Άκρως ενδιαφέρουσα η χθεσινή ομιλία του Αρίστου Δοξιάδη στην αίθουσα τεχνών του Δήμου Πάρου

Στην Αίθουσα Τεχνών του Δήμου Πάρου, προσκεκλημένος από το Σύλλογο των Φίλων της Πάρου, παρουσία ενός ποιοτικού ακροατηρίου, ο γνωστός οικονομολόγος  Αρίστος Δοξιάδης ανέλυσε διεξοδικά τα αίτια της οικονομικής κρίσης που βιώνει η χώρα χρησιμοποιώντας στατιστικούς πίνακες από τους οποίους προέκυψαν τα αίτια της παθογένειας της ελληνικής οικονομίας.

Ποιος είναι ο Αρίστος Δοξιάδης κατά δήλωσή του

«Δηλώνω οικονομολόγος αυτή την εποχή, γιατί δημοσιολογώ περί τα οικονομικά. Αλλά είμαι και λιγάκι κοινωνιολόγος, και λιγάκι αφηγητής της εργασίας και της επιχείρησης. Έχω υπάρξει επιχειρηματίας, πραγματοποιώντας συμμετοχές σε μικρές επιχειρήσεις (venture capital, που λένε). Ελπίζω να το ξανακάνω σύντομα, αν δεν καταρρεύσει το σύμπαν. Παλιότερα ασχολήθηκα με την καταπολέμηση της φτώχειας σε ευρωπαϊκά προγράμματα, και με πολλές μελέτες βιομηχανικής πολιτικής. Σπούδασα στο Harvard και στο Birkbeck στο Λονδίνο, και έχω μια χαλαρή σχέση με το Πανεπιστήμιο του Warwick.

Τι μας είπε περιληπτικά

«Να αυξήσουμε τις εξαγωγές. Είμαστε η χώρα με τις λιγότερες εξαγωγές σε όλη την Ευρώπη (υπολογίζοντας μέσα και τον τουρισμό, και τη ναυτιλία). Γιατί μάθαμε να πουλάμε ακριβές υπηρεσίες ο ένας στον άλλον, και δεν μάθαμε να φτιάχνουμε προϊόντα καλύτερα, σε κάποιους κλάδους, από κάθε ξένον ανταγωνιστή.

Οι επιχειρήσεις που εξάγουν, για να μπορούν να εξάγουν, πρέπει κάθε χρόνο να βελτιώνονται. Είτε στο προϊόν, είτε στην διαδικασία παραγωγής, είτε στις γνώσεις των εργαζόμενων. Γίνονται πιο παραγωγικές, ή σβήνουν. Όταν γίνονται πιο παραγωγικές, μπορούν να δώσουν καλύτερους μισθούς, και να πληρώσουν περισσότερους φόρους.

Σε τέτοιες επιχειρήσεις στηρίχθηκαν οι χώρες της δυτικής και της βόρειας Ευρώπης. Όλες οι χώρες που θαυμάζουμε το κοινωνικό τους κράτους είναι πρωταθλητές των εξαγωγών. Δεν μπορείς να κάνεις κοινωνική πολιτική με δανεικά από το εξωτερικό. Ούτε μπορούμε να στηρίξουμε τις συντάξεις, τα σχολεία, τα νοσοκομεία και την δημόσια διοίκηση που θέλουμε, σε εργολάβους δημοσίων έργων, σε μικρομάγαζα, και σε ελεύθερους επαγγελματίες.

Πρέπει να αυξήσουμε τις εξαγωγές. Ήταν 24% του ΑΕΠ το 2008. Σήμερα είναι 29%, όχι επειδή αυξήθηκαν αυτές, αλλά επειδή έπεσαν τα υπόλοιπα εισοδήματα. Να τις αυξήσουμε, και να τις πάμε στο 35% ή 40% ενός ΑΕΠ, που θα μεγαλώνει . Πάλι θα είναι κάτω από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής ‘Ένωσης. Αλλά αν τα καταφέρουμε θα έχουμε αλλάξει την πορεία χώρας.

Για να γίνει αυτό, δεν αρκούν τα τεχνικά μέτρα: φορολογικό, αναπτυξιακός νόμος, και τα σχετικά. Χρειάζονται αλλαγές στους θεσμούς.

Απαιτείται πρωτίστως  συνεργασία. Στην παγκόσμια αγορά καμιά επιχείρηση δεν γίνεται ανταγωνιστική από μόνη της.

Χρειάζονται πανεπιστήμια που μορφώνουν τους μηχανικούς της και επαγγελματικές σχολές για τους τεχνίτες της. Ερευνητές που να εξετάζουν τα προϊόντα της και προτείνουν βελτιώσεις.

Χρειάζονται προμηθευτές για τις πρώτες ύλες της, που να επιμένουν στην ποιότητα και την συνέπεια, όπως και ο ίδιος ο εξαγωγέας.

Αν είναι μικρή επιχείρηση, να μετέχει σε ένα δίκτυο με παρόμοιους παραγωγούς, που είναι περισσότερο συνεργάτες και λιγότερο ανταγωνιστές. Αν είναι αγρότης, να μετέχει σε έναν καλό, ανταγωνιστικό συνεταιρισμό.

Χρειάζεται ευελιξία και αλλαγή νοοτροπίας. Ο παγκόσμιος ανταγωνισμός είναι απρόβλεπτος».

Είπε και άλλα πολλά  και πολύ ενδιαφέροντα που όμως δεν μπορούν να καταγραφούν στο σύντομο αυτό σημείωμα.

Περισσότερα και με την τεκμηρίωση που διακρίνει το γραπτό του λόγο, στο πρώτο του βιβλίο που κυκλοφορεί και στα βιβλιοπωλεία της Πάρου με τον τίτλο ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΡΗΓΜΑ.