Δεν ήταν μόνο οι αιρετοί που συνετέλεσαν στην πραγματοποίηση του έργου που πραγματοποιήθηκε από το 1995 έως και το 2002.
Ήταν μεγάλος και ο αριθμός των συμπολιτών μας που στελέχωσαν τα νομικά πρόσωπα του Δήμου, τα ονόματα των οποίων είναι καταγεγραμμένα στα αρχεία τους.
Ενδεικτικά αναφέρουμε το γιατρό της Πάρου, Ευθύμιο Κεμπάμπη, πρόεδρο του ΚΑΠΗ και τη δασκάλα Βασιλική Πρέκα, που δεν βρίσκονται πια κοντά μας, και που μαζί με τις Δέσποινα Πώλου και Βούλα Μυροφορίδου - Δαφερέρα έβαλαν τις βάσεις και ξεκίνησαν τη λειτουργία του ΚΑΠΗ.
Αλλά και άλλοι συμπολίτες μας συνεργάστηκαν με εκείνη την «κακή» οκταετία.
Και πάλι ενδεικτικά αναφέρουμε το Βασίλη Καρποδίνη, που δική του ιδέα ήταν η κατασκευή νέου αεροδρομίου, αλλά και η συμβολή του σε δύο μεγάλες εκδηλώσεις καθοριστική, (εορτασμός των 17 αιώνων της Εκατονταπυλιανής και τριήμερο αφιέρωμα στη Μακεδονία), αφού διέθεσε δωρεάν το ξενοδοχείο του “Porto Paros”.
Το Χρήστο Πατσαντζόγλου, υποψήφιο αγοραστή του ΞΕΝΙΑ, που όταν πληροφορήθηκε το ενδιαφέρον του Δήμου, δεν κατέθεσε προσφορά στον πλειοδοτικό διαγωνισμό του ΕΟΤ και βοήθησε μαζί με το Βασίλη Καρποδίνη στην ακύρωση εκείνου το διαγωνισμού, με αποτέλεσμα να περιέλθει το ΞΕΝΙΑ στην ιδιοκτησία του Δήμου.
Τον δάσκαλο Αντώνη Αριστ. Αλιπράντη, τον πρόξενο Κώστα Βαζαίο, την καθηγήτρια πανεπιστημίου Αλεξάνδρα Βουβουσίρα και την αρχιτέκτονα Μαρία Μανωλά-Μπούρα που στήριξαν σημαντικές δραστηριότητες του Δήμου.
Το Νίκο Παπαευσταθίου που οργάνωσε τη ΔΕΥΑΠ, το γνωστό λογοτέχνη Ηλία Παπαδημητρακόπουλο και την Παρασκευή Γκίκα που με το σύζυγό της Γιάννη Γκίκα οργάνωσαν τη Δημοτική Βιβλιοθήκη και την Ελένη Δραγάτη – Τζουγανάτου, που χωρίς αυτήν δεν θα είχε αγοραστεί το κτήριο που τη στεγάζει, το Μανώλη Ισιγώνη και τη σύζυγό του Όλγα που εργάστηκαν αφιλοκερδώς για το Μουσείο Περαντινού, τον Ηρακλή Χατζόπουλο και το Δημήτρη Πετρόπουλο, που έφτασαν μέχρι την Αγγλία για τις αδελφοποιήσεις του νεοσύστατου Δήμου Πάρου, τον Φραγκίσκο Κουνάνη και την ομάδα των Ναουσαίων, που οργάνωσαν και λειτούργησαν το Κέντρο για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τον αρχιτέκτονα Χρήστο Σμυρνή που μαζί με τον τοπογράφο Νίκο Παπαευσταθίου ετοίμασαν το φάκελο του έργου και χάρη σ΄αυτούς εντάχθηκε σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα το αλιευτικό καταφύγιο στο Πίσω Λιβάδι, τις γυναίκες της Νάουσας που με επικεφαλής την Άννα Κάγκανη συνέβαλαν στην οργάνωση του συνεδρίου για τη Ρώσικη παρουσία στην Νάουσα, το γιατρό Γιώργο Ξένο και τον δικηγόρο Γρηγόρη Λεοντή, που έτρεχαν για να σώσουν το καταπατημένο οικόπεδο του Δήμου στην Πεντέλη, τον τότε Λιμενάρχη Πάρου Βασίλη Σιέττο, που έδωσε τον καλύτερό του εαυτό στο ναυάγιο του «Ποσειδώνα», τον αείμνηστο Γιώργο Μπίσμπα, που με τις οδηγίες του σώθηκε ο κόλπος της Παροικιάς από τους 200 τόνους καύσιμα του «Ποσειδώνα», τη Βάσω Σκαραμαγκά, που ως υπάλληλος του υπουργείου Εσωτερικών πρόσφερε σημαντική βοήθεια στο Δήμο με τις γνώσεις της και τις πληροφορίες που έδινε για τα ευρωπαϊκά προγράμματα και τις χρηματοδοτήσεις του υπουργείου Εσωτερικών και τόσους άλλους που δεν έρχονται στη μνήμη μας τώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές.
Όλους αυτούς τους άξιους συμπολίτες μας τους διέγραψε ο δημοσιογράφος Δ.Μ.Μ. με έναν και μόνο τίτλο με το «κακό χθες».
Όμως η ιστορία της τοπικής αυτοδιοίκησης, που αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της Πάρου δεν πρόκειται να γραφτεί με τα δικά του εμπαθή κείμενα. Θα αξιολογηθεί από άλλους και έπειτα από χρόνια, όπως έχει συμβεί και με το έργο άλλων συμπολιτών μας, που όλοι τους προσπάθησαν για το καλύτερο αύριο αυτού του τόπου.
Πάροικος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου