Τελικά έχουμε καταλάβει, ότι όλα έχουν ένα όριο;

 

Ο covid-19  μου τη φύλαγε. Με ξετίναξε στην κυριολεξία. Πορεύομε με αντιικά φάρμακα και βλέπουμε.

Έτσι δεν μπορώ να παρακολουθήσω τα συμβαίνοντα στην Κίνηση Πολιτών και τις αντιθέσεις που προέκυψαν σχετικά με ένα κείμενο που ψηφίστηκε 2 φορές σε διαφορετικές συνεδριάσεις και με διαφορετική σύνθεση κάθε φορά.

Το κείμενο - ψήφισμα έχει αναρτηθεί στη σελίδα της Κίνησης Πολιτών Πάρου και όποιος επιθυμεί να πληροφορηθεί το περιεχόμενό του και να το σχολιάσει ή να το υπογράψει, μπορεί άνετα να το πράξει εκεί.

Αυτό που εντυπωσιάζει είναι η αναστάτωση που προκάλεσε ένα ψήφισμα, που ούτε ισχύ νόμου έχει, ούτε πρόκειται να ληφθεί σοβαρά υπόψη από το Δήμο ή την κυβέρνηση, παρά μόνο εάν το υπογράψει η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων  του νησιού, που το βλέπω χλωμό.

Προφανώς κάποιοι από εμάς ανησυχούν και φοβούνται, ότι δεν θα μπορούν να χτίσουν στο μέλλον και κάποιοι άλλοι ότι δεν θα μπορούν να πουλήσουν τη γη που κληρονόμησαν από τους γονείς τους. Και βέβαια υπάρχει και το πλήθος των επαγγελμάτων που ασχολείται με την οικοδομή που ανησυχεί και αυτό.

Τελικά έχουμε καταλάβει, ότι όλα έχουν ένα όριο;

Τα αποθέματα νερού τα εξαντλούμε επικίνδυνα, τα σκουπίδια δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε, γεμίσαμε το νησί μπετόν και εάν βρέξει, το νερό αντί να το ρουφήξει η γη, θα πηγαίνει κατευθείαν στη θάλασσα και όσες υποδομές και εάν φτιαχτούν δεν θα είναι αρκετές με την ταχύτητα που χτίζεται το νησί.

Το ψήφισμα είτε διαφωνούμε με το περιεχόμενό του, είτε όχι ή με μέρος αυτού, έθεσε επί τάπητος το τεράστιο πρόβλημα της υπερδόμησης.