Υποκρισία και συμφέροντα πολύ συχνά συμπορεύονται.
Είναι άλλη μια κατάρα που μας συνοδεύει από συστάσεως του ελληνικού κράτους.
Π.χ. Το κίνημα για τις παραλίες υποχρέωσε τη κυβέρνηση να αλλάξει το νόμο, όμως στο όνομα της προστασίας παραλιών και ακτών, πέταξε έξω την τοπική αυτοδιοίκηση από τη διαδικασία που ορίζει ποιες παραλίες θα δημοπρατηθούν.
Αποτέλεσμα: κυβερνητικοί φίλοι πήραν, εννοείται με προκήρυξη, τις παραλίες που ήθελαν στην Πάρο, παρά την αντίθετη πρόταση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Μας το είχε προαναγγείλει άλλωστε, από το περσινό καλοκαίρι οικονομικός παράγοντας, μη παριανός, όταν άδειασε από ομπρελοκαθίσματα η μικρή Σάντα Μαρία στη Νάουσα.
Και τώρα πάλι στο όνομα της υποκριτικής προστασίας των παραλιών και των ακτών του νησιού, κάποιοι επιχειρηματίες, άγνωστοι σε μας, προχωρούν σε άνευ προηγουμένου καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος της Πάρου, όπως είναι η περίπτωση του Μαρτσέλο στον κόλπο της Παροικιάς.
Και εμείς τι κάνουμε;
Παρακολουθούμε την καταστροφή που συντελείται σε όλο το νησί, λες και δεν μας αφορούν τα όσα συμβαίνουν.
Η Κίνηση Πολιτών Πάρου πήρε μια πρωτοβουλία κατά της υπερδόμησης. Συνέταξε ψήφισμα κάτω από το οποίο συγκεντρώνει υπογραφές για να σταματήσει η έκδοση οικοδομικών αδειών μέχρι την ολοκλήρωση του τοπικού χωροταξικού σχεδίου.
Ήταν αναμενόμενο κάποιοι να αντιδράσουν. Το χρήμα είναι πολύ και τα επαγγέλματα πολλά που ασχολούνται με την οικοδομή.
Δεν είναι υπερβολή, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Πάρου είναι κατά της υπερδόμησης. Έχει μάτια και βλέπει και θλίβεται για τα συμβαίνοντα.
Όμως όταν φτάνουμε στο «δια ταύτα», για το τι πρέπει άμεσα να γίνει, αρχίζουν οι αντιρρήσεις και η επιχειρηματολογία της αναβολής του όποιου ανασταλτικού μέτρου, επειδή υποκρύπτονται οικονομικά συμφέροντα μικρά ή μεγάλα, που θίγονται από ένα μέτρο που επιχειρεί να βάλει στοιχειώδη τάξη, για να δούμε τι μπορούμε να διασώσουμε από τα εναπομείναντα, τα προσεχή 2ή 3 χρόνια.
Όταν καίγεται το σπίτι μας, δεν το συζητάμε, αλλά τρέχουμε με κουβάδες και λάστιχα να σβήσουμε τη φωτιά. Και εκεί έχουμε φτάσει: η Πάρος να καταστρέφεται και εμείς να «ψειρίζουμε» ένα ψήφισμα, για να βρούμε κάποιες δικαιολογίες για να την …κάνουμε.
Προτιμώ την ξεκάθαρη θέση δημοτικού συμβούλου, που δήλωσε ότι θα καταψηφίσει το ψήφισμα, όταν αυτό έλθει στο Δημοτικό Συμβούλιο, επειδή φοβάται ότι θα φάει ξύλο, παρά τις διάφορες δικαιολογίες «προοδευτικών και μη», που επιχειρούν να αναβάλουν τη λήψη μέτρων, για ένα νησί που έρχεται πρώτο στην έκδοση οικοδομικών αδειών σε όλο το Αιγαίο, με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον του.
Εκτός όμως από το χρυσοφόρο παρόν, υπάρχει και το μέλλον, που όποιος δεν βλέπει ή κάνει πως δεν βλέπει αυτό που έρχεται, ή είναι αφελής ή είναι συμφεροντολόγος ή υπολογίζει το πολιτικό κόστος, εάν υπηρετεί (;) το θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου