Μέχρι το 1996 το νεότερο κτήριο ήταν ισόγειο και υπήρχε
πιεστική ανάγκη κατασκευής νέων αιθουσών.
Ο Δήμος δεν είχε τότε τη δυνατότητα να προχωρήσει σε άμεση
επίλυση του προβλήματος.
Τότε εμφανίστηκε, ως από μηχανής θεός, ο Λευτέρης Ντόλκας,
που ήταν πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Σχολείου, ο οποίος μου
δήλωσε, ότι αναλαμβάνει μέσω του Συλλόγου να σηκώσει όροφο στο κτήριο, αρκεί να
έχει την ανοχή του Δήμου.
Του είπα, ότι αυτό είναι μεγάλο τόλμημα και ότι μπορεί να
βρεθεί κατηγορούμενος με την πρώτη καταγγελία που θα γίνει.
Μπροστά στην επιμονή και την αποφασιστικότητά του υποχώρησα
και του δήλωσα, ότι όπου μπορούσα θα τον βοηθούσα.
Με μεγάλη ταχύτητα ετοίμασε τις μελέτες, οι οποίες
εγκρίθηκαν από την πολεοδομία και με τη βοήθεια χορηγών ξεκίνησε την κατασκευή
του ορόφου, ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια που συναντούσε.
Σε ελάχιστο χρόνο, σε μήνες, εκμεταλλευόμενος και τις
θερινές διακοπές, έριξε κολώνες και μπετά, δημιουργώντας τον όροφο με δική του
ανεξάρτητη στατική επάρκεια και στη συνέχεια προχώρησε στις υπόλοιπες εργασίες παραδίδοντας
στο Δήμο τις σχολικές αίθουσες που είχε τόσο ανάγκη το σχολείο.
Όμως δε σταμάτησε εκεί. Ανακαίνισε και την πρόσοψη του
κτηρίου Συγγρού, βελτιώνοντας αισθητά την εικόνα που βλέπει στην πλατεία της
Εκατονταπυλιανής.
Στο τέλος βεβαία λίγο έλειψε να την πληρώσουμε και οι δύο. Η
αναμενόμενη καταγγελία στον εισαγγελέα έγινε και βρεθήκαμε κατηγορούμενοι.
Ο εισαγγελέας δέχτηκε το δικό μου απολογητικό υπόμνημα από
το οποίο δεν προέκυπτε καμιά δαπάνη από το Δήμο για την κατασκευή των αιθουσών,
ο Ντόλκας όμως κάθισε στο σκαμνί, αλλά αθωώθηκε, επειδή προσκόμισε την άδεια
κατασκευής θεωρημένη από την πολεοδομία.
Κώστας Αργουζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου