Κρίσιμες στιγμές και με την Τουρκία για το "οικόπεδο 12"
Πάντως, οι στιγμές είναι κρίσιμες και αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι τις δηλώσεις της ελληνικής κυβέρνησης ότι «το δικαίωμά μας να επεκτείνουμε στα 12 μίλια τα χωρικά μας ύδατα και να ανακηρύξουμε την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) θα το κάνουμε όταν το κρίνουμε σκόπιμο» τις έκανε ο υπουργός Αμυνας Πάνος Μπεγλίτης. Μάλιστα, αυτό έγινε τις παραμονές της δικής του επίσκεψης στο Ισραήλ πριν από λίγες μέρες.
Ο Πάνος Μπεγλίτης ως υπουργός Αμυνας της χώρας μας θα έχει πετύχει στην αποστολή του, αν εξασφαλίσει ότι οι Τούρκοι θα παραμείνουν πέντε μίλια μακριά από την πλατφόρμα Ηomer Ferrington, η οποία εγκαθίσταται στην κυπριακή ΑΟΖ με ενεργό ανάμειξη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίες δεν πρέπει να επιτρέψουν να προκληθεί θερμό επεισόδιο, αν αυτό επιδιώξει η Τουρκία. Ελλάδα και Τουρκία θα ενεργούν πολύ μακριά από τα χωρικά ύδατά τους, ενώ το Ισραήλ θα βρίσκεται μόλις 12 μίλια μακριά από τα δικά του χωρικά ύδατα.
Το γεγονός ότι η Τουρκία έχει απειλήσει ευθέως και με τον πλέον επίσημο τρόπο, με δηλώσεις του πρωθυπουργού Ερντογάν, ότι θα εμποδίσει τις έρευνες εμπράκτως, δηλαδή και με τη βία ή με την απειλή χρήσης βίας, δείχνει και την κρισιμότητα των στιγμών και για την Ελλάδα, η οποία έχει εγγυηθεί και εγγυάται για την ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ενιαίο κράτος-μέλος του ΟΗΕ. Και πάλι ο υπουργός Αμυνας Πάνος Μπεγλίτης έχει δεσμευθεί για λογαριασμό της χώρας μας με τη δήλωση: «Αναγνωρίζουμε και είμαστε σε θέση να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας. Στην καρδιά του αμυντικού μας δόγματος βρίσκεται πάντα η Κυπριακή Δημοκρατία και αυτές τις αρχές θα τις υπερασπιστούμε, όταν και αν υπάρξει ανάγκη. Πέρα από τις απειλές και την συνεχιζόμενη αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, έχουμε την αποφασιστικότητα και τα αναγκαία μέσα να τη διαχειριστούμε. Εχουμε χρέος, με ανάληψη δυναμικών πρωτοβουλιών, να φέρουμε την Τουρκία ως υπόλογο στον χώρο του Διεθνούς Δίκαιου».
Ο Πάνος Μπεγλίτης, όπως φαίνεται και από τις δηλώσεις αυτές, έχει κληθεί να διαχειριστεί την κατάσταση και να σχεδιάσει εκείνες τις δυναμικές πρωτοβουλίες που θα φέρουν την Τουρκία στη θέση υπόλογου στον χώρο του Διεθνούς Δικαίου. Στη διπλωματία οι Τούρκοι δεν είναι εύκολος αντίπαλος. Ηδη ο Ερντογάν με την επίσκεψή του στην Αίγυπτο ως ισχυρός ηγέτης μουσουλμανικής χώρας, έγινε δεκτός με τιμές και ενθουσιασμό από τους πολίτες, γιατί έβαλε ως προκάλυμμα των επιδιώξεών του τους Παλαιστίνιους και εμφανίζεται ως προστάτης τους. Δηλαδή, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί προς όφελός του το χρόνιο δράμα των Παλαιστινίων, το οποίο γνωρίζει ότι δεν μπορεί να επηρεάσει. Θέλει επομένως να αποκομίσει κάποιο όφελος για τη δική του χώρα ή για το δικό του κύρος.
Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι οι ΗΠΑ έχουν ευρύτερα συμφέροντα στον χώρο της Μέσης Ανατολής, στις αραβικές χώρες και ιδίως στις πετρελαιοπαραγωγές χώρες της περιοχής, όπως επίσης ότι έχουν εγγυηθεί πλήρως την ασφάλεια και τη δράση του Ισραήλ, το οποίο ενεργεί ως αυτόνομο αλλά προκεχωρημένο φυλάκιο των αμερικανικών συμφερόντων. Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι οι πολίτες των χωρών αυτών είναι γνήσιοι υποστηρικτές των Παλαιστινίων, όπως και ότι τα καθεστώτα των σημαντικότερων πετρελαιοπαραγωγών χωρών είναι φιλοαμερικανικά, αν και πρέπει να εμφανίζονται αντιισραηλινά για λόγους εσωτερικής πολιτικής. Εμφανίζεται λοιπόν με προωθημένη αντιισραηλινή ρητορική να απαιτεί τρία πράγματα: α) να ζητήσει συγγνώμη το Ισραήλ για την επίθεση στο τουρκικό πλοίο «Ναβί Μαρμαρά» (της διεθνούς πρωτοβουλίας «Ενα πλοίο για τη Γάζα»), β) να αποζημιώσει τα εννέα θύματα και γ) να τερματίσει τον αποκλεισμό της λωρίδας της Γάζας που ανήκει στους Παλαιστινίους και διεκδικούν την ίδρυση (επιτέλους) ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στη Γάζα και στη Δυτική Οχθη του Ιορδάνη, σύμφωνα με την απόφαση του ΟΗΕ ήδη από το 1948!
Είναι προφανές ότι ο Ερντογάν θα ήταν πολύ ευχαριστημένος αν γίνονταν τα δύο πρώτα, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι είναι ο πρώτος μουσουλμάνος ηγέτης που κατάφερε (και μάλιστα χωρίς πόλεμο) να ταπεινώσει το αλαζονικό κράτος του Ισραήλ, το οποίο συχνά έχει καυχηθεί ότι μπορεί να καταλάβει όλες τις αραβικές πρωτεύουσες σε μία εβδομάδα. Στην περίπτωση αυτή ευχαρίστως θα ξεχνούσε τους Παλαιστίνιους. Στο παρασκήνιο φυσικά επιδιώκει να πάρει και ανταλλάγματα που θα επεκτείνουν τα τουρκικά συμφέροντα, την τουρκική κυριαρχία στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου, άρα να εμποδίσει τις έρευνες στην ΑΟΖ της Κύπρου, την οποία έχει καταλάβει κατά ένα μέρος στρατιωτικά ήδη από το 1974 και έκτοτε προσπαθεί να καταλύσει τη διεθνή κρατική υπόστασή της ως κυρίαρχο κράτος-μέλος του ΟΗΕ.
Τα γεωπολιτικά συμφέροντα και οι επιδιώξεις της Τουρκίας
Το έπαθλο των υδρογονανθράκων που σίγουρα κρύβονται στην κυπριακή ζώνη αποκλειστικής οικονομικής εκμετάλλευσης φυσικά και δεν είναι αμελητέο, αλλά και χωρίς αυτό τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Τουρκίας -η οποία επιδιώκει να είναι μια σημαντική περιφερειακή δύναμη ως διάδοχος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας- είναι αρκετά. Το ερώτημα είναι αν εκτός από την επιθυμία έχει και τη στρατιωτική ικανότητα να επιβάλει τη θέλησή της ή να αποσπάσει με διπλωματία κάποια ανταλλάγματα απειλώντας με στρατιωτική κλιμάκωση της κρίσης. Το έκανε στα Ιμια και με αμερικανική παρέμβαση το πέτυχε έναντι της Ελλάδας. Μπορεί να το πετύχει και εναντίον της Κύπρου;
Αυτή είναι η κατάσταση την οποία έχει κληθεί να διαχειριστεί ο Πάνος Μπεγλίτης και να σχεδιάσει τις κινήσεις που θα αποτρέψουν τις τουρκικές επιδιώξεις και θα ευνοήσουν τις αυτονόητες ελληνικές επιδιώξεις, δηλαδή να διατηρήσει τα δικαιώματα που προκύπτουν από τις συνθήκες παρά τις αναθεωρητικές προσπάθειες της Τουρκίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου