ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΣ ΕΠ΄ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

«Πανηγυριζέτωσαν οἱ Θεόφρονες»

Αὐτή τήν ὡραία προτροπή ἀπευθύνει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πρός ὅλους μας σήμερα τή λαμπρά ἡμέρα, τῆς Κοιμήσεως τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Σέ ἱερό πανηγύρι μας καλεῖ νά χαροῦμε μαζί μέ την Κυρία Θεοτόκο τήν «πεποικιλμένη τῇ Θεία δόξῃ» ἱερά μνήμη της, πού συνάγει τά ὅπου γῆς τέκνα Της νά χαροῦν μέ τή χαρά Tης, νά δοξαστοῦν μέσα στή δόξα Tης, νά μεταβάλλουν τίς λύπες καί τά βάσανά τους σέ χαρά. Γιατί ὅσοι πιστεύουν στόν Χριστό τιμοῦν ἰδιαίτερα τή σημερινή μέρα πού μέσα στήν Αὐγουστιάτικη ραστώνη μᾶς φέρνει μπρος μας τή χαρά τῆς Παναγίας Μητέρας του, τή χαρά τῆς ἐπισκέψεώς Της στόν Παράδεισο τοῦ Υἱοῦ Της.

Ἡ κοίμηση καί ἡ μετάσταση Της δέν φέρνουν λύπη στή ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἀλλά γίνονται αἰτία πραγματικῆς χαράς καί εὐφροσύνης. Ὁ τάφος γίνεται κλίμαξ, σκάλα δηλαδή πού ἀνεβάζει στόν οὐρανό. Τό σημεῖο τῆς φθορᾶς, τοῦ τέλους τοῦ ἀνθρώπου, γίνεται σημεῖο ἐκκινήσεως γιά μία ἄλλη ζωή ἁγιασμοῦ καί θεώσεως.

Ἡ Κυρά τοῦ κόσμου μέ τή μετάστασή Της δέν ἐγκαταλείπει τόν κόσμο, δέν ἀφήνει ὀρφανά τά παιδιά Της, ὅλους ἐμᾶς γιά τούς ὁποίους κοπίασε, δάκρυσε, θυσιάστηκε, ἀλλά προπορεύεται ἀνοίγει δρόμους σωτηρίας, δρόμους ἐλπίδας. Μας διδάσκει ὅτι ἡ ζωή εἶναι τόσο ὄμορφη πού δέ τελειώνει ποτέ, συνεχίζει καί μετά τόν τάφο μέσα στό Παράδεισο πού ἐκείνη τώρα χαίρεται καί θά ἔρθει ἡ εὐλογημένη ὥρα νά χαροῦν ὅλα τά παιδιά Της μετά τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Υἱοῦ της.

Συνάγει ὅλα τά παιδιά της γύρω ἀπό τό μυστήριό Της ἡ Κυρία Θεοτόκος, ὅπως ἀκριβῶς σύναξε ὅλους τούς Ἀποστόλους γύρω ἀπό τό «ζωαρχικόν Της σκῆνος», τό ὁποῖο «ἔξόχως ἠσπάζοντο», ὄχι γιατί θά χανόταν μέσα στή γῆ ἀλλά γιατί θά εἶναι αὐτό πού θά μᾶς ἀνοίξει τήν πύλη τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Τό σῶμα τῆς Κυρίας Θεοτόκου εἶναι τό ἱερό κειμήλιο τῆς ἀνθρωπότητας πού ἀναπαύεται ἐντός τοῦ Παραδείσου. Εἶναι ἡ πιό τρανή ἀπόδειξη ὅτι ὁ κόσμος μας μπορεῖ νά ἐξαγιαστεῖ καί νά ζήσει πράγματι αἰώνια.

Ἀδελφοί μου ἡ μνήμη τῆς Κοιμήσεως τῆς Παναγίας μας εἶναι αἰτία πανηγύρεως. Τό ἀντάμωμά μας στίς Ἐκκλησίες Της γιά νά τήν τιμήσουμε καί νά λατρέψουμε τόν Υἱό Της, δείχνει τήν ἐσωτερική ἀνάγκη τοῦ καθενός ἀπό μας νά ξεκουραστοῦμε ἀπό τόν κάματο τῆς καθημερινότητας στήν γλυκιά ἀγκαλιά Της. Νά ἐπαναπροσδιορίσουμε τή ζωή μας καί νά Τῆς ζητήσουμε νά δέεται συνεχῶς γιά μας καί τούς οἰκείους μας ἐνώπιον τοῦ Υἱοῦ Της.

Αἰσθάνομαι λοιπόν τήν ἀνάγκη νά εὐχηθῶ σέ ὅλους τούς ἐντοπίους ἀλλά καί τούς παραθεριστές πού αὐτές τίς μέρες χαίρονται τά νησιά τῆς Μητροπολιτικῆς μας Περιφέρειας τήν Νάξο, τήν Πάρο, καί τήν Ἀντίπαρο πού πανηγυρίζουν μέ χαρακτηριστική λαμπρότητα τήν ἡμέρα τοῦ Δεκαπενταυγούστου, μέ προεξάρχουσα καί ἀρχαιότερη πανήγυρη αὐτή τῆς Παναγίας τῆς Ἑκατονταπυλιανῆς, ἀλλά κοντά σέ ἐκείνη σέ ὅλες τίς πανηγύρεις τοῦ εὐλογημένου τόπου μας, ἡ χαρά τῆς Παναγιᾶς νά γίνει καί δική τους χαρά.

Ἄς προσευχηθοῦμε ὅλοι μας καί νά τήν παρακαλέσουμε γιά ὅ,τι νομίζουμε ὅτι εἶναι καλύτερο γιά τήν πνευματική μας ὑγεία καί πρόοδο. Ἄς Τῆς ζητήσουμε νά σκεπάζει κυρίως τή νεολαία τοῦ τόπου μας καί τούς ὅπου γῆς Ὀρθόδοξους ἀδελφούς μας, ἀλλά καί ὅλο τόν κόσμο. Ἄς Τῆς ζητήσουμε νά ἑνώνει τούς ἀνθρώπους καί νά γίνεται γέφυρα μεταξύ οὐρανοῦ καί γῆς ἀλλά καί σύνδεσμος ἀγάπης ὅλων τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους.

Διάπυρος εὐχέτης πρός Κύριον,

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΑΣ

† Ο ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ».