Δημαρχιακά απρόοπτα

Όσοι νομίζουν, ότι η δημαρχιακή καρέκλα με τα προβλήματα που καθημερινά αντιμετωπίζει ένας δήμαρχος είναι αναπαυτική και άνετη, είναι βαθειά νυχτωμένοι.

Απλά βλέπουν το χαρτί περιτυλίγματος, που συχνά εντυπωσιάζει και όχι το περιεχόμενο.

Στο σημείωμα αυτό θα αναφερθώ σε ένα από τα απρόοπτα, που συχνά υποχρεώνουν το κάθε δήμαρχο να ενεργεί  και να ασχολείται με αυτά και όχι με όσα άλλα έχει προγραμματίσει.

Και δεν αναφέρομαι σε καταστάσεις που σπανίζουν και είναι εξαιρετικά δύσκολες στη διαχείρισή τους, όπως π.χ. το ναυάγιο του Ποσειδώνα ή η τραγωδία του ΣΑΜΙΝΑ.

Αναφέρομαι σε γεγονότα πολύ μικρότερης δυσκολίας και έντασης, που  όμως και αυτά σε αιφνιδιάζουν και απαιτούν άμεση αντιμετώπιση, οποιαδήποτε ώρα του εικοσιτετραώρου.

Ήταν, θυμάμαι, 14 Αυγούστου του 2.000 και σχεδόν είχαμε ολοκληρώσει τις προετοιμασίες υποδοχής του μακαριστού Χριστόδουλου, ο οποίος θα έφτανε με το πλοίο της γραμμής στις 7 το απόγευμα. 

Το πρόγραμμα της επίσκεψής στην Πάρο είχε προετοιμασθεί με τη συνεργασία Δήμου και τοπικής Εκκλησίας και όλα έβαιναν ομαλά μέχρι που χτύπησε στις 3 το μεσημέρι το τηλέφωνό μου. Ήταν ένας εργαζόμενος του Δήμου στην ύδρευση, που με πληροφορούσε  για σοβαρή ζημιά στην πιο σημαντική γεώτρηση που υδρεύει μέχρι σήμερα την Παροικιά.  Η γεώτρηση αυτή βρίσκεται στο Μαράθι και έδινε τότε 80 κυβικά μέτρα νερό ωριαίως.

Έφυγα αμέσως για το Μαράθι, όπου διαπίστωσα ότι ο άξονας της γεώτρησης είχε κοπεί σε βάθος 17 μέτρων και έπρεπε να βγάλουμε έξω το υπόλοιπο του άξονα με τη φτερωτή, που είχε μήκος 120 μέτρα.

Μηχανισμό για το ανέβασμα του άξονα δεν είχαμε. Σκέφτηκα αμέσως ότι ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε να μας δώσει λύση ήταν ο Στέλιος Κρητικός, (ο Στελάκης), ένας ευρηματικός μηχανουργός, που, αν ήθελε, θα είχε πολλά διπλώματα ευρεσιτεχνίας.

Τον πέτυχα στο μεσημεριανό ύπνο.  Τον ξύπνησα, τον κατέβασα στο μηχανουργείο, του εξήγησα περί τίνος πρόκειται και αφού έψαξε για λίγο, μου έδωσε μια δαγκάνα, που είχε κατασκευάσει για μια άλλη ανάλογη περίπτωση.

Με αυτό εργαλείο πιάσαμε το υπόλοιπο του άξονα που ζύγιζε πάνω από τόνο και σιγά σιγά βγάλαμε στην επιφάνεια όλα τα στελέχη του άξονα, που ήταν η πιο δύσκολη εργασία  και αποκαταστήσαμε τη βλάβη. 

Η ώρα όμως είχε φτάσει 6 και κάτι. Έτρεξα σπίτι, φόρεσα ένα κουστούμι και αμέσως έφυγα για το λιμάνι. Έφτασα στην ώρα μου και υποδεχτήκαμε τον Αρχιεπίσκοπο κλήρος και λαός σύμφωνα με το πρόγραμμα.

Αλήθεια πόσοι συμπατριώτες μου, εκ των οποίων κάποιοι ασκούν κακόπιστη κριτική στον  κάθε δήμαρχο, όταν με έβλεπαν να προσφωνώ τον Χριστόδουλο, γνώριζαν τι είχε προηγηθεί και τι κίνδυνο διέτρεξε ο τουρισμός της Παροικιάς;

Τελειώνοντας το σημείωμα αυτό, θα πω και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Στέλιο Κρητικό, αλλά και στους εργαζόμενους του Δήμου που γλύτωσαν την Παροικιά από μια μεγάλη περιπέτεια, εξασφαλίζονταν την απαραίτητη ποσότητα νερού στους χιλιάδες επισκέπτες του νησιού μας.

Κώστας Αργουζής