Δύο μέρες μετά τις δημοτικές εκλογές της Πάρου θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε το αποτέλεσμά τους και να δώσουμε κάποιες ερμηνείες με την βεβαιότητα ότι δεν είμαστε αλάνθαστοι.
Χωρίς να θέλουμε να υποβαθμίσουμε τα πρόσωπα, που συμμετέχουν σ΄αυτές τις εκλογές, επισημαίνουμε τη μεγάλη διαφορά που προέκυψε ανάμεσα στις αναμετρήσεις των δημοτικών εκλογών του 2006 και του 2010, για την παράταξη της «Ενότητας για το Μέλλον».
Το 67%, του 2006, κατέβηκε στο 43%, ποσοστό που θα ήταν ακόμη χαμηλότερο, αν απουσίαζε και το ποσοστό της «Ενιαίας Κίνησης Πολιτών» που ενυπάρχει στο 43%. Απόδειξη αυτού του ισχυρισμού είναι ο μεγάλος αριθμός ψήφων που έλαβε για άλλη μια φορά ο Μάρκος Κωβαίος, που προέρχεται από την «Ενιαία Κίνηση Πολιτών».
Αυτή η διαπίστωση, έγκαιρα διαγνωσμένη, έπρεπε να οδηγήσει μερίδα των ασχολουμένων με την τοπική μας πολιτική σε προβληματισμούς και αποφάσεις που θα οδηγούσαν τα πράγματα αλλού.
Και αναφερόμαστε στην αριστερά της Πάρου, η οποία δεν είδε, δεν άκουσε και δεν προέβλεψε εγκαίρως τα τεκταινόμενα, με αποτέλεσμα να κινηθεί την τελευταία στιγμή και χωρισμένη στην κυριολεξία στη μέση να καταφέρει, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, να συγκεντρώσει περίπου το 17% του εκλογικού σώματος, ποσοστό πρωτοφανές για τα πολιτικά δεδομένα της Πάρου.
Το πολιτικό κενό, που υπήρξε στο νησί, κυρίως μετά την μετακίνηση του Γιάννη Ραγκούση στη κεντρική πολιτική σκηνή, το διείδε πολύ νωρίς η Γρηγορία, η οποία επιχείρησε να το καλύψει με μια προσπάθεια που ξεπερνούσε τις δικές της δυνάμεις.
Ισχυρές τοπικές δυνάμεις όμως, κυρίως από την Νάουσα και την Παροικιά, που ήθελαν αλλαγή του πολιτικού σκηνικού της Πάρου, στήριξαν την προσπάθεια αυτή της Γρηγορίας, ως τη μόνη αξιόπιστη για να τις εκφράσει, αφού οι ερασιτεχνικοί πολιτικοί σχεδιασμοί στον χώρο της Ν.Δ. δεν έπεισαν παρά ελάχιστους νεοδημοκράτες.
Έτσι φτάσαμε στο μεγάλο ποσοστό του 40% της Γρηγορίας, το οποίο αναδεικνύει στα δημοτικά πράγματα της Πάρου νέα πρόσωπα, που προσδίδουν στην παράταξή της σημαντική δυναμική, ικανή να φτάσει ή και να ξεπεράσει το 50% την προσεχή Κυριακή.
Βέβαια το κλειδί του εκλογικού αποτελέσματος της Κυριακής, όσοι ασχολούνται με τα πολιτικά πράγματα της Πάρου, ισχυρίζονται ότι το κρατούν οι ψηφοφόροι που ψήφισαν το Μανώλη Γλέζο και τον Κώστα Ροκονίδα. Και εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να διαφωνήσουμε με την εκτίμηση αυτή.
Όμως υπάρχουν και άλλα δεδομένα, που θα παίξουν και αυτά το ρόλο τους, ο οποίος μπορεί να αποδειχτεί και ουσιαστικός. Είναι ο τοπικισμός, που με εξαίρεση την Παροικιά και τη Νάουσα, κυριάρχησε στην υπόλοιπη Πάρο, η αποχή, το ποσοστό της οποίας ήταν και στην Πάρο πολύ μεγάλο και ενδεχομένως να μεγαλώσει κι άλλο, είναι η απελευθέρωση των ψηφοφόρων που σταύρωσαν συγγενείς και φίλους ή άτομα που τους είχαν υποχρέωση και επίσης οι δυσαρεστημένοι των παρατάξεων, που πήραν ελάχιστους σταυρούς και έχουν την «βεβαιότητα», ότι κάποιοι τους «έριξαν» ή τους εκμεταλλεύτηκαν και αφού έκαναν τη δουλειά τους, στο τέλος τους πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων.
Κάποιοι παλιοί της πολιτικής υποστηρίζουν και πάλι, ότι όποιος κάνει τα λιγότερα λάθη, όποιος βρίσει λιγότερο, όποιος αποφύγει τους εκβιασμούς και τις απειλές και κυρίως όποιος λιώσει τις σόλες των παπουτσιών του μέχρι την ώρα που θα κλείσουν οι κάλπες της προσεχούς Κυριακής, αυτός θα είναι και ο νικητής των εκλογών.
Εμείς αποφεύγοντας τις όποιες προβλέψεις, για το ποιος θα είναι ο εκλεκτός του λαού, εκτιμούμε ότι θα ζήσουμε ένα δυνατό «ντέρμπι» για πολύ γερά νεύρα.
Αυτά προς το παρόν, γιατί, εάν προκύψουν νέα στοιχεία, θα επανέλθουμε.
Υ.Γ. Χαιρετίζουμε την παρουσία του Μανώλη Γλέζου και του Κώστα Ροκονίδα στο δημοτικό συμβούλιο. Η Πάρος περιμένει πολλά και από του δύο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου