Ο ΧΥΤΑ της Πάρου αποτελεί πλέον υγειονομική βόμβα για όλους μας και κυρίως για τους εργαζόμενους στην καθαριότητα.

Με αφορμή το άρθρο του φίλου Χρίστου Γεωργούση, να θυμίσουμε τι υπήρχε, τι έγινε, τι συμβαίνει τώρα και τι πρέπει να γίνει στο μέλλον με την υγειονομική βόμβα που τυπικά ονομάζεται πλέον ΧΥΤΑ.

Στην Πάρο μέχρι το 2000 λειτουργούσαν ανεξέλεγκτοι 7 σκουπιδότοποι. Κάθε χωριό είχε το δικό του με εξαίρεση τις Λεύκες που λειτουργούσαν δύο, στον οικισμό των Λευκών και στο οικισμό του Άσπρου Χωριού. Σε όλους τους σκουπιδότοπους τα σκουπίδια καίγονταν συχνά και με αυτοανάφλεξη.

Η τότε δημοτική αρχή τους κατάργησε όλους πλην ενός. Ήταν ο σκουπιδότοπος στο Μαράθι που τα σκουπίδια δεν καίγονταν, αλλά σκεπάζονταν με χώμα.

Η αναζήτηση έκτασης για την κατασκευή ΧΥΤΑ δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση. Άλλωστε εκεί κολλάει το τεράστιο πρόβλημα της διαχείρισης απορριμμάτων σε όλη τη χώρα. Κανείς  δεν θέλει τα σκουπίδια δίπλα του.

Τελικά βρέθηκε στη θέση Μπούγαδος έκταση 100 στρεμμάτων, τα  οποία αφού κρίθηκαν κατάλληλα από τις αρμόδιες υπηρεσίες και έλαβαν προέγκριση χωροθέτησης αγοράστηκαν από το Δήμο με το ποσόν των 70 εκατομμυρίων δραχμών.

Η επόμενη δημοτική αρχή ολοκλήρωσε τη μελέτη και κατασκεύασε το ΧΥΤΑ με χρηματοδότηση από το τότε ΥΠΕΧΩΔΕ.  Το κύτταρο που κατασκευάστηκε είναι μια λεκάνη στεγανοποιημένη με μεμβράνη και με σύστημα παροχέτευσης των υγρών, ώστε να προστατεύεται το υπέδαφος. 

Η λύση αυτή λειτούργησε ικανοποιητικά για ένα διάστημα, επειδή όμως δεν υπήρξε πρόνοια για την άμεση κατασκευή δεύτερο κυττάρου, το έργο καταστράφηκε και μετατράπηκε σε μια τεράστια ανεξέλεγκτη χωματερή, που πράγματι  αποτελεί  υγειονομική βόμβα για όλους μας και κυρίως για τους εργάτες καθαριότητας του δήμου μας, που έρχονται σε καθημερινή επαφή με το χώρο.

Τι μπορεί να γίνει

Με ταχύρυθμες κατεπείγουσες διαδικασίες, ώστε η γραφειοκρατία που υπάρχει να παρακαμφθεί και με ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου και του σχετικού φορέα διαχείρισης  να ξεκινήσει η κατασκευή δεύτερου και τρίτου κυττάρου και ταυτόχρονα να αναζητηθεί η καλύτερη σύγχρονη λύση διαχείρισης των απορριμμάτων γιατί στις μέρες υπάρχουν πολλές.  

Εμείς λύση είχαμε βρει, έπειτα από επίσκεψη στο Μπάντεν Μπάντεν στη Γερμανία. Είχαμε συμφωνήσει με την γερμανική εταιρεία που κατασκεύασε το εκεί έργο, να γίνει κάτι ανάλογο και στην Πάρο.

 Όμως όταν προχωρήσαμε στην απόφαση ίδρυσης κοινής εταιρείας κατασκευής και διαχείρισης, διαπιστώσαμε, μέσω του Υπουργείου Εσωτερικών, ότι υπήρχε νομικό κενό, που δεν επέτρεπε σύμπραξη του Δήμου με ιδιωτικές εταιρείες και έτσι απλά  και προς δόξαν του αναποτελεσματικού κράτους μας, το έργο δεν πραγματοποιήθηκε.