Οδεύουμε προς ομαδική κατάθλιψη;

 

Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες έχει εξελιχθεί η πανδημία του κορονοϊού.

Εάν αφήσεις την κοινωνία χωρίς απαγορευτικά μέτρα, θα βαρέσει διάλυση το ΕΣΥ και οι γιατροί, ως θεοί, θα αποφασίζουν για το ποιος θα  ζήσει και ποιος θα πεθάνει.

Εάν επιβάλεις μέτρα, όπως συμβαίνει τώρα, καταστρέφεις την επιχειρηματική ζωή, εξαφανίζεις τους μικρομεσαίους και δημιουργείς στρατιές ανέργων.

Και επειδή πίσω  από τα γενικά και αόριστα  υπάρχουν άνθρωποι και  οικογένειες, τούτη την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, εξελίσσονται δράματα, χωρίς να είναι γνωστή η κατάληξή τους και χωρίς να υπάρχει ο «από μηχανής θεός».

«Εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα» όπως λέει ο λαός.

Δεν χρειάζεται να διαθέτεις πολιτική όσφρηση  για να διαπιστώσεις ότι διαμορφώνεται κλίμα παραίτησης στον πληθυσμό.

Το βάρος που κλήθηκε να σηκώσει, μόλις πήρε ανάσα από τα μνημόνια, δεν σηκώνεται εύκολα και η αίσθηση του αδιεξόδου σταδιακά εδραιώνεται ως πεποίθηση, που δεν αντιμετωπίζεται με τα φτηνά, τα ψεύτικα και τα προπαγανδιστικά  του πολιτικού μας συστήματος στο όνομα μιας  ψευδεπίγραφης αισιοδοξίας. Απλά  αυτό που «πετυχαίνει» το πολιτικό σύστημα είναι να απολέσει την όποια αξιοπιστία του έχει απομείνει.

Το καταθλιπτικό περιβάλλον που δημιούργησε με τα κλειστά μαγαζιά, τον περιορισμό στις μετακινήσεις, τον εγκλεισμό των οικογενειών στα στενόχωρα διαμερίσματα των αστικών κέντρων, το κλειδαμπάρωμα των εκκλησιών και με την  χωρίς προετοιμασία  τηλε – εκπαίδευση, οδήγησε και οδηγεί μερίδα του πληθυσμού κατευθείαν στους ψυχοθεραπευτές και τους ψυχιάτρους. Και βέβαια στις μέρες που έρχονται θα προστεθεί και η επιβαρυμένη ψυχολογικά ατμόσφαιρα λόγω των εορτών.

Προφανώς οδεύουμε προς ομαδική κατάθλιψη.

Οι φαρμακοποιοί γνωρίζουν καλύτερα από όλους μας ποια φάρμακα τις μέρες αυτές είναι πρώτα σε κατανάλωση.

Τώρα τι κάνουμε;

Λύση χωρίς απώλειες δεν υπάρχει. Αυτό το ξεχνάμε, τουλάχιστον μέχρι να βρεθούν αποτελεσματικά φάρμακα και αξιόπιστα εμβόλια.

Όμως απαιτούνται άμεσες και διορθωτικές  επεμβάσεις , κόντρα στα ισοπεδωτικά μέτρα που εισηγούνται οι λοιμωξιολόγοι και που υιοθετούν αβασάνιστα ή και εκ του πονηρού οι πολιτικοί μας.

Καλά θα κάνει το πλήθος των λοιμωξιολόγων, που καθημερινά εμφανίζεται στα κανάλια, να σταματήσει να τρομοκρατεί τον πληθυσμό και να επιστρέψει στα εργαστήρια και στα νοσοκομεία, όπου εκεί δίνεται η δική τους  μάχη.  

Στα εργαστήριά τους  θα δημιουργηθούν τα θεραπευτικά σχήματα, που έχουν ανάγκη οι ασθενείς, γιατί η όποια  αποτελεσματική δράση των εμβολίων θα εμφανιστεί από το Μάρτιο και μετά και μέχρι τότε έχουμε μπροστά μας τους πρώτους και εξαιρετικά  δύσκολους μήνες  του νέου έτους.

Όσον αφορά τους πολιτικούς μας, ας αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες και ας δώσουν πολιτικές λύσεις  στο πρόβλημα.  Τα ισοπεδωτικά οριζόντια απαγορευτικά μέτρα  πάντως δεν αποτελούν λύση. Ήδη ο  πληθυσμός  σε μεγάλο ποσοστό τα έχει απορρίψει και έχει βρει τρόπους καταστρατήγησής τους, στην προσπάθειά του να πάρει ανάσα από την ασφυξία που του έχει επιβληθεί. 

Θα ήταν πιο ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο, εάν, στις περιοχές που είναι καθαρές ή με ελάχιστο επιδημιολογικό φορτίο, χαλάρωναν άμεσα τα μέτρα και επανέρχονταν οι τοπικές κοινωνίες  στην κανονικότητα, με ταυτόχρονη απαγόρευση των επισκεπτών  σ΄αυτές, από άλλες επιβαρυμένες περιοχές. 

Στις περιοχές  της Βόρειας Ελλάδας που η κατάσταση ξέφυγε και με ευθύνη των πολιτικών μας, να τηρηθούν τα μέτρα απαγόρευσης με μηδενική ανοχή. Φίλος από την περιοχή της Πιερίας  μας πληροφόρησε ότι για τις εποχικές γεωργικές εργασίες εισέρρευσε από τις βαλκανικές  χώρες μεγάλος αριθμός εργατών γης, χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο και ότι από εκεί ξεκίνησε η μεγάλη διασπορά. Και αυτό δεν συνέβη μόνο στην Πιερία.

Ευθύνες υπάρχουν γι΄αυτό που βιώνουμε όλοι μας. Δεν είναι όμως η ώρα του καταλογισμού. Τώρα απαιτείται εθνική συνεννόηση και κυρίως κοινή λογική.