Η «αφ΄υψηλού» θεώρηση λόγω… «βουνού»

Η Παροικιά είναι ονειρεμένος τόπος, όταν τη βλέπεις και την απολαμβάνεις από ψηλά, από τη Σκλαβομαριά ή από την Ι.Μ. των Αγίων Αναργύρων.

Και για κάποιους δραστήριους και πολιτικοποιημένους συμπολίτες μας, που έχουν εγκατασταθεί στην Πάρο τα τελευταία χρόνια και γνωρίζουν λίγα για την ιστορία και την ανθρωπογεωγραφία της, τους συνιστώ να εγκύψουν στο πόνημα του αείμνηστου Νικηφόρου Κυπραίου, που περιέχει αρκετά ιστορικά στοιχεία περί της μονής και του «βουνού» και στο αρχείο της «Παριανής Γνώμης», που φυλάσσεται επιμελώς από τον εκδότη της, πρώην δημοτικό σύμβουλο.

Ο λόφος των Αγίων Αναργύρων παρουσιάζει και αρχαιολογικό ενδιαφέρον σύμφωνα με το σπουδαίο αρχαιολόγο Γιάννο Κουράγιο, που μας πληροφόρησε για την ύπαρξη φρυκτωρίας από την οποία  αγναντεύεις εκτός από τον κόλπο της Παροικιάς και τον κόλπο της Νάουσας.

Από το σημείο αυτό, οι αρχαίοι μας πρόγονοι, άναβαν φωτιές και έστελναν μηνύματα  σε άλλες φρυκτωρίες άλλων νησιών, καθότι η φρυκτωρία αποτελούσε τον τηλέγραφο της αρχαίας εποχής.

Αν κάποιες φορές το «βουνό» εκπέμπει και στις μέρες μας μηνύματα, αυτά μπορεί να είναι και χρήσιμα, αρκεί οι λήπτες να τα λαμβάνουν και να τα ερμηνεύουν σωστά, γιατί δεν έχουν πρόθεση να ανάψουν άλλου είδους φωτιές, αλλά το αντίθετο.

Έχει και άλλα ενδιαφέροντα το «βουνό», όπως η πηγή που υδρεύονταν παλαιότερα η Παροικιά και που τώρα, με τις πολλές γεωτρήσεις που ανοίχτηκαν, βγάζει ελάχιστο νερό.

Το «βουνό» αποτελεί σπουδαίο αξιοθέατο που το έχουν επισκεφθεί σπουδαίοι άνθρωποι, μεταξύ των οποίων ο τέως πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος και ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.

Όταν βρίσκεσαι εκεί ψηλά, το πρωί απολαμβάνεις το Αιγαίο μέχρι την Κύθνο και την Κέα και κάποιες φορές, με  μεγάλη διαύγεια, το μάτι φτάνει μέχρι τις ακτές της Αττικής.

Και όταν χαμηλώνεις το βλέμμα σου, αγκαλιάζει τον κόλπο της Παροικιάς με τη συνεχή κίνηση των πλεούμενων και τον οικισμό με το ψηλότερό του σημείο, το λοφίσκο με το ναό του Αγίου Κωνσταντίνου, το «σήμα κατατεθέν» της Παροικιάς, με τον μπλε τρούλο,  που ένας παπάς και κάποιοι αιθεροβάμονες τον επισκεύασαν και τώρα είναι και αυτός χάρμα οφθαλμών.

Αυτό είναι το «βουνό», που η πεζότητα και η μικρότητα της πολιτικής, ενίοτε, το σηματοδοτεί με άλλο νόημα και το εντάσσει στις διαφαινόμενες εντάσεις μιας προεκλογικής λογικής, από την οποία, αξίζει τον κόπο, να απομακρυνθούμε τάχιστα όλοι μας, αν θέλουμε αυτός ο τόπος, ο δικός μας, να υποστεί πιο ανώδυνα τις συνέπειες της καταστροφικής πολιτικής, που μας επέβαλαν οι δανειστές και οι «φίλοι» μας ευρωπαίοι.

Πάροικος