Αν θελήσουμε αξιολογήσουμε και να βάλουμε σε σειρά προτεραιότητας τα έργα που έχει ανάγκη ο τόπος μας, κατά τη δική μας άποψη, θα βάζαμε πρώτα από όλα τα έργα υποδομής, και απ΄αυτά πρώτα τα έργα ύδρευσης και αποχέτευσης.
Κι αν, από τα νομικά πρόσωπα του Δήμου, μας ζητούσαν να αξιολογήσουμε το σπουδαιότερο, αβίαστα θα υποστηρίζαμε ότι είναι η Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης και Αποχέτευσης. Εμείς μάλιστα θα προχωρούσαμε ένα βήμα ακόμη, για να πούμε, ότι η ΔΕΥΑΠ είναι ο δεύτερος Δήμος της Πάρου.
Είναι η δημοτική επιχείρηση που καθημερινά βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, μέρα ή νύχτα, εργάσιμες ή μη εργάσιμες μέρες. Μια μέρα χωρίς νερό, στις αρχές Αύγουστου, θα προκαλούσε τεράστια αναστάτωση στην Παροικιά ή τη Νάουσα, τους βασικούς οικισμούς υποδοχής του τουρισμού της Πάρου και δύο ή τρεις μέρες χωρίς νερό στις αρχές του ίδιου μήνα, θα έβαζε σε σοβαρή δοκιμασία τον τουρισμό του νησιού και την οικονομική του ζωή, που είναι και η κινητήρια δύναμη για την επιβίωσή μας.
Εάν τώρα αναφερθούμε στον άλλο τομέα δραστηριότητας αυτής της επιχείρησης, την αποχέτευση, μπορούμε να φανταστούμε τί θα συνέβαινε στην τουριστική Πάρο, εάν δεν είχαμε τους τρείς βιολογικούς καθαρισμούς, που κατασκευάστηκαν την δεκαετία του ΄90 και τα εκτεταμένα δίκτυα αποχέτευσης που δημιουργήθηκαν; Τότε οι μολυσμένες παραλίες της Πάρου θα είχαν καταστρέψει τον τουρισμό μας.
Ποιος επισκέπτης του νησιού θα διένυε χιλιάδες χιλιόμετρα, για έλθει στην Πάρο, όταν γνώριζε, ότι οι θάλασσές μας είναι μολυσμένες σε μια εποχή που η πληροφορία, με τα μέσα που διαθέτουμε σήμερα, φτάνει σε δευτερόλεπτα σε κάθε σημείο του πλανήτη μας; Μόνο κάποιος απληροφόρητος, αν υπάρχει πλέον.
Ίσως αναρωτηθούν οι πολυπληθείς επισκέπτες μας, για ποιο λόγο σήμερα το σχόλιο μας έχει αυτό το περιεχόμενο. Μα γιατί ούτε η σπουδαιότητα αυτής της επιχείρησης έχει αξιολογηθεί δεόντως από τους δημότες μας, αλλά κυρίως γιατί τα έργα της αποχέτευσης δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί στο νησί μας. Και αναφερόμαστε στην αποχέτευση των Λευκών, όπου τα λύματα καταλήγουν σε παρακείμενο χείμαρρο και στην περιοχή της Αγκαιριάς και της τουριστικής Αλυκής, που στερούνται δικτύων αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού.
Στην πρώτη περίπτωση, αν δεν λειτουργήσει κάποιο σύστημα επεξεργασίας των λυμάτων, μεσοπρόθεσμα υφίσταται ο κίνδυνος μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα και στη δεύτερη περίπτωση, γιατί ο κίνδυνος μόλυνσης της θαλάσσιας περιοχής της Αλυκής είναι μεγάλος.
Ιδιαίτερα στην Αλυκή είναι γνωστή η κατάσταση που επικρατεί στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ και δεν επιθυμούμε να γίνουμε συγκεκριμένοι για λόγους ευνόητους. Απλά θυμίζουμε, ότι την τετραετία 1998-2002, είχε ξεκινήσει η διαδικασία σύνταξης μελέτης για την κατασκευή δικτύων αποχέτευσης που θα κάλυπτε το Καμάρι, το Βουτάκο, την Αλυκή και την Αγκαιριά, δηλαδή όλους τους οικισμούς του δημοτικού διαμερίσματος και επίσης τη μελέτη για την κατασκευή βιολογικού καθαρισμού τριτοβάθμιας επεξεργασίας των λυμάτων της περιοχής.
Τριτοβάθμια επεξεργασία δεν διαθέτει κανένας βιολογικός της Πάρου, που σημαίνει ότι η περιοχή θα είχε ένα σύγχρονο μικρό βιολογικό, που, το καθαρισμένο νερό, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, υπό προϋποθέσεις, ακόμα και για πότισμα.
Αν κάποιοι παράγοντες της περιοχής δεν αντιδρούσαν τότε, για τη θέση του βιολογικού, το έργο τώρα θα ήταν σε λειτουργία. Αντ΄αυτού επιλέχτηκε η λύση της μεταφοράς των λυμάτων στο βιολογικό της Μάρπησσας, με την κατασκευή ενός δικτύου πολλών χιλιομέτρων και με 17 αντλιοστάσια!!!
Δεν γνωρίζουμε την πορεία αυτής της μελέτης κι εάν έχει ολοκληρωθεί και δεν είμαστε καθόλου αισιόδοξοι, ότι το έργο αυτό θα εκτελεστεί, αν λάβουμε υπόψη και την εξαιρετικά δύσκολη οικονομική συγκυρία που διανύει η χώρα μας.
Το βέβαιο είναι, ότι χάθηκε μια ευκαιρία, που οι τότε συγκυρίες ήταν ευνοϊκές και τώρα βαδίζουμε στο άγνωστο με συνέπειες πολύ σοβαρές για τον τουρισμό της Αλυκής.
Τι προτείνουμε:
1. Άμεση στεγανοποίηση των βόθρων επιχειρήσεων και σπιτιών που βρίσκονται στην παραλιακή ζώνη και σε αρκετό εύρος. Εδώ ξεχνάμε το πολιτικό κόστος και τις αντιδράσεις των ιδιοκτητών. Αυτό μπορεί να γίνει έπειτα από έλεγχο των υγειονομικών υπηρεσιών και με την φροντίδα του Τοπικού Συμβουλίου της περιοχής, το οποίο θα έχει την κάλυψη του Δημοτικού Συμβουλίου.
2. Λαϊκή συνέλευση, με την παρουσία του μελετητή και άλλων ειδικών, όπου θα υπάρξει πλήρης ενημέρωση των κατοίκων:
· Για την πορεία της μελέτης μεταφοράς των λυμάτων στο βιολογικό της Μάρπησσας.
· Για το χρονικό ορίζοντα έναρξης εργασιών του έργου.
· Για το ύψος της δαπάνης που θα απαιτηθεί.
· Για το οικονομικό κόστος λειτουργίας του έργου.
Αυτές είναι οι πρώτες ενέργειες, που πρέπει να γίνουν με πρωτοβουλία του Τοπικού Συμβουλίου της περιοχής. Για το ποιες θα είναι, πάντοτε κατά τη γνώμη μας, οι επόμενες ενέργειες, θα αναφερθούμε σε άλλο μας σχόλιο.
Το βέβαιο είναι, ότι έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας, για να ολοκληρώσουμε τα έργα υποδομής που έχει ανάγκη το νησί μας και ο δρόμος αυτός είναι ανηφορικός και δύσβατος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου