Η ένταση του αγώνα των δημοτικών εκλογών, κυρίως μεταξύ των παρατάξεων, παρέσυρε τη γραφίδα μας και περιόρισε τους σχολιασμούς μας αποκλειστικά και μόνο στα δημοτικά πράγματα του νησιού μας.
Σχεδόν ξεχάσαμε τις εκλογές ενός νέου θεσμού που καθιερώνει και στην Ελλάδα την αιρετή περιφερειακή διοίκηση.
Το αίτημα των ανθρώπων της αυτοδιοίκησης ήταν παλιό, καθώς και των κομμάτων της αριστεράς, όμως καμιά κυβέρνηση δεν τόλμησε να το υλοποιήσει παρά τις προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων εξουσίας.
Όμως το πράγμα ωρίμασε, κυρίως επειδή η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση μετά την ισχυροποίηση των καποδιστριακών δήμων και την ακόμα μεγαλύτερη με τον Καλλικράτη, έπαψε να έχει αντικείμενο και επομένως έπρεπε να καταργηθεί.
Η αιρετή αυτοδιοίκηση Νότιου Αιγαίου, που περιλαμβάνει τους νομούς Δωδεκανήσου και Κυκλάδων, θα αποτελέσει, όπως θα συμβεί και σε κάθε άλλη περιφέρειας της χώρας, το αναπτυξιακό εργαλείο για όλα, ελπίζουμε, τα νησιά του Νότιου Αιγαίου.
Ένα μεγάλο μέρος των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, που θα συνοδεύονται με πολλά εκατομμύρια ευρώ, θα κατανέμεται στις περιφέρειες, οι οποίες και θα αποφασίζουν, μέσω των αιρετών συμβουλίων, για τα έργα υποδομής που πρέπει να γίνουν στα νησιά μας.
Μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο, θα δίνονται μάχες ανάμεσα στα Δωδεκάνησα και τις Κυκλάδες για τις χρηματοδοτήσεις που θα παίρνει ο κάθε νομός. Μέχρι τώρα η αναλογία ήταν 55% της χρηματοδότησης να λαμβάνουν τα Δωδεκάνησα και 45% οι Κυκλάδες. Κι αυτό λόγω της πληθυσμιακής διαφοράς που υπάρχει ανάμεσα στους δύο νομούς.
Όμως συμβαίνει η τοπική αυτοδιοίκηση της Δωδεκανήσου να είναι αρκετά ισχυρή και οπωσδήποτε ισχυρότερη από αυτήν των Κυκλάδων.
Το μέχρι τώρα αποτέλεσμα ήταν η Δωδεκάνησος να απορροφά πολύ πιο γρήγορα τις πιστώσεις που της αναλογούσαν και να υλοποιεί πολύ περισσότερα έργα συγκριτικά με το δικό μας νομό. Και επειδή ο νομός μας είχε αδιάθετες πιστώσεις και μπροστά στο ενδεχόμενο να επιστραφούν χρήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η τοπική και νομαρχιακή αυτοδιοίκηση της Δωδεκανήσου, επεδίωκε να ανατρέψει την αναλογία σε βάρος του δικού μας νομού.
Πέραν όμως αυτού του ανταγωνισμού, υπάρχει και άλλος, μεταξύ των νησιών της Περιφέρειας.
Τα μεγάλα νησιά, επιδιώκουν και τις περισσότερες φορές το κατορθώνουν, να παίρνουν τη μερίδα του λέοντος αυτών των πιστώσεων, που κατανέμει το Περιφερειακό Συμβούλιο.
Στις Κυκλάδες το μεγαλύτερο μέρος των χρηματοδοτήσεων πηγαίνει για έργα στη Σύρο και τη Νάξο. Το δικό μας νησί βρίσκεται περίπου στην ίδια κατηγορία με τη Μύκονο και τη Σαντορίνη, ακολουθεί η Άνδρος, η Τήνος και η Μήλος και τελευταία έρχονται τα μικρά νησιά, που λαμβάνουν μικρές χρηματοδοτήσεις επειδή αδυνατούν να ωριμάσουν τα έργα που έχουν προγραμματίσει.
Όλα αυτά τα αναφέρουμε, για να επισημάνουμε τη σπουδαιότητα και αυτών των εκλογών, καθώς και την ιδιαίτερη προσοχή που πρέπει να δείξει το εκλογικό σώμα της Πάρου και της Αντιπάρου, όσον αφορά την ανάδειξη των αντιπροσώπων τους στο Περιφερειακό Συμβούλιο.
Αξιόλογοι είναι όλοι οι υποψήφιοι, όμως θα επιλεγούν δύο και θα προέρχονται, μιλάμε πάντοτε για την Πάρο και την Αντίπαρο, από τα δύο μεγάλα κόμματα.
Ο ένας θα ανήκει στην πλειοψηφία του Περιφερειακού Συμβουλίου και ο άλλος στη μειοψηφία.
Όμως, ανεξάρτητα από τη θέση που θα κατέχουν και πέρα από τις παραταξιακές λογικές, που θα κυριαρχούν στο Περιφερειακό Συμβούλιο, και οι δύο θα πρέπει να έχουν καλή σχέση μεταξύ τους και να προσπαθούν συντονισμένα να φέρουν στα νησιά μας τις αναγκαίες χρηματοδοτήσεις για τα έργα υποδομής που χρειάζονται.
Οι εκλογές και οι αντιπαλότητες μεταξύ των παρατάξεων θα τελειώσουν το βράδυ της 7ης Νοεμβρίου. Από την άλλη μέρα αρχίζουν τα δύσκολα για όλους. Και η τετραετία που έρχεται πρέπει να είναι τετραετία δημιουργική και για την Πάρο και για την Αντίπαρο.
Οι δύο περιφερειακοί σύμβουλοι, σε στενή συνεργασία με το Δήμο της Πάρου και το νεοσύστατο Δήμο της Αντιπάρου, αλλά και με τους άλλους φορείς των νησιών μας, πρέπει να μεταφέρουν στο Περιφερειακό Συμβούλιο τα αιτήματά τους τεκμηριωμένα και με πειθώ και κυρίως χωρίς να διαφαίνεται η όποια διαφοροποίηση , αν υπάρχει, στις θέσεις τους.
Μέσα στα πολιτικά όργανα των νησιών μας έχουμε τη δυνατότητα να εκδηλώνουμε τις διαφορές μας, εκτός Πάρου και Αντιπάρου όμως η φωνή μας πρέπει να είναι μία.
Εάν εκδηλώνουμε τις διαφωνίες μας δημόσια κατά τη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, τότε τα αιτήματα της Πάρου δεν πρόκειται να έχουν καμία τύχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου