Η οικογένεια Τσίπρα ξεσκεπάζει τον Καρατζαφέρη

Η απάντηση από την οικογένεια του Ηρ. Τσίπρα, στον αρχηγό του Καραμπέρη, είχε δημοσιευθεί στην «Αυγή», το 2010, τότε που ο Καρατζαφέρης...
είχε επιχειρήσει να σπιλώσει τη μνήμη του. Με την επιστολή της η οικογένεια, είχε απογυμνώσει τότε τον έλληνα Γκέμπελς. Παρόλα αυτά ο Καρατζαφέρης επανήλθε την Τρίτη, ρίχνοντας και πάλι λάσπη, λέγοντας ότι «συγγενής του Αλέξη Τσίπρα τοποθετήθηκε αρχηγός του Παναθηναϊκού, από το καθεστώς της 21ης Απριλίου».
Αναλυτικά η επιστολή όπως αυτή δημοσιεύτηκε στην Αυγή:

Ο Γ. Καρατζαφέρης σε ομιλία του στη Βουλή στις 08/02/2010 και απευθυνόμενος στον Α. Τσίπρα είχε πει πως «συγγενής δικός σας είχε διοριστεί από τον Παπαδόπουλο γενικός αρχηγός του Παναθηναϊκού». Φωτογράφιζε έτσι τον δικό μας πατέρα και σύζυγο Ηρακλή Τσίπρα, αποφεύγοντας ταυτόχρονα για ευνόητους λόγους να τον κατονομάσει ευθέως, αφού γνωρίζει καλά πως ό,τι είπε το έβγαλε από το κεφάλι του. Δε μας προξενεί έκπληξη αν ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ πετάει λάσπη με τόση ευκολία.
Επειδή όμως δεν είναι η πρώτη φορά από τότε που ο Α. Τσίπρας βρέθηκε στο κέντρο της πολιτικής σκηνής που ακούγεται ή γράφεται κάποιο παρόμοιο υπονοούμενο για τον θείο του, επειδή ίσως κάποιοι υιοθετούν αβίαστα τους υποβαλλόμενους αυτοματισμούς του Καρατζαφέρη του τύπου «παράγοντας του Παναθηναϊκού τον καιρό του Γουέμπλεϊ... άρα χουντικός», επειδή ο Α. Τσίπρας ούτε ευθύνεται σε κάθε περίπτωση για τον θείο του ούτε είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει για κείνον, τέλος, επειδή οφείλουμε να υπερασπιστούμε τη μνήμη του δικού μας ανθρώπου που καλά γνωρίσαμε, θέλουμε πολύ σύντομα να σημειώσουμε τα εξής:

Ο Ηρακλής Τσίπρας είχε ένα μεγάλο πάθος για το ποδόσφαιρο. Ταυτόχρονα ήταν ένας άνθρωπος που κέρδιζε την εκτίμηση πολύ κόσμου που τον γνώριζε και είχε ικανότητες που τον ξεχώριζαν. Τα στοιχεία αυτά καθώς και το ότι ενίσχυε οικονομικά τον Παναθηναϊκό από το περίσσευμά του, τον έφεραν στο διοικητικό συμβούλιο του Παναθηναϊκού ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ‘60.
Μετά το ’69 που εγκαταστάθηκε ξανά στην Αθήνα έγινε υπεύθυνος του ποδοσφαιρικού τμήματος (όχι «γενικός αρχηγός»). Η θέση αυτή δεν ήταν μια κρατική θέση ούτε προϋπέθετε τον διορισμό από το απριλιανό καθεστώς, όπως για παράδειγμα η θέση των δημάρχων. Άλλωστε στην περίπτωση που θα ήταν τέτοια, δηλαδή μια «διορισμένη» θέση, ο Η. Τσίπρας θα ήταν μάλλον ο μόνος που δε θα επιλεγόταν με βάση τη μέχρι τότε πολιτική του διαδρομή.

Επονίτης στα παιδικά του χρόνια, κάπου ανάμεσα στην ΕΔΑ και την Ένωση Κέντρου αργότερα, με προβλήματα στη δουλειά του λόγω των πολιτικών του φρονημάτων, ο Η. Τσίπρας καταζητείται το ’68 στο Ηράκλειο από τη χούντα για την υπόθεση της Δημοκρατικής Αντίστασης Κρήτης και κρύβεται για λίγους μήνες, ενώ συλλαμβάνονται και κρατούνται αντί γι’ αυτόν η γυναίκα του, ο αδερφός του (πατέρας του Α. Τσίπρα) και άλλοι συγγενείς.
Τελικά παραδίδεται στην Ασφάλεια και καταδικάζεται σε φυλάκιση με αναστολή από Στρατοδικείο στα Χανιά στη δίκη των Φ. Ιωαννίδη, Δ. Σκουλά και άλλων 29 συνολικά κατηγορουμένων. Μετά απ’ αυτό αδρανοποιήθηκε πολιτικά όπως και άλλοι την περίοδο εκείνη. Δεν απαρνήθηκε όμως τις ιδέες του, και τον Νοέμβρη του ’73 ανήκε σ’ όσους έτρεξαν να ενισχύσουν όπως μπορούσαν τους εξεγερμένους φοιτητές του Πολυτεχνείου.
Αμέσως μετά τη μεταπολίτευση έγινε ενεργό μέλος και ένθερμος υποστηρικτής του ΠΑΣΟΚ, με πλούσια δράση στη γενέτειρά του Άρτα (Αθαμάνιο). Η ενασχόλησή του με τα διοικητικά του Παναθηναϊκού υπήρξε πάντοτε ανιδιοτελής. Σταμάτησε όταν ο ερασιτέχνης Παναθηναϊκός έγινε ΠΑΕ.
Έχουμε πλήρη συναίσθηση ότι είναι ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα από μια δημοκρατική, αριστερή σκοπιά το αν ο Η. Τσίπρας έπρεπε να επιδιώξει ή να αποδεχτεί τη θέση του επικεφαλής του ποδοσφαιρικού τμήματος μιας ομάδας της Α’ Εθνικής σε συνθήκες δικτατορίας, ζήτημα όμως που δεν αφορά διόλου τον Καρατζαφέρη και την παράταξή του και όχι μόνο.
Όπως επίσης η υπεράσπιση της μνήμης του εδώ από τη χυδαία προσβολή του Καρατζαφέρη δε σημαίνει ότι συμφωνούμε με οτιδήποτε έκανε ή υποστήριζε ο Η. Τσίπρας στη ζωή του.
Να λες όμως ότι ο Η. Τσίπρας, που πολύ καλά γνωρίσαμε κι εμείς και πολλοί άλλοι που έχουν να πουν γι’ αυτόν, ο αριστερός δημοκράτης, φανατικός πολέμιος της δεξιάς και γενικά σεμνός και τίμιος άνθρωπος με αρχές, ότι είχε οποιαδήποτε σχέση με τη χούντα ή ότι διορίστηκε από τον Παπαδόπουλο στον Παναθηναϊκό, αυτό έχει τόση αλήθεια όση και η θέση ότι το ΛΑΟΣ δεν έχει καμιά σχέση με την ακροδεξιά, με τους νοσταλγούς του Παπαδόπουλου και πολλούς που όντως διορίστηκαν ή ευνοήθηκαν από τη χούντα.