Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τα τοπικά συμβούλια των χωριών της Πάρου με εξαίρεση την Παροικιά και τη Νάουσα. Τριμελείς επιτροπές θα αποφασίζουν και θα εισηγούνται στο δημοτικό συμβούλιο τα θέματα που απασχολούν τα χωριά της Πάρου, επειδή έπρεπε να εμφανίσουμε στην τρόικα, που κυβερνά την Ελλάδα, λιγότερο αριθμό αυτοδιοικητικών.
Βλέπετε στις επαρχίες και στα χωριά περισσεύουν τα στελέχη της αυτοδιοίκησης και επομένως έπρεπε, καθότι και «πολυδάπανα», να τα περιορίσουμε δραστικά για να αποδείξουμε στους δανειστές μας, ότι εκτελούμε κατά γράμμα τις εντολές τους.
Όμως εκτός από τους δανειστές υπάρχει και η Ελλάδα με τα χωριά της, που χτυπήθηκαν βάναυσα με τον Καποδίστρια και τώρα με τον Καλλικράτη χτυπιούνται και άλλο.
Ποιος πρόκειται να δώσει σημασία στις τριμελείς επιτροπές των χωριών, όταν η οργάνωση των καλλικράτειων δήμων θα απορροφήσει τον περισσότερο χρόνο δημάρχων και δημοτικών συμβούλων και μάλιστα με χρηματοδοτήσεις αναντίστοιχες με το μέγεθος των αρμοδιοτήτων που φορτώνονται;
Και εμείς στην Πάρο βρισκόμαστε σε πολύ καλύτερη κατάσταση, αφού η οργάνωση του νησιού σε ένα δήμο συντελέστηκε την τετραετία 1998-2002.
Στα άλλα νησιά των Κυκλάδων φαντάζεστε τι έχει να συμβεί; Οι τρεις δήμοι της Σύρου γίνονται ένας, ομοίως στην Άνδρο και στην Τήνο.
Στη Νάξο, όπου οι δύο δήμοι και οι κοινότητες των μικρών νησιών συγχωνεύονται σε έναν δήμο, αναμένεται να υπάρξουν σοβαρά προβλήματα, επειδή θα συγκρουστούν διαφορετικές νοοτροπίες με κίνδυνο να την πληρώσουν πολύ άσκημα τα μικρά νησάκια-πρώην κοινότητες - που γειτονεύουν με το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων.
Φαντάζεται κανείς, τί πρόκειται να συμβεί στη Ρόδο, στη Λέσβο, στην Κέρκυρα, στην Εύβοια, για να αναφερθούμε μόνο στο νησιωτικό χώρο, που μας είναι και πιο οικείος.
Να το θυμηθείτε: η κατάρρευση των χωριών θα είναι τέτοια, που, η όποια κυβέρνηση, έπειτα από μερικά χρόνια θα υποχρεωθεί να επαναφέρει τη λειτουργία των κοινοτήτων προσαρμοσμένη εννοείται στα σύγχρονα δεδομένα.
Εάν πάρουμε για παράδειγμα τις Λεύκες, με τη σοβαρή εκπροσώπηση που έχουν στο δημοτικό συμβούλιο τα τελευταία χρόνια, ( πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου και πρόεδρος ΔΕΠΑΠ, αμφότεροι κάτοικοι Λευκών) θα διαπιστώσουμε ότι έγιναν ελάχιστα πράγματα στο ωραιότερο ορεινό χωριό των Κυκλάδων.
Το πενταμελές τοπικό συμβούλιο που ανήκει στην πλειοψηφία που διοικεί το Δήμο, παρά την καλή του διάθεση έπραξε επίσης ελάχιστα, αφού το νομικό πλαίσιο που κινήθηκε του παρέχει περιορισμένες δυνατότητες.
Αξίζει τον κόπο να υπενθυμίσουμε ότι ο Καποδίστριας είχε προβλέψει ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου να είναι αυτοδικαίως και δημοτικός σύμβουλος, ώστε να έχει τη δυνατότητα της συνδιαμόρφωσης της πολιτικής του Δήμου για λογαριασμό των καταργημένων κοινοτήτων.
Αυτό ο Καλλικράτης φρόντισε να το καταργήσει.
Προφανώς γιατί με μια άλλη ακόμα πιο δραστική μεταρρύθμιση, θα καταργηθούν και τα τριμελή τοπικά συμβούλια.
Κατά τα άλλα το έλλειμμα της λαϊκής συμμετοχής στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης διευρύνεται συνεχώς, προσβάλλοντας βάναυσα τη μνήμη του αείμνηστου Γιώργου Γεννηματά, επί των ημερών του οποίου καθιερώθηκαν οι λαϊκές συνελεύσεις και τα συνοικιακά συμβούλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου