Όποιος υποστηρίζει ότι ο καναπές είναι κάτι το άψυχο, μάλλον κάνει λάθος. Η μετεξέλιξή του αποτελεί συμπαγές κράμα επίπλου και ανθρώπου.
Κάθεσαι και κολλάς αμέσως από μια αόρατη συγκολλητική ουσία που εκπέμπεται από τη μικρή οθόνη, που βρίσκεται απέναντί σου.
Για την ώρα την έχουν γλυτώσει οι βιολογικές μας ανάγκες, αλλά και γι΄αυτές κάτι θα γίνει.
Ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στο ξεκίνημα μιας νέας εποχής, που η τεχνική νοημοσύνη θα αναλάβει τα υπόλοιπα. Ό,τι έχει απομείνει από την προσωπική μας ζωή.
Μια άλλη ιδιότητα που έχει η ακατάλυτη σχέση καναπέ και ανθρώπου, η οποία έχει φέρει τα πάνω κάτω, σχετίζεται με το συναισθηματικό μας κόσμο.
Παράδειγμα: Οργιζόμαστε, αγανακτούμε και κλαίμε για την συμπεριφορά κάποιου ασυνείδητου απέναντι στα συμπαθή κατοικίδια συντροφιάς, αλλά προσπερνάμε αδιάφορα τη σφαγή και τον ακρωτηριασμό των νηπίων στη Γάζα, ως κάτι το συνηθισμένο, αφού τα ίδια συνέβαιναν από την εποχή του Ηρώδη.
Θηριωδίες που δεν έχουν τέλος, αλλά εμείς προτιμούμε εκπομπές όπως το “survivor” ή το “ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος”.
Την περασμένη Δευτέρα ( για να έλθουμε και στα δικά μας) στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, η αίθουσα γέμισε από φιλόζωους για θέμα που αφορούσε τα κατοικίδια, αλλά άδειασε, όταν το επόμενο θέμα ήταν η διαχείριση του νερού της Πάρου, που θα γίνεται από την Αθήνα!!!
Σημεία των καιρών; Μπορεί. Όμως, όπως και να έχει, θα έρθει και η ώρα του λογαριασμού. Και τότε ο καναπές θα έχει γίνει πανάκριβος, μεταφορικά και κυριολεκτικά!
Υ.Γ. Για να μην παρεξηγηθώ από τους φιλόζωους, τους κάνω γνωστό ότι ταΐζω 11 αδέσποτα γατιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου