Πουλήσαμε το νησί μας σε όλες τις φυλές της Γης

 

Κάποιοι συμπατριώτες μου ενοχλούνται με τα γραπτά μου.

Το γνωρίζω. Μου έρχονται μηνύματα άλλωστε. Πρόθεσή μου δεν είναι να αναφερθώ ονομαστικά για κανέναν. Με νοοτροπίες τα βάζω, που λίγο πολύ έχουμε μπολιαστεί όλοι μας.

Είναι ο ατομισμός, το οικονομικό ατομικό συμφέρον σε βάρος του συλλογικού, του κοινού συμφέροντος, που κερδίζει στις μέρες μας συνεχώς έδαφος, μέχρι που στο τέλος δεν θα μείνει  τίποτε όρθιο.

Πουλήσαμε το νησί μας σε όλες τις φυλές της Γης. Και κάθε νεοεισερχόμενος, που κουβαλάει μαζί του και τη δική του κουλτούρα, κάνει ό,τι του γουστάρει. Και το κάνει με τη δική μας βοήθεια ή ανοχή.

Η Τρυπητή δεν σκάφτηκε με μηχανήματα που ήρθαν από τη Αθήνα. Οι μπετονιέρες δεν ήρθαν στην Πάρο από άλλη περιοχή της Ελλάδος και τα συνεργεία που χτίζουν πάνω στον αιγιαλό δεν είναι ξενόφερτα.

Όλοι λίγο πολύ έχουμε βάλει το χεράκι μας, για όσα συμβαίνουν στο νησί.

Και το νησί με ταχύτητα αλλάζει μορφή και γίνεται κάτι άλλο, διαφορετικό από αυτό που εμείς οι παλαιότεροι γνωρίζαμε.

Μπορούμε να φρενάρουμε λίγο την κατάσταση;  Η απάντηση είναι ότι μπορούμε.

Το θέλουμε;