Φαίνεται ότι αρέσουν σε πολλούς αυτού του είδους τα παραμύθια,
αν κρίνω από τον αριθμό των επισκεπτών που έχει το blog της «Ωραίας
Πάρου», που με φιλοξενεί, γι αυτό και θα συνεχίσω να σας παραμυθιάζω.
Άλλωστε παραμύθια και μάλιστα με βαρύγδουπους τίτλους μας σερβίρονται από τα μέσα ενημέρωσης καθημερινά,
εδώ και χρόνια, από τα δελτία ειδήσεων και μας έχουν εξοικειώσει με το είδος.
Ήταν λοιπόν, κάποτε ένας συμπατριώτης μας, που είχε τρέλα με
τα νερά. Δεκάδες οι τρύπες που είχε ανοίξει στο νησί με τους ραβδοσκόπους του
νησιού, που αφθονούν, αλλά και με τους γεωλόγους.
Όταν οι γεωλόγοι δεν του εύρισκαν νερό, κατέφευγε στους
ραβδοσκόπους και αντίστροφα.
Μετά τη διαπίστωση όμως ότι ο καιρός έπαψε να έχει κέφια για
βροχή, άρχισε να ανησυχεί. Το πάλευε μέσα του για να βρει λύση και λύση δεν
εύρισκε.
Μια δυνατή μπόρα όμως που τα έκανε όλα μπάχαλο στο νησί, του
έδωσε τη λύση.
Το κράτος, τότε, βοήθησε το δήμο και ο δήμαρχος , αφού το
καλοσκέφτηκε, έφερε μηχανήματα στο νησί, όχι για να βρίσκει νερό, αλλά για να
φτιάχνει νερό πόσιμο από τη θάλασσα.
«Αφού έχουμε τόσο νερό γύρω μας» , σκέφτηκε, «γιατί να μην
το εκμεταλλευτούμε;» Έφερε, λοιπόν τα
μηχανήματα στο νησί και τα τοποθέτησε κοντά στη θάλασσα.
Ο τρελαμένος με τα νερά ενθουσιάστηκε. Άρχισε να φτιάχνει
έργα, δεξαμενές, δίχτυα και να παίρνει εγκρίσεις από διάφορες υπηρεσίες. Κοντολογής έκανε ότι περνούσε από το χέρι
του.
Όμως ο δήμαρχος ξαφνικά άλλαξε και ο καινούργιος δεν
νοιαζόταν για τέτοιες υποθέσεις.
Και τα χρόνια περνούσαν, περνούσαν, περνούσαν και τα μηχανήματα άρχισαν να
σκουριάζουν.
Ο τρελαμένος με τα νερά πίεζε τα πράγματα, έστελνε έγγραφα,
ξανάστελνε έγγραφα, αλλά τίποτα δεν γινόταν. Στο τέλος τα βρόντηξε κάτω, το
έριξε στο ψάρεμα και βρήκε την ησυχία του.
Έπειτα από καιρό ένα
νέο παιδί, που είχε πολλές ανησυχίες και
έμαθε για τα έργα που είχαν γίνει αλλά και για τα μηχανήματα που σάπιζαν, έφερε
πάλι στην επιφάνεια το θέμα.
Τότε ήταν που μπήκε στη μέση και ο έπαρχος, που βοήθησε
την κατάσταση και βρέθηκαν τα χρήματα για την ολοκλήρωση του έργου.
Βέβαια είμαστε ακόμα στο περίμενε, αλλά το έργο
δρομολογήθηκε και θα γίνει. Όχι τίποτε
άλλο, αλλά για να μην πάνε χαμένα και τα κρατικά λεφτά που μαζί με τα καινούργια η αφαλάτωση θα
ξεπεράσει τα 3 εκατομμύρια ευρώ.
Άλλο ένα παραμύθι, όχι με δράκους και νεράιδες, αλλά με
δημάρχους και με κάποιους τρελαμένους, που χρόνο με το χρόνο έχουν αρχίσει και
αυτοί να γίνονται σπάνιο είδος.
Ο παραμυθάς
1 σχόλιο:
Το σημαντικό είναι ότι το blog άρχισε πάλι να λειτουργεί και θα μας αρέσει πολύ αν συνεχίσει έτσι. Η σιωπή του κατά καιρούς για μεγάλα χρονικά διαστήματα μας χαλάει. Έστω και αν δεν συμφωνούμε πάντα με το περιεχόμενο των "αναρτήσεων" του, εν τούτοις θεωρούμε απαραίτητη την παρουσία του και τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο εκφράζεται. Σας καλούμε λοιπόν να συνεχίσετε.
Δημοσίευση σχολίου