Εμείς οι νησιώτες είμαστε τελικά τα θύματα της συνεχιζόμενης απεργίας της ΠΝΟ.
Ούτε τους νεκρούς μας δεν μπορούμε να θάψουμε και τα ραντεβού μας με τους γιατρούς, για σοβαρά και κρίσιμα προβλήματα υγείας, αναβάλλονται καθώς και οι σοβαρές επαγγελματικές υποθέσεις που έχουμε και που μπορεί να κοστίζουν και αρκετό χρήμα.
Σε λίγο θα αρχίσουν οι ελλείψεις σε βασικά είδη διατροφής και σε φάρμακα και αντιλαμβάνεται ο καθένα τις επιπτώσεις αυτών των ελλείψεων.
Το πλοίο για μας τους νησιώτες είναι το μοναδικό μέσον μεταφοράς.
Δεν είμαστε στεριανή Ελλάδα, για να πάρουμε το αυτοκίνητό μας και να πάμε στον προορισμό μας.
Στη περίπτωσή μας, η απεργία στην ακτοπλοΐα, μας αποκόπτει τελείως από τον έξω κόσμο. Και αυτό έπρεπε να το σκεφτούν καλά και οι πλοιοκτήτες και οι συνδικαλιστές της ΠΝΟ πριν ξεκινήσουν τις μεγάλης διάρκειας απεργιακές τους κινητοποιήσεις.
Πλοιοκτήτες και συνδικαλιστές, παίζουν, ενίοτε, τα δικά τους παιχνίδια, χωρίς καμιά κοινωνική ευαισθησία, όταν όλοι τους γνωρίζουν πολύ καλά, ότι υπάρχουν, γιατί υπάρχουμε εμείς οι νησιώτες.
Αλλά και η κυβέρνηση, λες και βρίσκεται σε αφασία, παρακολουθεί τις εξελίξεις χωρίς να προχωρεί σε ουσιαστικές παρεμβάσεις, ενώ η τοπική αυτοδιοίκηση, φαίνεται ότι ακόμη ζει τους εκλογικούς «θριάμβους» ή τις «ήττες» των πρωταγωνιστών των πρόσφατων εκλογών και δεν αντιλαμβάνεται την ταλαιπωρία όλων ημών.
Από την άλλη πλευρά, τη δική μας, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Γίναμε και εμείς άνθρωποι του καναπέ, που, ότι και να συμβεί, μας αφήνει παντελώς αδιάφορους. Όμως όλα έχουν τίμημα και το τίμημα της αδιαφορίας είναι το ακριβότερο.
Γι΄αυτήν την κατάσταση, που βιώνουν τα νησιά μας, που είναι οι ουσιαστικές και με αποτέλεσμα διαμαρτυρίες των τοπικών μας αρχόντων;
Που είναι τα έκτακτα δημοτικά, επαρχιακά και νομαρχιακά συμβούλια, τα ομόφωνα ψηφίσματα, οι διαμαρτυρίες των φορέων των νησιών μας;
Μάλλον το πρόβλημα που έχει προκύψει δεν μας αφορά. Μάλλον αφορά κάποια άλλη γεωγραφική περιοχή της Ελλάδας. Εκεί καταντήσαμε, αδιάφοροι ακόμα και για ζητήματα που αφορούν τις βασικές λειτουργίες των μικρών τοπικών κοινωνιών μας.
Αν η απεργία αυτή είχε γίνει τον Αύγουστο και είχε χρονική διάρκεια τόση, όση και η τωρινή, θα υπήρχε η ίδια αντίδραση από τους πλοιοκτήτες, από την κυβέρνηση αλλά και από τον επιχειρηματικό κόσμο των νησιών μας; ασφαλώς όχι.
Γιατί ο Αύγουστος είναι ο μήνας της μεγάλης κερδοφορίας ή αν θέλετε ο μήνας που καλύπτει όλα τα «σπασμένα» της χρονιάς. Δεν είναι τυχαίο ότι οι απεργιακές κινητοποιήσεις του καλοκαιριού, που είναι και σπάνιες, κρατούν ελάχιστο χρόνο.
Αντίθετα οι κινητοποιήσεις του χειμώνα, φαίνεται ότι εξυπηρετούν όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, εκτός από μας του νησιώτες, που είμαστε και πάλι τα θύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου