Ο δεκάλογος του πολίτη

Άρθρο του Γιώργου Ανδρεάδη

Οι εκλογές πλησιάζουν με γοργούς ρυθμούς. Τα κόμματα έχουν μπει στην τελική ευθεία με τα σπαθιά ακονισμένα και έχουν ξεχυθεί παντού για κόψιμο κεφαλών που φυσικά μεταφράζονται σε πολυπόθητα ψηφαλάκια. 

Τα κανάλια και όχι μόνο έχουν πάρει φωτιά, τα υπόλοιπα ηλεκτρονικά μέσα επίσης, ξερνώντας φόβο και ανασφάλεια  χειρίστου είδους στο όνομα του κέρδους των εκλογών. Εμείς οι πολίτες ως δεύτερης κατηγορίας άνθρωποι υπομένουμε καρτερικά αυτό το ξεφτιλίκι, άλλοι συμμετέχοντας σ’ αυτό και άλλοι αηδιάζοντας ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο.

Φυσικά σε όλο αυτό το χάος υπάρχουν και οι φωτεινότατες εξαιρέσεις, τις οποίες καλούμαστε να αναδείξουμε, γιατί είναι αυτές που ίσως, με την αμέριστη βοήθειά μας, καταφέρουν να δημιουργήσουν και πάλι μέλλον στα παιδιά μας. Απέναντι σ’ αυτό καλούμαστε ως πολίτες και όχι ως καταναλωτές να απαιτήσουμε από όλους αυτούς να μας σεβαστούν, να μας δουν επιτέλους ως ίσο προς ίσο και μαζί με μας, όλοι μαζί, να αλλάξουμε νοοτροπίες δημιουργώντας προϋποθέσεις ζωής που σήμερα έχουν χαθεί.  

Έτσι, λοιπόν, απαιτούμε, σήμερα, σ’ αυτόν τον προεκλογικό στίβο, σ’ αυτές τις εκλογές που είναι από τις πιο κρίσιμες στην μεταπολεμική ιστορία μας:  

1.    Να σταματήσουν οι κινήσεις του προεκλογικού εντυπωσιασμού που δεν οδηγούν πουθενά.

2.       Να ανοίξει επιτέλους ο ουσιαστικός διάλογος με ονοματεπώνυμα αυτών που πρέπει να λογοδοτήσουν για διαπλεκόμενες αποφάσεις εξυπηρέτησης άνομων συμφερόντων.

3.       Να μιλήσουμε πολιτικά και η αντιπαράθεσή μας να γίνει σ’ αυτό το επίπεδο.

4.       Να σταματήσουμε να λειτουργούμε με γνώμονα την τσέπη μας και να δούμε επιτέλους το κοινό συμφέρον.

5.       Να μιλήσουμε επί της ουσίας για τα τεράστια προβλήματα που έχει ο τόπος μας.

6.   Να αντιπαρατεθούμε χωρίς υστεροβουλίες και μικροσυμφέροντα με βάση τα προγράμματά μας και τις ιδέες μας.

7.       Να συμμετέχουμε όπου και όσο μπορούμε, γιατί μόνο έτσι θα πράξουμε, θα ελέγξουμε και τελικά θα αξιοποιήσουμε τις αρετές και τις αξίες μας.

8.       Να υιοθετήσουμε αμεσοδημοκρατικούς τρόπους διακυβέρνησης και επικοινωνίας, όπως οι λαϊκές συνελεύσεις και τα δημοψηφίσματα.

9.       Να απομακρυνθούμε από τις παλαιοκομματικές λογικές της πελατειακής σχέσης.

10.   Να ακούσουμε όλους τους υποψηφίους σε κοινές επαναλαμβανόμενες συναντήσεις (debate), κάθε βδομάδα, με συγκεκριμένες θεματικές, για να ειπωθούν πολιτικά επιχειρήματα με βάση τα προγράμματα των κομμάτων, ώστε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα και για τις αποφάσεις που θα κληθούμε να πάρουμε ενόψει εκλογών αλλά και για τη συμμετοχή μας στα κοινά μετά τις εκλογές.

Είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη ο παραπάνω δεκάλογος να υιοθετηθεί με όποια παραλλαγή συναποφασίσουμε, γιατί μόνοι μας χωρίς αντιπροσώπους ή, αν θέλετε, μαζί μ’ αυτούς, όλοι μαζί, πρέπει να προσπαθήσουμε. Ξέρετε, όταν γίνεται ένας πόλεμος, οι άντρες εγκαταλείπουν τις οικογένειές τους και πάνε στο μέτωπο. Κανείς δεν έχει την πολυτέλεια να ισχυριστεί ότι δεν έχει χρόνο να παρουσιαστεί, γιατί δουλεύει ή γιατί το παιδάκι του έχει διάβασμα ή φροντιστήριο (τα λέω για να τα ακούω πρώτος εγώ). Σήμερα, δυστυχώς, στον πόλεμο που βιώνουμε συμμετέχουν και οι άντρες και οι γυναίκες και τα παιδιά μας, με τις μεγαλύτερες απώλειες να βαρύνουν τα παιδιά μας που έχουν χάσει το μέλλον τους.