Χρόνια πολλά, ειρηνικά και με αποτροπή κάθε κινδύνου που μας απειλεί

 

Όπου ο Θεός εκεί και ο εωσφόρος, ο εκπεσών άγγελος, ο διαβολέας, ο σφοδρός πολέμιος της θεϊκής δημιουργίας.

Στις μέρες μας θέατρο αυτού του πολέμου είναι εκεί που το πλήθος των αγγέλων, θαυμάζοντας το μυστήριο της γέννησης του Θεανθρώπου, έψαλλε το «επί γης ειρήνη».

Παντού σε όλον το χριστιανικό κόσμο, αυτές τις μέρες, οι εορτασμοί περισσεύουν και η νύχτα γίνεται μέρα από τα εκατομμύρια λαμπιόνια, τις απαστράπτουσες βιτρίνες, τα ρεβεγιόν, τα πλούσια δώρα και τις ανταλλαγές ευχών.

Η νύχτα γίνεται μέρα και στη φτωχική Βηθλεέμ. Μόνο που τη φωτίζουν οι βόμβες και οι πύραυλοι με εκρήξεις που σκορπούν το θάνατο.

Η μεγάλη αντίφαση ενός κόσμου, που δεν λέει να ησυχάσει, με το μήνυμα της αγάπης να έχει ξεθωριάζει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, επειδή οι άρχοντες του κόσμου μας,  κηρύττουν υποκριτικά αγάπη, αλλά υποθάλπουν το μίσος, μιλούν για ειρήνη, αλλά απεργάζονται τον πόλεμο, μιλούν για σωτηρία αλλά σκορπούν το θάνατο.

Και είμαστε στις μέρες μας μάρτυρες μιας νέας σφαγής νηπίων, πάλι στην Παλαιστίνη, εκεί που ο Ηρώδης κατέσφαξε όλα τα νήπια, για να εξοντώσει μαζί με αυτά και το νεογέννητο θείο βρέφος, την ελπίδα του κόσμου για μια ζωή ειρήνης και αγάπης.

Πρόσφυγας ο νεογέννητος Χριστός. Για να γλυτώσει πορεύτηκε προς την Αίγυπτο, όπως συμβαίνει και τώρα, με χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά, που κυνηγημένοι επιζητούν τη γη της σωτηρίας τους, που όμως πολλοί δεν θα φτάσουν ποτέ, γιατί χάνονται στα ταραγμένα νερά της Μεσογείου.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται, όχι ως φάρσα, αλλά στη χειρότερη εκδοχή της, που ο κίνδυνος καταστροφής του γένους των ανθρώπων είναι πλέον ορατός, όχι μόνο από τα όπλα που εφεύρε το αρρωστημένο μας μυαλό, αλλά από την οργή της μάνας Γης που δεν αντέχει άλλο την καταστροφική μας μανία.

Ευχή δική μας για χρόνια πολλά, ειρηνικά και με αποτροπή κάθε κινδύνου που μας απειλεί.