Κατάθεση καημών σε …συνέχειες
Κάποτε, πριν από 70 χρόνια, στο λιμάνι της Παροικιάς προσθαλασσώθηκε ένα υδροπλάνο του γερμανικού στρατού. Είχαμε τότε πόλεμο και η Γερμανία είχε καταλάβει την Ελλάδα.
Από το αεροπλάνο βγήκαν αξιωματικοί και τεχνικοί του γερμανικού στρατού. Αμέσως άρχισαν να κινούνται σ΄ολόκληρο το νησί και τελικά κατέληξαν στα Μάρμαρα. Εκεί αποφάσισαν να φτιάξουν αεροδρόμιο για τις ανάγκες των στρατιωτικών τους επιχειρήσεων, με βάση τις διαταγές που είχαν.
Ξεκίνησαν αμέσως τη δουλειά, καθότι πόλεμος, έβαλαν τους ντόπιους με το ζόρι να δουλέψουν και τελικά το κατασκεύασαν.
Όταν λευτερωθήκαμε από τον κατακτητή, οι ντόπιοι γύρευαν πίσω τα χωράφια τους και οι πολιτικοί της εποχής εκείνης για μην τους δυσαρεστήσουν, μεσολάβησαν και τα πήραν πίσω. Το αεροδρόμιο καταστράφηκε και οι αγρότες της περιοχής ευχαριστημένοι άρχισαν και πάλι να τα καλλιεργούν φυτεύοντας κριθάρι και σιτάρι.
Αυτό ήταν και το άδοξο τέλος του πρώτου αεροδρομίου, που αν δεν το χαλάγαμε η Πάρος θα είχε αεροδρόμιο από το 1945.
Το 1958 έφτασε στην Πάρο κλιμάκιο του ΝΑΤΟ μαζί με Έλληνες αξιωματικούς και τεχνικούς.
Είχαν αποφασίσει να φτιάξουν στην Πάρο ένα μεγάλο στρατιωτικό αεροδρόμιο με διάδρομο 3 χιλιομέτρων και άνω, που θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες και της πολιτικής αεροπορίας.
Αφού περιόδευσαν κι αυτοί το νησί, κατέληξαν στην περιοχή του Κάμπου, απέναντι από την Αντίπαρο.
Μόλις το έμαθαν οι κάτοικοι ξεκίνησαν αμέσως τις αντιδράσεις. Το επιχείρημα που πρόβαλαν, ήταν ότι, αν γίνει στρατιωτικό αεροδρόμιο, η Πάρος θα είναι στόχος, οι Ρώσοι θα μας βομβαρδίσουν και το νησί θα καταστραφεί. Ήταν βλέπεις και η περίοδος του ψυχρού πολέμου και το επιχείρημα έπειθε.
Το ΝΑΤΟ το ξανασκέφτηκε μετά τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν και οι αξιωματικοί του έβγαλαν από συρτάρι τους την εναλλακτική λύση, που είχαν έτοιμη για κάθε ενδεχόμενο.
Πήγαν στη Σαντορίνη και κατασκεύασαν εκεί το αεροδρόμιο. Κάποια δικά μας παιδιά μάλιστα το γνωρίζουν πολύ καλά, αφού υπηρέτησαν εκεί τη στρατιωτική τους θητεία.
Σήμερα το αεροδρόμιο της Σαντορίνης, δέχεται πτήσεις από τη Ρωσία από τρεις διαφορετικές εταιρείες που μεταφέρουν τουρίστες από την Πετρούπολη και τη Μόσχα και όχι βόμβες.
Αφού χάθηκε και αυτή η ευκαιρία ,στα μέσα της δεκαετίας του ΄70, τέσσερεις νέοι άνθρωποι τότε, τα 4 ΚΑΠΑ, (έτσι τους έλεγαν οι ντόπιοι), οι Δημήτρης Κονδύλης, Ευθύμιος Κεμπάμπης, Γιάννης Κολιόπουλος, (που δεν είναι πια στη ζωή) και ο Αναστάσιος Κυλάκος, πήραν την πρωτοβουλία για να φτιαχτεί αεροδρόμιο στην Πάρο.
Έπεισαν μεγάλο γαιοκτήμονα της Αγκαιριάς και της Αλυκής, τον μπάρμπα Νικόλα Παντελαίο, καλοκάγαθο και απλό άνθρωπο, ο οποίος δώρισε την έκταση για την κατασκευή του αεροδρομίου και με τη μεσολάβηση του ισχυρού τότε πολιτικού των κυβερνήσεων Καραμανλή, του Γιάννη Παλαιοκρασά, ξεκίνησε η κατασκευή του, που ολοκληρώθηκε και εγκαινιάστηκε το 1982 επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ. Βλέπεις άλλος ξεκινάει ένα έργο και άλλος το τελειώνει.
Έτσι η Πάρος απέκτησε ένα μικρό αεροδρόμιο, περίπου 800 μέτρων, από τα μικρότερα που υπάρχουν στην Ελλάδα, αντί του μεγάλου αεροδρομίου που επρόκειτο να κατασκευαστεί το 1958. Όμως η ιστορία έχει και συνέχεια.
Πάροικος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου