Τα εγκαίνια αυτού του μικρού αεροδρομίου ήταν πάνδημα. Έγιναν με την παρουσία δύο υπουργών, του Νίκου Ακριτίδη και του Γεωργίου Αλεξάνδρου Μαγκάκη, του Μανώλη Γλέζου, των βουλευτών Πέτρου Βάλβη και Νίκου Λεβογιάννη, της τότε νομάρχου Ελισάβετ Παπαζώη και βέβαια του ουσιαστικού του δημιουργού Γιάννη Παλαιοκρασά.
Την ημέρα των εγκαινίων προσγειώθηκε επίσημα και το πρώτο αεροπλάνο στο χωμάτινο διάδρομο. Ήταν ένα μικρό πενταθέσιο, που έμοιαζε με ντουλάπα. Οι πτήσεις ξεκίνησαν την επομένη με μικρά οκταθέσια που αργότερα τα αντικατέστησαν τα δεκαοκταθέσια «ντορνιέ».
Στις αρχές του 1990 τέθηκε το ζήτημα της επέκτασης του διαδρόμου βόρεια και νότια, για να φτάσει σε μήκος τα 1200 μέτρα. Η προς νότο επέκτασή του θα προκαλούσε περιβαλλοντικό πρόβλημα στον οικισμό της Αλυκής, αλλά το κυριότερο έβαζε ταφόπλακα στη δημιουργία νέου αεροδρομίου, που είχε αρχίσει να συζητιέται στα μέσα της δεκαετίας του ΄80. Ο τότε πρόεδρος της κοινότητας Μάρπησσας Μανώλης Τσιγώνιας είχε κάνει και έρευνα για την δωρεάν παραχώρηση έκτασης στην περιοχή του γερμανικού αεροδρομίου.
Η διοίκηση του Δήμου, που ανέλαβε το 1995, έθεσε ως πρώτης προτεραιότητας ζήτημα την κατάργηση της επέκτασης του υπάρχοντος και την κατασκευή νέου αεροδρομίου με διάδρομο 2000 μέτρων, ώστε η Πάρος να δέχεται απευθείας πτήσεις από εξωτερικό.
Το κλίμα ήταν ευνοϊκό. Στην Πάρο κατέβηκε κλιμάκιο της Πολιτικής Αεροπορίας μελέτησε ολόκληρο το νησί και κατέληξε στη θέση "Κάμπος-Βουτάκος".
Με το καλημέρα όμως και αντί να πανηγυρίζει όλο το νησί, ξεκίνησαν οι αντιδράσεις.
Παρόλα αυτά το έργο προχωρούσε. Ανατέθηκε και ολοκληρώθηκε η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, έγινε η τοπογράφηση 700 στρεμμάτων της περιοχής, εκδόθηκε η Κοινή Υπουργική Απόφαση που χωροθετούσε το έργο, χωρίς να υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα και στη χρηματοδότηση του έργου από το σπατόσημο.
Όμως οι ισχυροί της περιοχής «χτύπησαν». Έβαλαν κατοίκους της περιοχής , να καταθέσουν στο 5ο Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας αίτηση ακύρωσης του έργου. Την υπόθεση ανέλαβε, για λογαριασμό τους, το γραφείο του καθηγητή του συνταγματικού δικαίου Γιώργου Παπαδημητρίου, που ήταν τότε και σύμβουλος του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη.
Ο Δήμος από τη δική του πλευρά είχε αναθέσει την υπόθεση στον επίσης καθηγητή του συνταγματικού δικαίου Φίλιππο Σπυρόπουλο.
Την ημέρα που συνεδρίαζε το δικαστήριο, με πρόεδρο το σκληρό οικολόγο Μιχάλη Δεκλερή, συνέβη ένα ανεπάντεχο γεγονός. Απεβίωσε η σύζυγός του. Η υπόθεση αναβλήθηκε για 10 μέρες, επειδή, όπως πληροφορηθήκαμε, ήθελε ο ίδιος να δικάσει την υπόθεση.
Ενημερωθήκαμε μέσω της γραμματείας του Σ.τ.Ε. για το περιεχόμενο της εισήγησης που επρόκειτο να γίνει, εάν συνεδρίαζε το δικαστήριο. Ήταν τελείως αρνητική για την κατασκευή νέου αεροδρομίου στην Πάρο. Η Πάρος δεν θα έβλεπε ποτέ ένα μεσαίο αεροδρόμιο που θα κάλυπτε τις ανάγκες και του τουρισμού.
Οι κινήσεις, που έγιναν στη συνέχεια, ήταν ταχύτατες. Ειδοποιήθηκαν οι αρμόδιοι υπουργοί, οι νομικές υπηρεσίες των υπουργείων και στο τέλος πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στο υπουργείο Αιγαίου, στην οδό Φιλελλήνων, με την τότε υπουργό Ελισάβετ Παπαζώη.
Στη σύσκεψη αυτή έγινε δεκτή η εισήγηση του δικηγόρου του Δήμου, να καταργηθεί η Κοινή Υπουργική Απόφαση, που καθόριζε τη χωροθέτηση του έργου, κατά της οποίας είχαν προσφύγει οι κάτοικοι. Και αυτό έγινε. Η Κοινή Υπουργική Απόφαση ανακλήθηκε και όταν συνεδρίασε το 5ο Τμήμα του Σ.τ.Ε. ζητήθηκε η κατάργηση της δίκης, επειδή δεν υπήρχε αντικείμενο να δικάσει. Και η δίκη καταργήθηκε.
Έτσι διασώθηκε η προοπτική να γίνει αεροδρόμιο στην Πάρο, αλλά με άλλα δεδομένα.
(Συνεχίζεται)
Πάροικος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου