Ο Σταύρος Ι. Αλιπράντης σε προχωρημένη ηλικία με τη γυναίκα του Κατίνα
Είχα την τύχη να βρεθώ πρόσφατα μπροστά σε έγγραφα και τιμητικές διακρίσεις που έγιναν στον Σταύρο Ι. Αλιπράντη τον επονομαζόμενο Φανιό.
Χρονολογούνται από το 1923, όταν υπηρετούσε κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου στο πολεμικό πλοίο ΥΔΡΑ και στη συνέχεια στον θρυλικό ΑΒΕΡΩΦ, ως θερμαστής και που, όπως μου διηγήθηκαν, σε μια θύελλα που το πλήρωμα δυσκολεύτηκε πολύ, δύο στάθηκαν όρθιοι, ο κυβερνήτης του πλοίου και ο Σταύρος Αλιπράντης τον οποίο ο κυβερνήτης πρόβαλε ως παράδειγμα σε όλο το πλήρωμα.
Ο Σταύρος Ι. Αλιπράντης ήταν οικογενειάρχης, πολύτεκνος με 6 παιδιά και ασκούσε το επάγγελμα του οικοδόμου αλλά και του αγρότη.
Έμενε κοντά στο μοναστήρι του Αγίου Αρσενίου, το οποίο και εξυπηρετούσε, οσάκις του το ζητούσαν οι μοναχές. Επί προσθέτως αναφέρω, ότι η κατασκευή του παλαιού ναού του Αγίου Αρσενίου, εντός του οποίου βρίσκεται ο τάφος του Αγίου, είναι έργο δικό του.
Την περίοδο της κατοχής, όταν άρχισε να λειτουργεί η βάση της Αντιπάρου, συνεργάστηκε στενά με τον γνωστό Χάρη Γραμματικάκη και έκρυβε βρετανούς στρατιώτες, όπως προκύπτει από τιμητικό έγγραφο που υπογράφει ο βρετανός στρατάρχης Αλεξάντερ, ανώτατος συμμαχικός διοικητής του μεσογειακού θεάτρου επιχειρήσεων.
Όταν προδόθηκε η βάση ο Γραμματικάκης βρήκε καταφύγιο και στο σπίτι του Σταύρου Αλιπράντη αλλά και σε μια σπηλιά της περιοχής για κάποιο διάστημα.
Όταν άρχισαν οι συλλήψεις και οι ανακρίσεις από τους Ιταλούς, κάποιος δεν άντεξε και μίλησε, με αποτέλεσμα, τον Οκτώβριο του 1942, ο Σταύρος Αλιπράντης και η γυναίκα του Κατίνα (λεχώνα τότε) να βρεθούν και αυτοί κρατούμενοι στο ξενοδοχείο «Πάνδροσος» και στην Αστυνομία κατηγορούμενοι για κατασκοπεία.
Ο Σταύρος Αλιπράντης, παρά τα βασανιστήρια που υπέστη, του έσπασαν τα δόντια και τα πλευρά, δεν μίλησε. Μεταφέρθηκε στα Λαζαρέτα, στη Σύρο και εν συνεχεία στις φυλακές Καλλιθέας και Αβέρωφ. Καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση από ιταλικό στρατοδικείο τον Ιούλιο του 1943 μαζί με άλλους παριανούς πατριώτες, αλλά μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών αφέθηκε ελεύθερος, μέσα στη σύγχυση που δημιουργήθηκε τότε, όπου οι γερμανοί κυνηγούσαν τους πρώην συμμάχους τους.
Ευτυχώς για εκείνον, δεν είχε την ατυχία άλλων συμπατριωτών μας που μεταφέρθηκαν στα κολαστήρια της Γερμανίας, από τα οποία δύο δικοί μας άνθρωποι δεν επέστρεψαν, ο Παναγιώτης Κουτσουράκης και ο Πολυχρόνης Μουρλάς.
Όμως η επώδυνη περιπέτεια του Σταύρου Αλιπράντη και της γυναίκας του είχε και μια άλλη επίσης επώδυνη πλευρά. Τα παιδιά της οικογένειας σε συνθήκες πείνας για να συντηρηθούν άρχισαν να ζητιανεύουν για να κρατηθούν στη ζωή. Η Κυριακή, ο Γιάννης, η Αναστασία και ένα αβάπτιστο, που το βάφτισε μετά την απελευθέρωση ο Γραμματικάκης, ζούσαν με πίτουρα που τα ζύμωναν και τα έψηναν, με κουντουρίδια και κάποιες φορές με λιγοστό ψωμί από μια γειτόνισσα. Και το μαρτύριο αυτό κράτησε για 9 ολόκληρους μήνες, όσους ήταν κρατούμενη η μάνα τους. Η μικρή Κυριακή, δεκάχρονη τότε, είχε αναλάβει την φροντίδα του αβάφτιστου μωρού και το πήγαινε καθημερινά στη μάνα της για να το θηλάζει, όπως μου είπε σε πρόσφατη συνάντηση που είχα μαζί της.
Αυτά τα λίγα για το Σταύρο Αλιπράντη , (τον Φανιό) και την οικογένειά του, που ελάχιστα γνωρίζουν οι νεότερες γενιές, με την παράκληση προς το Δήμο μας σε ένα δρόμο της Παροικιάς να γραφτεί και το όνομα του γενναίου αυτού πατριώτη.
Ο Σταύρος Αλιπράντης έφυγε από τη ζωή το 1978 σε ηλικία 79 ετών.
Τα πειστήρια
Ναύτης το 1919 στο πολεμικό πλοίο ΥΔΡΑ
Δίπλωμα Απονομής Νίκης στο Σταύρο Αλιπράντη.
Ο βρετανός αρχιστράτηγος Αλεξάντερ, ανώτατος Διοικητής του Συμμαχικού Μετώπου της Μεσογείου ευγνωμονεί το Σταύρο Αλιπράντη για την βοήθεια που πρόσφερε στους βρετανούς.
Αναμνηστικό μετάλλιο από την Ελληνική Δημοκρατία
Παραπομπή σε δίκη στο ιταλικό στρατοδικείο
Τα παιδιά του Σταύρου και της Κατίνας Αλιπράντη.
Η μεγάλη κόρη τους Φωτεινή στην κατοχή βρίσκονταν στην Αθήνα.
Ο Σταύρος Αλιπράντης σε οικοδομή της Παροικιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου