Περί …Αγίας Θεοκτίστης

Μην πάει ο νους σας στην Αγία Θεοκτίστη την Πολιούχο της Παροικιάς.

Αναφέρομαι στο ανενεργό ίδρυμα που φέρει ως τίτλο το όνομα της Αγίας, κακώς, γιατί νομικά δεν υφίσταται με το όνομα αυτό ίδρυμα.

Υπάρχει και ταμπέλα, κακώς,  που μπορεί να τη δει ο καθένας εκεί που κάποτε ήταν το κουρείο του Βαράου και τώρα λειτουργεί το συσσίτιο  για τους μη έχοντας τον άρτον τον επιούσιον.

Λοιπόν έχουμε και λέμε:

Μια φορά κι έναν καιρό, επί δημαρχίας Στέλιου Φραγκούλη, αποφάσισαν Εκκλησία και Δήμος να συστήσουν Ίδρυμα για να λειτουργήσει και στην Πάρο γηροκομείο.

Το ίδρυμα συστήθηκε, έδωσαν Εκκλησία και Δήμος μέρος από την περιουσία τους, αλλά από τη συνεργασία αυτή γηροκομείο δεν μας προέκυψε.

Η Εκκλησία είδε και αποείδε, κατάλαβε ότι με τη γραφειοκρατία του Δήμου δεν μπορούσε να βγάλει άκρη και κατόπιν τούτου προχώρησε μόνη της και ίδρυσε το δικό της γηροκομείο.

Παρά ταύτα το ίδρυμα παρέμεινε και επί εποχής του γνωστού και άριστου επικοινωνιολόγου,  αποφασίστηκαν αλλαγές στους σκοπούς του ιδρύματος. Μεταξύ των αλλαγών ήταν και η προσθήκη του ονόματος της Αγίας.

Όμως οι αλλαγές αυτές ουδέποτε ολοκληρώθηκαν, γιατί αυτές πραγματοποιούνται  στα ιδρύματα, ως γνωστόν, μόνο με απόφαση του Εφετείου Αθηνών και τέτοια  απόφαση ουδέποτε υπήρξε.

Η τοπική μας Εκκλησία , έχοντας διαπιστώσει ότι δεν υφίσταται λόγος ύπαρξης αυτού του ιδρύματος, θέλει να πάρει πίσω τα ακίνητα που δώρισε στο ανενεργό ίδρυμα, δηλαδή το Φραγκομονάστηρο και το μεγάλης αξίας ακίνητο στο Πόρτο Ράφτη,  γι΄αυτό και επιθυμεί διακαώς εδώ και καιρό τη διάλυσή του.

Προσέκρουσε όμως στην αδιαφορία του Δήμου, ο οποίος αδυνατεί να υπερασπιστεί, να προστατεύσει και να αξιοποιήσει τα δικά του περιουσιακά στοιχεία.

Και εξηγούμαι: Ο Δήμος πρόσφερε στο ίδρυμα ένα μεγάλης αξίας ακίνητο, (οικόπεδο και κατοικία) στην Πεντέλη. Το ακίνητο αυτό έχει καταγραφεί ως κληροδότημα Κρίσπη. Το δώρισε ο καλός αυτός παριανός με την προοπτική κάποια άπορα παριανά παιδιά, που θα ήθελαν να σπουδάσουν, να το χρησιμοποιούν ως στέγη.

Πριν από χρόνια το ακίνητο καταπατήθηκε από κάποιον, που ισχυρίστηκε ότι ο μακαρίτης του το είχε αφήσει με διαθήκη. Η διαθήκη αποδείχτηκε πλαστή από τα δικαστήρια και ο Δήμος του έκανε έξωση. (Περισσότερα από τον συνταξιούχο δικηγόρο Γρηγόριο Λεοντή).

Σήμερα στο μεγάλης αξίας ακίνητο ή μένει κάποιος καταπατητής ή κουκουβάγιες που αφθονούν στην περιοχή, επειδή το οικόπεδο έχει και αρκετό δενδρώδες πράσινο.

Αυτό το ακίνητο, εάν διαλυθεί το ίδρυμα, περιέρχεται και πάλι στο Δήμο.

Ο καλός μας Δήμαρχος, που είναι και αεικίνητος καλά θα κάνει να βρει την άκρη, να επισκεφθεί το ακίνητο, να διαπιστώσει την υπάρχουσα κατάσταση, να βάλει μια πινακίδα που να πιστοποιεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς και να κινήσει αμέσως τη διαδικασία διάλυσης του ιδρύματος, στο οποίο είναι και πρόεδρος.

Αυτό υπαγορεύει η κοινή λογική, που δυστυχώς στις μέρες μας είναι είδος εν ανεπαρκεία.

Και τώρα στο δια ταύτα:

Μαζί με τη συγκρότηση σε σώμα του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του ιδρύματος (αυτό αποφασίζεται αύριο Πέμπτη από το Δημοτικό Συμβούλιο) να ληφθεί και απόφαση για την άμεση διάλυση του ιδρύματος με ανάθεση της υπόθεσης σε ικανό και έμπειρο δικηγόρο των Αθηνών (περί τα διοικητικά) και με στενή παρακολούθηση από το Δήμο της υπόθεσης.

Αν αυτά  συμβούν, τότε ο κάθε φορέας που συνέπραξε στην ίδρυση του ιδρύματος παίρνει πίσω τα περιουσιακά του στοιχεία.

Αν προχωρήσει η υπόθεση ( που, μεταξύ μας, δεν την βλέπω να προχωράει), τότε να επιδιωχθεί να ενταχθεί, το Φραγκομονάστηρο στο νέο ΕΣΠΑ, για να αναπαλαιωθεί και να αποτελέσει ιστορικό στολίδι για την Παροικιά. (Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για τη γειτόνισσα του Φραγκομονάστηρου δημοτική σύμβουλο).

Όνειρο φθινοπωρινής νυκτός, θα υποστηρίξουν οι καφενόβιοι της πολιτικής.  Και εγώ που απεχθάνομαι τα καφενεία και την πολιτική είμαι υποχρεωμένος, αυτή τη φορά, να συμφωνήσω μαζί τους.

Γιατί η Πάρος είναι το νησί των χαμένων ευκαιριών, όπως έλεγε ένας δραστήριος Μανιάτης, που έζησε  και έδρασε ποικιλοτρόπως  πάνω από 60 χρόνια στην Πάρο.

 O blog-plak

Υ.Γ. Το παρόν αφιερώνεται στους δημοτικούς συμβούλους του Δήμου μας, νέους και παλαιούς.