Είχα αρκετά χρόνια να επισκεφτώ το Πίσω Λιβάδι και να
απολαύσω την ομορφιά της περιοχής και το γραφικό λιμανάκι, που η θέα του σε
γαληνεύει και σε απαλλάσσει από τις καθημερινές έγνοιες.
Χωρίς να το επιδιώξω, ανασύρθηκαν από τη μνήμη μου πρόσωπα που με
τίμησαν με τη φιλία τους και δεν βρίσκονται πια κοντά μας, όπως ο Ηλίας
Περαντινός, ο Παναγιώτης Τσιγώνιας, ο Αντώνης Αλιπράντης, φίλοι μεταξύ τους,
καθώς και ο μεγάλος ευεργέτης της περιοχής ο Γιώργος Φραντζής (Ντετόρος), τον οποίο εκτιμούσα ιδιαίτερα για την προσφορά του.
Ήρθαν επίσης στη θύμησή μου, (το ένα φέρνει τ΄άλλο), οι
προσπάθειες για τη βελτίωση του λιμανιού
και μαζί με αυτές το τελευταίο κοινοτικό συμβούλιο της Μάρπησσας, από το
οποίο παρέλαβα την κοινότητα στα πλαίσια της συγκρότησης και οργάνωσης του
ενιαίου Δήμου.
Το αποτελούσε τότε μια συμπαγής ομάδα ικανών Μαρπησσαίων με πρόεδρος τον Τάσο Τζιώτη και
με κοινοτικούς συμβούλους τους Μανώλη Ισιγώνη, Χρήστο Βλαχογιάννη, Κώστα
Σκανδάλη, Ανδρέα Φραντζή, Γιώργο Πούλιο και Αθηνά Βουλγαράκη.
Ήταν η πιο καλά οργανωμένη κοινότητα της Πάρου με γραμματέα την
άξια υπάλληλο Άννα Φραντζή – Αντωνοπούλου, την οποία διατήρησα στη θέση της για
να καλύπτει τις ανάγκες της Μάρπησσας και της πρώην κοινότητας Αρχιλόχου.
Το έργο που παρέλαβα
από τους αυτοδιοικητικούς της Μάρπησσας ήταν σπουδαίο!
Είχαν κατασκευάσει το
βιολογικό καθαρισμό της περιοχής, που αργότερα τον έθεσα σε λειτουργία, είχαν
ετοιμάσει μελέτη για την ένταξη του λιμανιού στο Λιμενικό Ταμείο Κυκλάδων,
μελέτη πλήρη για το Μουσείο Περαντινού (προσφορά του Μανώλη Ισιγώνη και της συζύγου
του Όλγας), έτοιμη για την έκδοσης πολεοδομικής άδειας και μου παρέδωσαν, με αλλαγμένο το σκοπό, το Ίδρυμα
Κουτρέλη (από το εφετείο Αθηνών) για κλειστό γυμναστήριο, αυτό που
εγκαινιάστηκε πρόσφατα και το καμαρώνει όλο το νησί.
Ένιωσα πολύ λίγος μπροστά στο μέγεθος της δουλειάς αυτών των
ανθρώπων, που είχαν βάλει στην άκρη τις όποιες διαφορές είχαν και πάλεψαν
ενωμένοι για την ανάπτυξη της περιοχής.
Μέσα στο πέλαγος των προβλημάτων που αντιμετώπιζα, το
ελάχιστο που έκανα, ήταν να αναθέσω σε δύο συμβασιούχους υπαλλήλους του Δήμου,
άγνωστους τότε, (γνωστούς σήμερα), τον Νίκο Παπαευσταθίου και το Χρήστο Σμυρνή,
την ωρίμανση του έργου του λιμανιού, ώστε
αυτό να ενταχθεί και να χρηματοδοτηθεί από το τότε ΕΣΠΑ.
Το έργο εντάχθηκε με απόφαση του περιφερειάρχη Παναγιώτη
Σαλτούρου και με φορέα υλοποίησης τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, δημοπρατήθηκε και
εκτελέστηκε.
Όμως παρασύρθηκα, και αντί να συνεχίσω τις εντυπώσεις μου
για το Πίσω Λιβάδι, έμπλεξα με παλιές αυτοδιοικητικές ιστορίες. Ίσως όμως να
είναι και χρήσιμες για τους νέους ανθρώπους της περιοχής. Είναι και αυτές ένα
κομμάτι από την πρόσφατη ιστορία του τόπου τους.
Κώστας Αργουζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου