Από μίαν άποψη είμαστε χώρα ευτυχής. Εάν υπολειπόμεθα από τη Μεσευρώπη ή τον Βορρά, η έκρυθμη κατάσταση στη Βόρεια Αφρική, η μόνιμη κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο, η ασυναρτησία στα Βαλκάνια πιστοποιούν ότι υπάρχουν και χειρότερα, ενίοτε πολύ χειρότερα. Είναι και αυτό μία παρηγορία, ιδιαίτερα εάν ληφθεί υπ’ όψιν ότι η κρίση μαστίζει, εκτός από την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και ίσως την Ιταλία.
Μετά την «αισιόδοξη» παρένθεση θα ήταν φρόνιμο, ωστόσο, να επιστρέψουμε στα καθ’ ημάς. Εχουμε οι Ελληνες διανύσει δρόμο πολύ, με συνταγή επιτυχίας την ευελιξία, την αυτενέργεια και φυσικά κάποιας μορφής αυθαιρεσία. Εάν όμως εξαιρέσουμε τον κλάδο των εφοπλιστών, που αποτελεί μια εντυπωσιακή ιδιομορφία στην οικονομική ζωή του έθνους, η ιδιοφυΐα του Ελληνα επιχειρηματία αρχίζει από τη δημιουργία περιπτέρου και τελειώνει με την ίδρυση μεγάλου πολυκαταστήματος, για να ακολουθήσει η πτώχευση.
Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις η ελληνική δημιουργικότητα εξαντλείται στον χώρο των μικρομεσαίων δραστηριοτήτων. Ολα αυτά βεβαίως ίσχυαν έως πριν από λίγα χρόνια, οπότε η παγκοσμιοποίηση, η ευρωπαϊκή νομισματική ένωση ανέδειξαν τις στρεβλώσεις των παλαιών δομών απασχολήσεως και εξασφαλίσεως πλούτου σε κλειστές επαγγελματικές ομάδες.
Επέπεσε η κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου, προκειμένου να φέρει ριζοσπαστικές αλλαγές στις παραδοσιακές δομές της οικονομίας και δημιούργησε αναστάτωση. Διότι σε πλείστες όσες περιπτώσεις υπαναχώρησε, όπως συνέβη με τους φαρμακοποιούς και με τους δικηγόρους.
Ευαγγελίζεται η κυβέρνηση ευθυγράμμιση με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι στον τομέα της οικονομίας, αλλά δεν προσδιορίζει ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της διαδικασίας των αλλαγών, ποια θα είναι η εικόνα της Ελλάδος, εκτός από το ότι οι απολαβές των μισθωτών και των συνταξιούχων θα είναι πιο περιορισμένες και η μεσαία τάξη υπό εξαφάνιση.
Εάν ο κ. Παπανδρέου έθετε ως στόχο, λόγου χάρη, να καταστεί η Ελλάς η Φλώριδα της Ευρώπης, αυτό θα είχε κάποιο νόημα, αν και ο ανταγωνισμός από την Ιταλία και την Ισπανία θα ήταν σκληρότατος. Αντίθετα η «πράσινη οικονομία», η «αιολική ενέργεια» αποτελούν βεβαίως ευγενείς επιδιώξεις, που απαιτούν χρόνο, προκειμένου να αποδώσουν, ενώ το πρόβλημα της χώρας έχει τον χαρακτήρα του κατεπείγοντος.
Κάποιοι προβάλλουν το επιχείρημα ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο. Αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα, μετά τον τελευταίο πόλεμο ακολούθησε ένας ακόμη καταστρεπτικότερος εμφύλιος.
Σήμερα, πάλι, η χώρα διολισθαίνει σε μια γενικευμένη κοινωνική ανυπακοή. Παρέλκει η επισήμανση ότι κανείς πόλεμος δεν έχει κερδηθεί όταν μια κοινωνία χάσει την εμπιστοσύνη της προς το πολιτικό σύστημα, όπως συμβαίνει σήμερα.
Πιστεύει η κυβέρνηση ότι θα επέλθει η σωτηρία με την ένταξη του ελληνικού προβλήματος στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στηρίξεως, που αναμένεται να δημιουργηθεί. Μετά την πανάκεια του Μνημονίου, που αποδεικνύεται ανεφάρμοστο, καλλιεργείται η πανάκεια του Μηχανισμού Στηρίξεως. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι ενώ χώρα έχει ανάγκη οράματος. η κυβέρνηση αυτοσχεδιάζει και η κοινωνία έχει περιέλθει σε κατάθλιψη.
Πηγή: εφημ. "Καθημερινή"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου