Το κίνημα για τη στελέχωση του Κέντρου Υγείας (ΚΥ), όπως φαίνεται, βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Μερικές φορές, από ανυπομονησία, μάλλον, να βρεθεί τρόπος που θα δώσει νέα ώθηση στον αγώνα για το ΚΥ, δεν επιλέγουμε πάντοτε τον καλύτερο τρόπο παρέμβασης και άθελά μας, θέλω να πιστεύω, προκαλούμε περιττές εντάσεις που ενδεχομένως απογοητεύει κάποιους. Κι αυτό ας το προσέξουμε για να μην γκρεμίσουμε ό,τι χτίσαμε (δεν βοηθάει, αν γίνουν ψυχοφθόρες και χρονοβόρες οι διαδικασίες).
Ερχόμαστε από πολλές κατευθύνσεις, με διαφορετικές εμπειρίες και διαδρομές. Είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι και με αυτές τις διαφορές προσερχόμαστε στη συνάντηση με τον Άλλο. Αν το κατανοήσουμε αυτό και το σεβαστούμε σε αυτή την πορεία αλληλεπίδρασης, όπου όλοι αλλάζουμε, θα είναι ωφέλιμο. Αυτή η διαφορετικότητα είναι πλούτος, πλεονέκτημα - αν πράγματι πιστεύουμε στην ανάγκη συλλογικής δράσης.
Κανείς πια δεν πιστεύει σε σωτήρες και επαγγελματίες πολιτικούς ή καθοδηγητές. Τα είδαμε τα χαΐρια τους. Το αποτελέσματα των πολιτικών που εφάρμοσαν οι επαγγελματίες της πολιτικής τα… γευόμαστε λίγο-πολύ όλοι μας. Αυτά τα αποτελέσματα είναι άλλωστε που μας αναγκάζουν να αγωνιζόμαστε για τα αυτονόητα στον τομέα της Υγείας. Η ανυποληψία των πολιτικών είναι που μας κάνει μερικές φορές επιφυλακτικούς και διστακτικούς σε αυτά που ακούμε. Άλλοι πάλι μουδιασμένοι παρακολουθούμε απλώς τους άλλους να αγωνίζονται με την ψευδαίσθηση ή την ελπίδα ότι θα καταφέρουν να λύσουν τα προβλήματα και για … λογαριασμό μας.
Σε ένα τέτοιο περίπου κοινωνικό περιβάλλον κινούμαστε όλοι όσοι παλεύουμε για τη στελέχωση του ΚΥ. Στη φάση αναζήτησης μορφών δράσεων, που θα ξαναδώσουν προοπτική και νέα δυναμική στον αγώνα για το ΚΥ, έχουν ακουστεί κάποιες προτάσεις. Θα θέσω στην κρίση σας μια από αυτές θεωρώντας ότι διευκολύνω τους σύνεδρους γιατί στη συνεδρίαση της 3ης Ιουνίου δεν θα επαρκεί ο χρόνος για αναλυτική παρουσίασή της.
Η πρόταση
Στην πρόσκληση προς τους φορείς η πρόταση αναφέρεται ως εξής: «Τοπικό δημοψήφισμα για τη μη πληρωμή οφειλών προς τη ΔΟΥ Πάρου».
Από αυτή τη διατύπωση της πρότασης, είναι δύσκολο έως αδύνατο να καταλάβει κανείς το περιεχόμενό της. Αν, όμως, δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος μια πρόταση, πώς είναι δυνατόν να μιλήσει γι’ αυτήν; Πριν παρουσιάσω όμως την πρόταση, θα μου επιτρέψετε να θυμίσω πρώτα κάποια πράγματα, που πιστεύω ότι θα διευκολύνουν την κατανόηση όλων των προτάσεων ως προς το αν μπορούν ή δεν μπορούν να δώσουν προοπτική και δυναμική στον αγώνα. Επειδή το ζητούμενο δεν είναι πώς να «περάσεις» την πρότασή «σου», αλλά πώς θα βοηθηθεί το σώμα να επιλέξει την καλύτερη, παρακαλώ, όσοι τη διαβάσουν, ας αναδείξουν τα αρνητικά κυρίως.
Υπομνήσεις
1. Μετά την άρνηση της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου να ηγηθεί του αγώνα για τη στελέχωση του ΚΥ, ορισμένοι, με τις θέσεις τους, επικέντρωναν την προσοχή τους όχι στο πως θα ξεκινήσει ένας αγώνας για το ΚΥ αλλά στο πως θα εκθέσουν ή θα καταγγείλουν τη Δημοτική Αρχή για τη στάση της (σαν ο στόχος να ήταν η άσκηση αντιπολίτευσης προς τη Δημοτική αρχή και όχι ο αγώνας για το ΚΥ), ενώ άλλοι πρότειναν ως μορφή αγώνα να βρεθούν πέντε – έξι που θα κάνουν κατάληψη του ΚΥ για τη μη πληρωμή των 5 ευρώ.
2. Τελικά επιλέχθηκε να αναλάβουν οι φορείς τον αγώνα για το ΚΥ και πλειοψήφησε η πρόταση για συγκέντρωση υπογραφών και σύγκληση Συνελεύσεων, για να πάρει ο λαός στα χέρια του την υπόθεση του ΚΥ. Στις συνελεύσεις οι πολίτες με τις προτάσεις τους έδειχναν και τις διαθέσεις τους.
3. Στις Συνελεύσεις υπήρχαν διαφορετικές προσεγγίσεις. Μια μιλούσε για επιτροπή που θα συναντιόνταν με τον Υπουργό Υγείας κλπ, άλλη υποστήριζε την ανάγκη αγωνιστικής παρέμβασης των πολιτών κά.
4. Ένας από τους στόχους των Συνελεύσεων ήταν να «σπάσει» τον φόβο και, στην απογοήτευση–παραίτηση, να αντιτάξει την πίστη στη δύναμη του λαού, τη χειραφέτηση των πολιτών μέσω της συμμετοχής, της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης, τη δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης, την αποφυγή τεχνητών διαχωρισμών σε ειδικούς που δήθεν ξέρουν και σε πολίτες – οπαδούς που απλώς ακολουθούν, τη δημιουργία ελπίδας ότι μέσα από τον αγώνα μπορούν να έρθουν καλύτερες ημέρες, κλπ.
5. Τονίζαμε ότι θέλουμε όλα να είναι διάφανα και ότι δίναμε έναν αγώνα μακριά από προσωπικές στρατηγικές, κομματικές, παραταξιακές ή προσωπικές ιδιοτέλειες και σκοπιμότητες.
6. Οι προτάσεις που ξεχώρισαν ήταν οι εξής: κατάληψη του λιμανιού (και/ή του πλοίου της γραμμής), να κηρυχθούν ανεπιθύμητα στο νησί τα αναγνωρίσιμα πρόσωπα που έχουν παραθεριστική κατοικία στην Πάρο, διαδήλωση στην Αθήνα (Υπουργείο Υγείας, κλπ.), άρνηση πληρωμής φόρων στο Ταμείο της ΔΟΥ.
7. Η συγκέντρωση της 14ης Δεκεμβρίου, αν και ογκώδης, παρά λίγο να λειτουργήσει μόνο εκτονωτικά, χωρίς προοπτική (επίσκεψη μόνο της επιτροπής στην Αθήνα). Ευτυχώς, τελικά αποφασίστηκε η «απόβαση» στη Αθήνα με τη μεγαλειώδη πορεία 700 περίπου παριανών και αντιπαριωτών προς τη Βουλή, με ό,τι αυτό το γεγονός σημαίνει. Εκ των υστέρων όλοι επικροτούν και επικαλούνται αυτήν την επιλογή. Όλοι σήμερα νιώθουν υπερήφανοι για τη συμμετοχή τους στην πορεία.
8. Σήμερα, φαίνεται να υπάρχει μια αμηχανία και από αρκετούς εκφράζεται ένας προβληματισμός, μια επιφύλαξη σχετικά με δυναμικές κινητοποιήσεις μέσα στην τουριστική περίοδο. Και αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με τους επισκέπτες που σκοπεύουν να έρθουν διακοπές στο νησί μας, όσο με τη διαθεσιμότητά τους να συμμετάσχουν σ’ αυτές τις κινητοποιήσεις (κυρίως άνθρωποι που ασχολούνται με τον τουρισμό).
9. Η απουσία άμεσων μαχητικών κινητοποιήσεων, αφήνει χώρο σε πειρασμούς κεφαλαιοποίησης – ιδιοποίησης του μέχρι τώρα μεγάλου αγώνα των παριανών – αντιπαριωτών.
10. Το ότι πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές (ίσως και οι εθνικές) φαίνεται σαν να «αναγκάζει» ορισμένους να «βιαστούν» να εκμεταλλευτούν το κλίμα, αν και υποστηρίζαμε ότι ο αγώνας είναι αγώνας της κοινωνίας και θα έχει διάρκεια.
11. Τέλος, υπάρχει ο φόβος εκφυλισμού (όπως το είχε ονομάσει ο Δ. Σκαραμαγκάς) του αγώνα κα των διαδικασιών, όταν το ΚΥ χρησιμοποιείται ως όχημα για προβολή και διαφήμιση.
Τα επιχειρήματα
Η σύντομη επισκόπηση βοηθάει να εκτιμήσει κανείς τι «περπάτησε», τι έδωσε προοπτική, τι δικαιώθηκε και τι όχι. Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του. Και ερχόμαστε τώρα στην πρόταση.
Η πρόταση για «κατάληψη» του Ταμείου της ΔΟΥ ώστε να μη γίνονται οικονομικές συναλλαγές (να μην πληρώνονται οι φόροι κλπ) ακούστηκε από την αρχή στις Συνελεύσεις. Το δεύτερο σκέλος της πρότασης για το Δημοψήφισμα έχει να κάνει με τη «δυσκολία» του εγχειρήματος, την ανάγκη συναίνεσης και αυτόβουλης συμμετοχής της πλειονότητας των πολιτών, κά. Στο δημοψήφισμα θα αποφασισθεί, αν, πότε και με ποιες εξελίξεις στο Κ.Υ. θα πραγματοποιηθεί η «κατάληψη» του Ταμείου της ΔΟΥ.
Η «κατάληψη» του Ταμείου της ΔΟΥ, αφορά μόνο στον αποκλεισμό ταμειακών συναλλαγών (πληρωμή φόρων, κά) και όχι στις άλλες λειτουργίες της ΔΟΥ (έναρξη επιχειρήσεων, μεταβολές, φορολογική ενημερότητα, δηλώσεις, ρυθμίσεις χρεών, κά.). Το τι θα αποκλεισθεί και τι θα επιτρέπεται θα είναι αποτέλεσμα διαβούλευσης που θα εξετάσει όλες τις παραμέτρους (μπορούν να βοηθήσουν λογιστές και άλλοι που γνωρίζουν τη λειτουργία της ΔΟΥ).
Το Δημοψήφισμα, που θα πραγματοποιηθεί το Φθινόπωρο, δεν έχει να κάνει μόνο με τη λαϊκή νομιμοποίηση της «κατάληψης» του Ταμείου, ούτε μόνο με τη δημοκρατική λήψη των αποφάσεων. Η επιτυχία του εγχειρήματος προϋποθέτει την ευρύτερη αποδοχή και συμβολή των πολιτών. Δεν είναι υπόθεση μιας ομάδας αλλά της κοινωνίας στο σύνολό της. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τη δυνατότητα του σχεδιασμού και της υλοποίησης του εγχειρήματος αλλά και με την αποτελεσματικότητα. Πρέπει να διασφαλιστεί ότι στον αγώνα αυτό θα είναι: από τη μια μεριά όλη η κοινωνία και από τη άλλη η εξουσία απομονωμένη χωρίς δυνατότητα διεμβολισμού του κοινωνικού και πολιτικού μετώπου των κατοίκων. Σ΄ αυτή την «σύγκρουση» έχουν λόγο και πρέπει να πάρουν θέση όλοι οι κάτοικοι. Το δημοψήφισμα είναι ασπίδα σε κάθε διαβολή και αμφισβήτηση της βούλησης των κατοίκων. Υπ’ αυτήν την έννοια το Δημοψήφισμα είναι κομβικό σημείο για όλες τις μορφές αγώνα που έχουν διάρκεια, έντονα συγκρουσιακά στοιχεία και απαιτείται η συν-στράτευση της πλειονότητας των κατοίκων.
