Συχνά βλέπουμε εμείς, που με της αυγής το χάραμα είμαστε
όρθιοι, τους εργάτες καθαριότητας να έχουν πιάσει δουλειά.
Ότι εμείς πετάμε, συχνά επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία, οι
εργάτες καθαριότητας με ή χωρίς γάντια το ρίχνουν στο απορριμματοφόρο, αφού τις
περισσότερες φορές οι κάδοι είναι γεμάτοι και τα πάσης φύσεως απορρίμματα είναι
πεταμένα εκτός.
Κανένας δεν θα ήθελε να ασκήσει αυτή τη δραστηριότητα, αλλά
ούτε και οι ίδιοι, που όμως οι συνθήκες της ζωής τους υποχρέωσαν.
Καθημερινά τους βλέπουμε στους χώρους εναπόθεσης των
απορριμμάτων ή πίσω από το
απορριμματοφόρο του Δήμου, όμως αποφεύγουμε να τους πλησιάσουμε επειδή αποτελούν
μέρος μιας επικίνδυνης δραστηριότητας.
Και όμως είναι οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας ή
συγγενικά μας πρόσωπα με οικογένειες συγκροτημένες που αξίζουν το σεβασμό μας για
την κοινωνική τους προσφορά.
Με κάποιους από τους εργάτες καθαριότητας γνωριζόμαστε από
παλιά. Απλοί στην επικοινωνία τους, ευγενικοί, πρόθυμοι στη δουλειά, ελάχιστοι όμως για τον όγκο των
απορριμμάτων που πολλαπλασιάζονται τους καλοκαιρινούς μήνες. Έχουν άποψη για τη
δουλειά τους και μπορούν να προτείνουν λύσεις σε θέματα καλύτερης οργάνωσης της
διαχείρισης ενός εξαιρετικά δύσκολου και επικίνδυνου έργου.
Είναι και αυτοί
αφανείς ήρωες όχι μόνο του καλοκαιριού, αλλά όλου του χρόνου και αξίζουν όχι
μόνο της προσοχής μας, αλλά και όποιας άλλης αναγνώρισης, από το Δήμο ή από κάποιον άλλο φορέα με οικολογική ευαισθησία.
Δεν φταίνε οι εργάτες καθαριότητας για το σκουπιδαριό της Πάρου.
Οι ευθύνες βαρύνουν κυρίως τη δημοτική αρχή και ασυνείδητους συμπολίτες μας,
που κάνουν τη δουλειά τους ακόμα δυσκολότερη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου