Ομολογώ ότι δεν εξεπλάγην με τον πυρήνα των απόψεων του αλλά με τους υψηλούς τόνους που διάλεξε.
Ο Μανώλης έχει αυτές τις απόψεις σταθερά από το 2003 ως σήμερα. Του πιστώνω αυτή τη σταθερότητα και την επιμονή
Απόψεις που εξέφρασε και στην Πανελλαδική μας συνδιάσκεψη το Δεκέμβρη, με τις αποφάσεις της οποίας διαφώνησε ανοιχτά.
Άρα δε θέλω να παριστάνω ούτε τον ανήξερο, ούτε τον αιφνιδιασμένο.
Ούτε όμως θα σας παριστάνω και τον αδιάφορο.
Με στεναχώρησε η ομιλία του Μανώλη.
Αλλά δε με κάκιωσε.
Στους ανθρώπους που αγαπάς δε κρατάς κακία, μόνο στενοχώρια.
Με στεναχώρησαν όχι οι απόψεις και τα επιχειρήματά του αλλά ότι επέλεξε από αυτό το ιστορικό βήμα να μιλήσει ως εκπρόσωπος μιας συνιστώσας.
Και το λέω αυτό γιατί ο σύντροφος αυτός δεν εκπροσωπεί στα μάτια μας και στα μάτια όλων των Ελλήνων κάποια συνιστώσα.
Εκπροσωπεί τη συνισταμένη αγώνων, θυσιών, ηρωισμού και συνέπειας της αριστεράς στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.
Εκπροσωπεί τη γενιά της αντίστασης, τη γενιά του εμφυλίου, τη γενιά της δημοκρατικής πάλης, τη γενιά της ΕΔΑ και των Λαμπράκηδων.
Εκπροσωπεί όλα εκείνα που έκαναν την αριστερά να επιβιώσει από διωγμούς και παρανομίες και να υπάρχει σήμερα ως μεγάλη δύναμη αντίστασης και εξουσίας.
Και όλα εκείνα που συγκίνησαν πολλούς από μας στη διαδρομή της ζωής τους και τους έφεραν κοντά στην αριστερά και στο όραμα μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ακούστε λοιπόν σύντροφοι και συ σύντροφε Μανώλη δυο κουβέντες από καρδιάς.
Σεβόμαστε τα σύμβολά μας και τα τιμάμε.
Αλλά τα ίδια τα σύμβολά μας πρώτα μας μάθανε να τιμάμε και τον αγώνα μας, το καθήκον μας, την αλήθεια μας.
Έτσι όπως τουλάχιστον ο καθένας την αντιλαμβάνεται και τη πιστεύει.
Και την αλήθεια μας τη θέτει η ίδια η Ζωή.
Η πραγματικότητα, που μας βάζει το καθήκον να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις μιας ολόκληρης κοινωνίας που ζητά από μας υπερβάσεις.
1.650.000 ψηφοφόροι έκαναν την υπέρβασή τους και μας ψήφισαν ένα χρόνο πριν.
Έκαναν τεράστια υπέρβαση.
Δεν έγιναν ξαφνικά ούτε ΣΥΡΙΖολόγοι ούτε συνιστωσιολόγοι.
Ούτε καν αριστεροί δεν έγιναν.
Εμείς οφείλουμε να τους διαπαιδαγωγήσουμε και να τους κάνουμε και πιο ριζοσπαστικούς και πιο αριστερούς.
Αλλά όταν κάποιος κάνει την υπέρβαση και έρχεται σε σένα, δε μπορείς εσύ να αρνείσαι κάθε υπέρβαση κάθε ρίσκο, κάθε μετακίνηση από τις βεβαιότητές σου.
Και επειδή δε πρόκειται για ένα καπρίτσιο αλλά για μια ιστορική πρόκληση που αφορά την ίδια τη ζωή, την επιβίωση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Που αφορά την ίδια την υπόσταση και την ανεξαρτησία της πατρίδας μας, δε χωράνε συναισθηματισμοί.
Αυτό που πιστεύουμε, πρέπει να το πούμε καθαρά και το σώμα να αποφασίσει με ψυχή βαθιά και το χέρι στη καρδιά αλλά και στο νου.
Στη λογική.
Και εγώ καταλαβαίνω το εξής απλό:
Δε πρόκειται να κερδίσουμε τη μάχη, αν το μήνυμα που εκπέμπουμε στο κόσμο που τώρα μας ψήφισε και τώρα ελπίζει σε εμάς :
Εσείς αλλάξτε και ελάτε εδώ.
Εμείς δεν αλλάζουμε τίποτα και με τίποτα.
Όπως δουλεύαμε δέκα χρόνια πριν έτσι θα δουλεύουμε και τώρα.
Όπως δουλεύαμε πριν που πάλι ως ΣΥΡΙΖΑ παίρναμε 3%, έτσι θα δουλεύουμε και τώρα που έχουμε 30%.
Και μη κάνετε το λάθος να νομίζετε ορισμένοι ότι αυτός ο κόσμος είναι κλειδωμένος, είναι δεδομένος για το ΣΥΡΙΖΑ.
Μας παρακολουθεί με προσοχή και μας δοκιμάζει.
Αλλά αυτόν τον κόσμο θα τον κερδίσουμε μόνο αν προχωρήσουμε σε θαρραλέα βήματα που δείχνουν ότι είμαστε αποφασισμένοι.
Αποφασισμένοι πρώτα να αλλάξουμε εμείς για να αλλάξουμε τον κόσμο.
Πρώτα να διακινδυνεύσουμε εμείς τις σιγουριές μας, για να πειστεί να αφήσει κι αυτός τις δικές του σιγουριές στα αστικά κόμματα.
Πρώτα να θυσιαστούμε εμείς, για να τον καλέσουμε να στηρίξει με πάθος ένα μεγάλο αγώνα για την ανατροπή, για την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια.
Και τι να πούμε άλλωστε σε αυτόν το κόσμο?
Ότι το Κόμμα που σε καλεί να οργανωθείς για να αλλάξουμε τη χώρα θα είναι ένα Κόμμα με 14 διαφορετικά καταστατικά και 14 διαφορετικά προγράμματα.
Και ότι σε καλούμε να εμπιστευτείς τη τύχη της χώρας σε ένα κόμμα που θα έχει όργανα με μέλη διορισμένα και όχι δημοκρατικά εκλεγμένα από τη βάση, από τα μέλη του και από τα συνέδριά του.
Ότι δηλαδή θα αποφασίσουν για το μέλλον της χώρα κάποιοι άνθρωποι που δε θα λογοδοτούν σε κάποιο δημοκρατικά εκλεγμένο σώμα?
Και άμα δε λογοδοτούν στα κομματικά όργανα πως θα λογοδοτήσουν στον ίδιο το λαό?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου