Δεν είμαστε όλοι ίδιοι

Συμβαίνει και αυτό. Κάποιοι, ευτυχώς πολλοί λίγοι, σου λένε: τώρα μας θυμήθηκες; Μου το είπε και μένα ένας προχθές. 

Με αφορμή αυτό κάποιες σκέψεις.

Είναι κατανοητό να σε αντιμετωπίζουν με καχυποψία. Είναι λογικό, μετά από τόσες διαψεύσεις, από το πολιτικό κατεστημένο, να είναι επιφυλακτικοί. Είναι πολλές οι φορές που τους τάξανε πολλά και είδανε μετά να ξεχνάνε και τους ίδιους και όσα τους υπόσχονταν.

 Είδανε τους πολιτικούς να κοιτάνε μόνο τον εαυτό τους, τα προνόμιά τους. Πολλές φορές οι πολίτες εμπιστεύτηκαν πολιτικούς και εκείνοι διέψευσαν τις προσδοκίες τους, τους χρησιμοποίησαν, τους ξεγέλασαν. Εξάλλου, κάπως έτσι φθάσαμε εδώ που φθάσαμε. Με ψέματα, με επικοινωνιακά τερτίπια και άλλα κόλπα, μας έκλεβαν την ψήφο και μετά «μην τον είδατε τον Παναγή». 

Με τους κατά τόπους κομματάρχες εξασφάλιζαν την εκλογική πελατεία. Με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη και με τις ευχές στην ονομαστική σου εορτή που έστελνε η γραμματέας του στο κινητό, σε κρατούσε δέσμιο στο άρμα της εκλογικής του πελατείας.

Αυτά όμως ισχύουν για τους επαγγελματίες πολιτικούς και τα κατά τόπους τσιράκια τους. Για τους πολιτικούς που το μόνο που έμαθαν καλά στα κομματικά γραφεία, είναι πώς να χειρίζονται τους πολίτες πολιτικά, πώς να τους χρησιμοποιούν, πώς να τους ξεγελάνε. Ακόμη και σήμερα, δεν είναι σίγουρο ότι βάλαμε μυαλό.

Από αυτό το σημείο όμως, μέχρι το εύκολο τσουβάλιασμα όλων, η απόσταση είναι μεγάλη. Πρώτον γιατί δεν είμαστε όλοι επαγγελματίες πολιτικοί. Δεύτερον, γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι και τρίτον, γιατί ο καθένας πρέπει να κρίνεται σύμφωνα με τη στάση ζωής του, τη διαδρομή του, τα πιστεύω και τη δράση τους.

Είναι εύκολο, και μερικές φορές και βολικό, πριν από οτιδήποτε να του λες «τώρα μας θυμήθηκες» ή «όλοι ίδιοι είσαστε». Για στάσου, ρε φίλε. Με εξέλεξες κάπου και μου ζητάς να λογοδοτήσω για κάτι που δεν έκανα, επειδή στο παρελθόν σε κορόιδεψαν κάποιοι άλλοι; Σου υποσχέθηκα κάτι και δεν το τήρησα; Πώς μου φορτώνεις τόσο εύκολα αμαρτίες άλλων; Πότε σε κορόιδεψα;

Σέβομαι το δικαίωμά σου να είσαι απόλυτος, να τους θεωρείς όλους ίδιους και να τους βάζεις όλους στο ίδιο τσουβάλι και ό,τι άλλο κρίνεις εσύ. Όμως, όπως εσύ δικαιούσαι να σε σέβονται ως ανθρώπινη ύπαρξη, ως πολίτη το ίδιο δικαίωμα πρέπει να αναγνωρίζεις και στους άλλους. Διότι ούτε όλοι μας είμαστε ίδιοι, ούτε όλοι μας έχουμε συμμετάσχει σε εκλογικά παιχνίδια, ούτε όλοι μας έχουμε κοροϊδέψει το συνάνθρωπό μας. Ο καθένας έχει την ιστορία του, μικρή ή μεγάλη, σημαντική ή ασήμαντη και δικαιούται να διατηρεί την αξιοπρέπειά του.

Μπορεί η συμμετοχή σε εκλογές για πρώτη φορά να μην έχει σχέση με προσωπικές φιλοδοξίες, με ιδιοτέλειες και εξυπηρέτηση πολιτικών ή οικονομικών συμφερόντων. Μπορεί η συμμετοχή στις εκλογές να ξεκινάει από αγανάκτηση και οργή για όσα δεινά υφίσταται ο ίδιος και οι συμπολίτες του. 

Μπορεί η συμμετοχή να είναι μια μορφή αντίδρασης, αντίστασης στην λαίλαπα που σαρώνει τη ζωή μας. Όχι ότι διακατέχεται από την ψευδαίσθηση ότι μόνο μέσα από τις εκλογές μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Ότι χωρίς την ενεργό συμμετοχή της κοινωνίας μπορούν να ανατραπούν οι πολιτικές που εξαθλιώνουν την κοινωνία, διαλύουν την κοινωνική συνοχή και κάθε ατομικό ή οικογενειακό προγραμματισμό.

Ενδέχεται, σε τελική ανάλυση, η συμμετοχή στις εκλογές να αποτελεί μια άλλη μορφή κοινωνικής και πολιτικής παρέμβασης, μια στράτευση στον κοινό αγώνα να πάρουμε πίσω την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας μακριά από αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Ενδέχεται η συμμετοχή στις εκλογές να συνδέεται άμεσα με τους κοινωνικούς αγώνες, που πρέπει να συμβαδίζουν με τη συμμετοχή σε θεσμούς, οι οποίοι πρέπει να γίνουν λαϊκοί στην υπηρεσία των πολιτών και όχι της πολιτικής νομενκλατούρας.

Ας αφήσουμε ένα παράθυρο σε μια τέτοια εκδοχή. Να είμαστε αυστηροί, αμείλικτοι κριτές, των πεπραγμένων όλων μας, αλλά να μην φτάνουμε στο άλλο άκρο να δικάζουμε τις προθέσεις. Μην καταδικάζεις πριν ακούσεις.

Γουρδούκης Ηλίας, 

υποψήφιος (για πρώτη φορά) περιφερειακός σύμβουλος με την «Νησιωτική Ανατροπή» για μια δημιουργική ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και των εκφραστών της στο Ν. Αιγαίο.