Εκνευρισμός και αγωνία και στα δύο στρατόπεδα και … δικές μας μελαγχολικές σκέψεις

Η πόλωση πλέον είναι δεδομένη και μεγάλη μεταξύ των δύο δημοτικών παρατάξεων, χωρίς να γνωρίζει κανείς, πόσο έχει επηρεάσει και το εκλογικό σώμα. Το βρίσιμο, οι σταυροπαναγίες, οι απειλές, οι εκβιασμοί, τα τηλεφωνήματα με τις αφόρητες πιέσεις χαρακτήρισαν αυτήν την εβδομάδα, που σήμερα οδεύει προς το τέλος της. 

Εκνευρισμός και  αγωνία επικρατεί  και στις δύο παρατάξεις  και οι «εκτεθειμένοι» τρέμουν το γίγαντα, που αύριο πρωί πρωί θα ξυπνήσει και μέχρι την ώρα που θα βασιλέψει ο ήλιος, θα είναι ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού.

Αύριο είναι η μέρα του. Και αυτή τη μέρα είναι που ορίζει αυτόν που θα ενεργεί για λογαριασμό του. Το σύστημα έχει φροντίσει να τον κρατά έξω από τα πράγματα που τον αφορούν για τέσσερα ολόκληρα χρόνια και εκείνος  το έχει «αποδεχτεί» σχεδόν αδιαμαρτύρητα.

Εμείς, μιας και  οι άλλοι έχουν βρει πολλούς τρόπους για να του υποδείξουν τι θα ρίξει στην αυριανή κάλπη, έχουμε να του συστήσουμε να αγνοήσει τις υποδείξεις τους και να μην συμμορφωθεί  σύμφωνα με αυτές, αλλά να πάει να ψηφίζει ακούγοντας αποκλειστικά και μόνο τη φωνή της συνείδησής του.

Η ψηφοφορία είναι μυστική και πολλές φορές στην Ελλάδα έχει φέρει τα πάνω κάτω.

Η δημοκρατία,  μας δίνει τη δυνατότητα  να επιλέξουμε την κυβέρνηση, το δήμαρχο και το δημοτικό συμβούλιο, το πρόεδρο του όποιου συλλόγου, κατά τρόπο μυστικό, αρκεί εμείς οι ίδιοι να το θελήσουμε.

Η νόθευση της πολιτικής μας βούλησης είναι προϊόν δικής μας απόφασης, αν θελήσουμε να διαπραγματευτούμε  το ψηφοδέλτιο που θα ρίξουμε στην κάλπη με την διάνοιξη ενός δρόμου, με ένα μπετόν που θα πέσει στο δρόμο του σπιτιού μας, με την υπόσχεση για έναν διορισμό ή με όποια άλλη προεκλογική υπόσχεση, που θα ξεχαστεί την επομένη των εκλογών.

Εμείς οι ίδιοι είμαστε, που εξευτελίζουμε τους εαυτούς μας και τη δημοκρατία μας, με  αυτές τις απαράδεκτες πρακτικές της συναλλαγής, όταν μοναδικό κριτήριο των δημοτικών εκλογών θα έπρεπε να είναι το συμφέρον του νησιού μας και η ορθολογική του ανάπτυξη, αφού από αυτήν θα εξαρτηθεί η ποιότητα της ζωής μας και των παιδιών μας τα προσεχή χρόνια.

Εμείς εδώ στον blog της «Ωραίας Πάρου» θλιβόμαστε, όταν βλέπουμε τη μπίγα στο λιμάνι παραμονές των εκλογών, γιατί ξέρουμε τον λόγο που μας επισκέφτηκε.

Θλιβόμαστε επίσης και για τα πληρωμένα εισιτήρια των ετεροδημοτών, και  αναρωτιόμαστε ποιος και με ποιο αντάλλαγμα τα πληρώνει.

Όμως αυτή είναι η πολιτική πραγματικότητα της χώρας και της Πάρου και για να την αλλάξουμε «θέλει δουλειά πολύ».

Υ.Γ. Κάποια βήματα σ΄αυτές τις εκλογές έγιναν.