Ο Παπαδήμος έχει επιλεγεί και παίζει πλέον τον κεντρικό ρόλο στην ελληνική τραγωδία που οδηγείται οσονούπω στην κορύφωσή της και στην κατάληξή της που είναι η κάθαρση. Και ίσως καταγραφεί (ο Παπαδήμος) ως η πλέον τραγική φυσιογνωμία της πιο πρόσφατης πολιτικής μας ιστορίας.
Οι πολιτικοί μας, αφού παρέδωσαν τους Έλληνες στα νύχια των δανειστών τους, στη συνέχεια παρέδωσαν και τη διακυβέρνηση της χώρας σ΄έναν τραπεζίτη της εμπιστοσύνης τους(των δανειστών), ως εγγύηση, ότι, όσα υπέγραψαν εκείνοι(οι πολιτικοί μας), ο Παπαδήμος θα τα υλοποιήσει μέχρι κεραίας.
Με απόφαση της Ελληνικής Βουλής, του παρέχουν στήριξη, παίζοντας ταυτόχρονα διάφορα πολιτικά παιχνίδια τακτικής, για να θολώσουν το πολιτικό τοπίο, ώστε, όταν θα σκάσει η βόμβα της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, να ρίξουν σ΄αυτόν ( στον Παπαδήμο) τις ευθύνες και να στρέψουν την ανεξέλεγκτη οργή του ελληνικού λαού εναντίον του.
Μέχρι να συμβεί το «μοιραίο», εκτιμούν οι πολιτικοί μας, θα έχουν ξεχαστεί οι δικές τους ευθύνες και επομένως θα έχουν τη δυνατότητα, να επανέλθουν, όσοι επιβιώσουν πολιτικά από την κοινωνική θύελλα που θα ακολουθήσει. Και βέβαια οι πολιτικοί που στηρίζουν σήμερα τον Παπαδήμο, θα είναι οι ίδιοι που θα ζητήσουν την κεφαλή του επί πίνακι.
Με δεδομένο το σενάριο αυτό, θα επιχειρήσουμε να ερμηνεύσουμε τη στάση και τη συμπεριφορά των πολιτικών σχηματισμών της χώρας.
Το ΠΑΣΟΚ, που έχει την κύρια ευθύνη, για τη δεινή κατάσταση που έχει περιέλθει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, αναζητεί εναγωνίως τρόπους επιβίωσης.
Το μισό ΠΑΣΟΚ, ρίχνει το ανάθεμα στο Γιώργο Παπανδρέου και το άλλο μισό τον στηρίζει.
Οι δελφίνοι του κόμματος, υπουργοί της κυβερνήσεώς του, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αποποιούνται τις δικές τους ευθύνες για την ελληνική τραγωδία και στοχοποιούν τον πρώην πρωθυπουργό, προσβλέποντας στην απελπιστικά συρρικνωμένη εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ, ο δε Παπανδρέου (και το στενό του περιβάλλον) αναλογιζόμενος τις όντως μεγάλες πολιτικές του και ποινικές(;) ευθύνες, επιχειρεί να κερδίσει πολιτικό χρόνο, χωρίς να είναι βέβαιο ότι θα το επιτύχει, προκειμένου να διασωθεί. Η πρότασή του για διαρχία στο ΠΑΣΟΚ, αυτή την έννοια έχει. Και επειδή ό λόγος για το ΠΑΣΟΚ, ουδείς μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα αυτής της εσωκομματικής διαμάχης.
Το βέβαιο είναι ότι οι ηγετικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ, έχουν ξεχάσει ότι οι επί κεφαλής τους είναι οι βασικοί υπουργοί μιας κυβέρνησης για την επιτυχία(;) της οποίας ουδέν πράττουν. Ίσως και γιατί έχουν οδηγηθεί στο συμπέρασμα, ότι η χώρα δεν διασώζεται από την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.
Η Ν.Δ. εγκλωβισμένη σε μια συγκυβέρνηση που της επιβλήθηκε(;), ενώ δεν ψήφισε το μνημόνιο καλείται να το υλοποιήσει και επί πλέον να ψηφίσει και να στηρίξει τα νέα μέτρα που υπαγορεύουν οι δανειστές μας, εξαθλιώνοντας ακόμη περισσότερο τον ελληνικό λαό. Εκτεθειμένη ακόμα και στο δικό της εκλογικό σώμα, αφού στα λόγια κατακεραυνώνει την πολιτική του μνημονίου, αλλά στην πράξη τη στηρίζει, επιδιώκει το συντομότερο δυνατόν προσφυγή στις κάλπες, για να απαλλαγεί από μια αντίφαση, που εκλογικά θα τη χρεωθεί αρνητικά.
Το κόμμα του ΛΑΟΣ με διάφορους πολιτικούς ελιγμούς και με προμετωπίδα τη διάσωση της χώρας στηρίζει τη μνημονιακή πολιτική και την κυβέρνηση Παπαδήμου, ταυτιζόμενο με το ΠΑΣΟΚ στην όσο γίνεται μεγαλύτερη χρονική μετατόπιση των εκλογών.
Τέλος η αριστερά πολυδιασπασμένη, παρά την δημοσκοπική αύξηση των ποσοστών της, αδυνατεί να ξεπεράσει τις αντιθέσεις της και να συσπειρωθεί στη βάση ενός προγράμματος εξόδου της χώρας από την πολύπλευρη κρίση, χάνοντας έτσι για άλλη μια φορά την ιστορική ευκαιρία να παίξει αποφασιστικό ρόλο στη διακυβέρνησή της.
Στη κατάσταση που βρίσκονται αυτήν την περίοδο όλα τα πολιτικά κόμματα της χώρας, αδυνατούν να συλλάβουν το μέγεθος της επερχόμενης καταστροφής και καθώς η οικονομική και κοινωνική κατάρρευση συντελείται ταχύτατα η σύγχυση που τα διακατέχει τα καθιστά ανίκανα στη χάραξη ρεαλιστικής πολιτικής διεξόδου από την κρίση.
Αν όλα, όσα εκτέθηκαν προηγουμένως, συνθέτουν την ελληνική πραγματικότητα, τότε η χώρα έχει μέλλον, μόνο αν σαρωθεί το υπάρχον πολιτικό σύστημα από το λαό και με την προϋπόθεση ότι είναι διατεθειμένος (ο λαός) να υποστεί θυσίες σκληρές, προκειμένου να διασφαλίσει την εθνική ανεξαρτησία της πατρίδας μας, που σήμερα δεν υφίσταται, αφού οι πολιτικοί μας την παρέδωσαν, με τις υπογραφές τους ή την ανοχή τους, στους δανειστές μας και στους ισχυρούς της Ευρώπης.
Αν δεν υπάρξουν θυσίες, αν δεν υπάρξει ρωμαλέο λαϊκό κίνημα, αν δεν υπάρξει ηγεσία βγαλμένη από τα σπλάχνα του λαού, τότε η μοίρα της Ελλάδας είναι προδιαγεγραμμένη.
Θα παραμείνουμε προτεκτοράτο των ισχυρών της Ευρώπης με εντολοδόχους πολιτικούς στην υπηρεσία τους και με το λαό στη γωνία να βιώνει την καθημερινή μίζερη ζωή του.
Κώστας Αργουζής
4 σχόλια:
ευχομαστε το σχολιο σας να το διαβασουν και οι πολιτικοι της Παρου και οχι μονο.Καλη χρονια για ολους.
«Η οικονομική διάσωση της χώρας δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Οι έλληνες πολιτικοί φοβούμενοι το πολιτικό κόστος εφάρμοσαν μερικώς τις προτάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με αποτέλεσμα το πρόγραμμα που είχε επεξεργαστεί να αποτύχει. Συνέπεια αυτής της αποτυχίας είναι η εφαρμογή νέων μέτρων που και αυτά, παρόλο που θα ψηφιστούν από την Ελληνική Βουλή και πάλι δεν πρόκειται να εφαρμοστούν. Άρα η χώρα μέσα στο 2012 θα οδεύσει από το κακό στο χειρότερο.
Χωρίς να είμαι σύμφωνος για τα μέτρα που πρότεινε στην Ελληνική Κυβέρνηση το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η εφαρμογή τους ήταν μια κάποια λύση, μπροστά στην ανυπαρξία οικονομικού προγράμματος και από τα δύο κόμματα εξουσίας.
Η χώρα έστω και την τελευταία στιγμή μπορεί να διασωθεί, αν ρίξει όλο της το βάρος σε τομείς άμεσης οικονομικής απόδοσης.
Η καλύτερη και αποτελεσματικότερη οργάνωση του τουρισμού, η μεταφορά εφοπλιστικών γραφείων στον Πειραιά, η ταχύτατη αξιοποίηση του ΕΣΠΑ, η αύξηση των εξαγωγών, η μείωση των εισαγωγών, η αγορά από του Έλληνες ελληνικών προϊόντων, η μεγαλύτερη δυνατή συνεργασία με την Κίνα και ορισμένες αραβικές χώρες με τις οποίες η Ελλάδα διατηρεί πολύ καλές σχέσεις, θα μπορούσαν να δώσουν λύση στο πρόβλημα με την προϋπόθεση ότι θα απλοποιηθεί η γραφειοκρατία, που φρενάρει αντί να διευκολύνει τις προαναφερθείσες οικονομικές δραστηριότητες.
Επίσης πρέπει να δοθούν κίνητρα στην ελληνική βιοτεχνία, που κάποτε υπήρξε η ραχοκοκαλιά της οικονομίας της Ελλάδας και η οποία σήμερα βρίσκεται σε μαρασμό.
Με δεδομένο ότι η χώρα έχει χάσει προ πολλού το τραίνο της ανάπτυξης βαριάς βιομηχανίας, μπορεί να αναπτύξει καινοτόμες δράσεις που θα στηρίζονται στην ευρηματικότητα του Έλληνα, ενισχύοντας προγράμματα άμεσης απόδοσης στηριζόμενα στα πανεπιστήμια της χώρας, τα οποία έχουν δώσει δείγματα γραφής αξιόλογα. Με τον τρόπο αυτό θα συγκρατήσει το ελληνικό επιστημονικό δυναμικό της που αναζητεί επαγγελματική σταδιοδρομία σε άλλες αναπτυγμένες χώρες και θα προσελκύσει έλληνες επιστήμονες που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό».
Ο/Η Filippos Barbaris σχολίασε τον σύνδεσμο σας.
Ο χρήστης Filippos έγραψε: "Η ΩΡΑΙΑ ΠΑΡΟΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΤΗΜΑ-ΚΤΗΜΑ, ΚΑΤΟΙΚΙΑ-ΚΑΤΟΙΚΙΑ,ΣΕ ΞΕΝΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ?"
η μανία του κέρδους μετέτρεψε παραγωγικές για τον πρωτογενή τομέα εκτάσεις σε οικόπεδα και σπίτια, με αποτέσμα το νησί σταδιακά να χάνει τη φυσιογνωμία του. αναρωτιέμαι τι θα μείνει στο τέλος. Οι ξένοι, έλληνες και αλλοδαποί, έχουν αγοράσει μεγάλο αριθμό εκτάσεων. Στην Αντίπαρο τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.
Δημοσίευση σχολίου