Το δημοψήφισμα, που είναι μια μορφή άμεσης δημοκρατίας, θα αναδείξει τη δύναμη και τη γοητεία διαφορετικών μορφών λειτουργίας των θεσμών. Οι φορείς, το Συντονιστικό, οι αντιπρόσωποι (αιρετοί, κά) θα υλοποιούν τη βούληση των πολιτών (Δημο – κρατία = ο λαός αποφασίζει – «έδοξε τη Βουλή και τω Δήμω» έγραφαν σε κάθε απόφαση τους οι παριανοί στην αρχαιότητα).
Παράλληλα, θα διαμορφώσει συνθήκες πολιτικής «ζύμωσης» στην κοινωνία, όπου θα συμμετέχουν (πολιτικά κόμματα, δημοτικές παρατάξεις, σύλλογοι, άνθρωποι που θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά, κά). Εκεί θα δοκιμαστούν και θα μετρηθούν πολλοί και πολλά. Ιδού ένα ευρύ πεδίο για να δοκιμαστούν άνθρωποι και ιδέες, πολιτικές και επιχειρήματα. Κι’ αυτό το πεδίο θα είναι «ανοιχτό» για καιρό, γιατί με το δημοψήφισμα πολλά θα αλλάξουν, μετά από αυτό τίποτα δεν θα είναι το ίδιο.
Η όλη διαδικασία του δημοψηφίσματος θα προκαλέσει το ενδιαφέρον πολλών (κομμάτων, ΜΜΕ κά). Θα τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας (το αν και πόσο εξαρτάται και από τη δική μας δουλειά). Οι στόχοι είναι πολλοί και σε πολλά επίπεδα. Οι πολίτες γίνονται οι ίδιοι δημιουργοί της ιστορίας τους, συσπειρώνεται η κοινωνία, πολιτικοποιείται (όχι κομματικοποιείται) ο αγώνας, δοκιμάζονται στην πράξη εναλλακτικοί τρόποι λειτουργίας της δημοκρατίας.
Τέλος, σ’ όλη αυτή τη διαδικασία μπορούν να συμπεριληφθούν όλες οι προτάσεις που ακούγονται (η σύσκεψη στην Πάρο αντιπροσωπειών από όλες τις Κυκλάδες για το θέμα της Υγείας, η Συναυλία, η συμβολική κατάληψη του ΚΥ ή/και της ΔΟΥ αν κριθεί αναγκαίο). Πολλά μπορούν να «χωρέσουν». Έτσι, ο αγώνας δεν εξαντλείται σε συμβολικές κινήσεις ή δραστηριότητες που στην πραγματικότητα λειτουργούν ως μέσα για άλλες πιο ουσιαστικές μορφές αγώνα. Και αυτά χωρίς ασφυκτικούς χρονικούς ή άλλους περιορισμούς, αφού σε όλο αυτό το διάστημα μπορούν να γίνουν ό,τι οι διαθεσιμότητες κάθε φορά επιτρέπουν. Σέβεται, επίσης, το δικαίωμα όλων να ορίζουν οι ίδιοι τον χρόνο και τη διαθεσιμότητά τους σε κάθε χρονική στιγμή, χωρίς να «εκβιάζει» πρόσωπα και καταστάσεις.
Επίσης, η πρόταση αποκλείει άγονες αντιπαραθέσεις υπέρ μίας πρότασης και αποκλεισμού της άλλης και δεν δίνει στον αγώνα μορφή συνδικαλιστικής δράσης, όπως φοβάμαι ότι συμβαίνει με άλλες.
Όλα αυτά να κριθούν αυστηρά και με αίσθημα ευθύνης ώστε να επιλεγεί εκείνο που είναι ορθότερο σήμερα. Εκείνο που κινητοποιεί την κοινωνία. Εκείνο που έχει τα περισσότερα εχέγγυα να είναι ο αγώνας αποτελεσματικός, ώστε τελικά να ευδοκιμήσει και να αφήσει παρακαταθήκη για ακόμη πιο όμορφα πράγματα στο μέλλον.
Με εκτίμηση και ευγνώμων σε όσους ασκήσουν τον αυστηρότερο έλεγχο και κριτική σε όσα γράφονται πιο πάνω.
ΗΛΙΑΣ ΓΟΥΡΔΟΥΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου