Περίληψη
– Ενόψει του ότι το επίμαχο έργο συγχρηµατοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, βάσει του κανονισμού 1260/1999/ΕΚ, το έργο αυτό εξαιρείται, κατά τα ήδη εκτεθέντα στην έβδομη σκέψη, από το πεδίο εφαρµογής της Οδηγίας 2001/42/ΕΚ, δυνάμει του άρθρου 3 παρ. 9 αυτής. Συνεπώς, όλοι οι προβαλλόμενοι λόγοι σχετικά µε την ανάγκη τηρήσεως της διαδικασίας περιβαλλοντικού προελέγχου και στρατηγικής περιβαλλοντικής εκτίµησης είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι.
Η ανάθεση της αρμοδιότητας έγκρισης γενικών πολεοδομικών σχεδίων σε άλλα όργανα της κεντρικής ή αποκεντρωµένης κρατικής Διοίκησης και όχι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ακόµα και αν το γενικό πολεοδομικό σχέδιο περιλαμβάνει περιοχές του φυσικού περιβάλλοντος που διέπονται από ειδικό καθεστώς αυξημένης προστασίας, δεν γεννά θέµατα αντισυνταγµατικότητας. Τούτο δε διότι το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο, το οποίο συνιστά τη γενική πρόταση πολεοδομικής οργάνωσης ορισμένης περιοχής, δεν συνιστά την τελική πράξη πολεοδόµησης της περιοχής αυτής, η οποία, εφόσον δεν εμπίπτει εντός εγκεκριµένου σχεδίου πόλεως ή πολεοδομικής μελέτης, παραμένει εκτός σχεδίου και µετά την έκδοση γενικού πολεοδομικού σχεδίου που την περιλαμβάνει.
Σε συνέχεια μελέτης η προσβαλλόµενη απόφαση για την επίµαχη περιοχή καθορίζει χρήσεις γης, περιορισμούς σε επιτρεπόµενες δραστηριότητες και όρους δόμησης για την κατοικία που κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται να ανεγερθεί στην περιοχή, ενώ ορίζει ρητώς ότι µε την έγκριση των ΕΜΠ για τις ενταγμένες στο δίκτυο Natura 2000 περιοχές ισχύουν οι όροι και οι περιορισμοί που θα τεθούν απὀ τα οικεία νοµοθετήµατα για κάθε σύνολο περιοχών του δικτύου. Με τα δεδοµένα αυτά, η προσβαλλόμενη απόφαση νομίμως περιέβαλε τις ανωτέρω ρυθμίσεις, δηλαδή χρήσεις γης και µέτρα ειδικής προστασίας για τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος της συγκεκριμένης περιοχής, σύμφωνα µε τα οριζόμενα στο άρθρο 4 παρ. 4 του ν. 2508/1999, µέχρι την έγκριση της ΕΠΜ και την θέσπιση όρων και περιορισμών µε το νοµοθέτηµα που θα ακολουθήσει την ΕΠΜ, δηλαδή το προεδρικό διάταγµα, το οποίο θα καθορίσει χρήσεις γης, όρους και περιορισμούς δόμησης στη ΖΕΠ, σύµφωνα µε τα οριζόμενα στις διατάξεις των άρθρων 19 και 21 του ν. 1650/1986. Κατόπιν τούτων, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο λόγος ακυρώσεως περί αναρμοδιότητας του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, να εγκρίνει το ΓΠΣ και να καθορίσει για την επίµαχη ΠΕΠ χρήσεις γης και µέτρα προστασίας υπό τη µορφή της αυστηροποίησης των όρων δοµήσεως. Επίσης ως αβάσιµοι πρέπει να απορριφθούν οι λόγοι ακυρώσεως περί αντισυνταγματικότητας των διατάξεων των παρ. 4 και 10 του ν. 2508/1997 και ο προβαλλόμενος µε το υπόµνηµα συναφής ισχυρισμός ότι η θέσπιση κανονιστικών πολεοδομικών ρυθμίσεων από άλλο, εκτός του Προέδρου της Δημοκρατίας, όργανο, αντίκειται στις διατάξεις των άρθων 24 παρ. 2, 43 παρ. 2 και 101 παρ. 3 του Συντάγματος, εφόσον η επίµαχη εκτός σχεδίου περιοχή δεν πρόκειται να πολεοδοµηθεί και επομένως να ανατραπούν οι ανωτέρω ρυθμίσεις στο στάδιο της πολεοδομικής μελέτης. Και τούτο, διότι η επίµαχη περιοχή εξακολουθεί να παραμένει εκτός σχεδίου, οι δε θεσπισθέντες όροι και περιορισμοί συνιστούν πρόσθετα µέτρα προστασίας για την διατήρηση και διαχείριση της περιοχής µέχρι την έκδοση του σχετικού προεδρικού διατάγματος.
Η διαδικασία εγκρίσεως του γενικού πολεοδομικού σχεδίου είναι αυτοτελής και απαιτείται µόνο η τήρηση των όρων που θεσπίζει η σχετική νοµοθεσία περί γενικών πολεοδοµικών σχεδίων, η εκπόνηση της ΕΜΠ για τις περιοχές που έχουν ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000 πρόκειται να ακολουθήσει σε επόμενο στάδιο.
Η ένταξη περιοχών στο ευρωπαϊκό οικολογικό δίκτυο δεν αποτελεί πολεοδομική ρύθμιση, ώστε να απαιτείται, εκ του λόγου αυτού, η έκδοση προεδρικού διατάγματος.
Όπως προκύπτει από το περιεχόµενο της µελέτης εκπόνησης του ΓΠΣ και του περιεχομένου της προσβαλλόµενης πράξεως, οι επιβληθέντες στην ΠΕΠ1 περιορισμοί, οι οποίοι είναι σύμφωνοι µε τις κατευθύνσεις του Περιφερειακού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος στις περιοχές του δικτύου Natura 2000, υπαγορεύθηκαν από λόγους δημοσίου συμφέροντος, οι οποίοι συνίστανται στην ανάγκη διαχείρισης και προστασίας της ανωτέρω περιβαλλοντικά ευαίσθητης περιοχής για το χρονικό διάστηµα που θα απαιτηθεί, κατά τα ήδη εκτεθέντα, μέχρι την έγκριση Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης και ακολούθως την έκδοση προεδρικού διατάγματος που θα ορίζει χρήσεις, όρους και περιορισμούς δόµησης στην συγκεκριμένη περιοχή. Κατόπιν τούτων, σε συνδυασμό µε το ότι µε την προσβαλλόμενη πράξη επετράπη στην ΠΕΠ1, εκτός από ήπιες δράσεις και η ανέγερση κατοικίας, έστω και υπό δυσµενέστερους όρους, δεν υφίσταται παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, ο δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί. Περαιτέρω, ενόψει του ότι οι χρήσεις γης και οι όροι δόµησης που καθορίσθηκαν για την ΠΕΠ1 στηρίχθηκαν, κατά τα ανωτέρω, σε γενικά και αντικειμενικά πολεοδομικά κριτήρια, νομίμως καθορίσθηκαν δυσµενέστερες χρήσεις και όροι δόµησης, διότι, σε περίπτωση διαιωνίσεως του προϊσχύσαντος καθεστώτος, θα µαταιωνόταν ο σκοπός διασφάλισης της συγκεκριμένης περιοχής πριν την έκδοση του σχετικού προεδρικού διατάγματος, σε εκπλήρωση της συνταγματικής επιταγής για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.
Με αυτά τα δεδοµένα, η νομιμότητα των ρυθµίσεων του επίδικου ΓΠΣ δεν θίγεται ακόµη και αν ήθελε κριθεί ότι, στην περίπτωση της αιτούσας εταιρείας, επέρχεται, εξαιτίας των ανωτέρω ρυθµίσεων, ουσιώδης στέρηση της χρήσεως της ιδιοκτησίας της, δεδομένου ότι, όπως έχει κριθεί στην περίπτωση αυτή, γεννάται, υπό προϋποθέσεις, αξίωση προς αποζημίωση του τυχόν θιγόµενου ιδιοκτήτη, ανάλογα µε την ἐκταση, την ένταση και τη χρονική διάρκεια της ζηµίας, αδιαφόρως αν έχει περιληφθεί σχετική ρήτρα στο κείµενο επιβολής των περιοριστικών µέτρων. Εξάλλου, το ζήτηµα της αποζημίωσης είναι αυτοτελές, κρινόµενο από τον δικαστή της αποζημιώσεως και όχι από τον ακυρωτικό δικαστή.
Πρόεδρος: Αθ. Ράντος
Εισηγητής: Μ.Ε. Παπαδημήτρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου