης.
Αυτό που δεν έχει γίνει κατανοητό από τους αγανακτισμένους, είναι ότι σύστημα παραμένει ισχυρό, με δυναμικά ερείσματα και στο εσωτερικό της χώρας και στο εξωτερικό. Θα περάσει ίσως από μια μεγάλη δοκιμασία, όμως θα αντέξει και τελικά θα ελέγξει τις πολιτικές εξελίξεις της χώρας.
Το μόνο κέρδος, που ενδεχομένως να υπάρξει, είναι η χαλάρωση των σκληρών οικονομικών μέτρων που έχουν γονατίσει το λαό και τον έχουν φέρει σε απόγνωση και όχι η ανατροπή του συστήματος, που αποτελεί και το βασικό στόχο της καθοδήγησης των αγανακτισμένων.
Η Ελλάδα για τους υπερατλαντικούς μας συμμάχους, γεωπολιτικά, αποτελεί στρατηγικό σημείο, που δεν πρόκειται με τίποτε να το εγκαταλείψουν. Η Κρήτη αποτελεί γι΄αυτούς αβύθιστο αεροπλανοφόρο και αυτό απεδείχθη, για άλλη μια φορά, με τα γεγονότα της Λιβύης.
Μόνο μια γενικότερη μεγάλη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, θα μπορούσε να δημιουργήσει ουσιαστικές προϋποθέσεις για αλλαγές υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.
Για την ώρα είμαστε μάρτυρες ενός οικονομικού πολέμου ευρώ - δολαρίου, με μέτωπο την Ελλάδα και αργότερα τις άλλες ασθενέστερες οικονομικά χώρες του ευρωπαϊκού νότου.
Το ιμπεριαλιστικό παιχνίδι μοιάζει να είναι πολύ μεγάλο με πρώτο θύμα, στην ευρωζώνη, την Ελλάδα και το λαό μας, με τεράστιες ευθύνες των κομμάτων εξουσίας, που στην καλύτερη περίπτωση δεν είδαν και στη χειρότερη, υποχώρησαν στις πιέσεις των δανειστών μας και συνεργάστηκαν στο σχεδιασμό και στην υλοποίηση της οικονομικής καταβαράθρωσης της χώρας, ερήμην του λαού.
Κώστας Αργουζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου