Η Ελλάδα θυμίζει καράβι ακυβέρνητο

 Η σύγχυση που επικρατεί στο πολιτικό σύστημα της χώρας δεν έχει προηγούμενο.

Η Ελλάδα θυμίζει καράβι ακυβέρνητο, εν μέσω θαλασσοταραχής, με τον πρωθυπουργό μοιραίο και άβουλο, θεατή του επερχόμενου ναυαγίου, αποτέλεσμα της λαθεμένης πορείας που χάραξαν οι άρπαγες του εθνικού μας πλούτου.

Και οι υπουργοί της κυβέρνησής του, που θυμίζει σκορποχώρι, ασυντόνιστοι, φεουδάρχες στα υπουργεία τους, την μόνη έννοια που έχουν, είναι πώς θα βγουν σώοι στη στεριά και όχι πώς θα σώσουν τη χώρα από τα βράχια, που κάποιοι συνειδητά την οδήγησαν.

Και λαός, ο ευκολόπιστος και πάντα προδομένος, χωρίς ηγεσία, εγκλωβισμένος στα ψεύτικα διλλήματα που ακολούθησαν τα λόγια τα παχιά, τα μεγάλα και τα ψεύτικα, αντιδρά αμήχανα, αδυνατώντας να κατανοήσει, πώς όλα άλλαξαν μέσα σε δύο χρόνια, από τον ταξιδευτή πρωθυπουργό μας, που την Ελλάδα την έβλεπε μόνο ως σταθμό επιβίβασης για τα επόμενα πολυτελή και χωρίς αποτέλεσμα ταξίδια του.

Όλα όμως έχουν ένα τέλος. Και δεν εννοούμε τα ταξίδια του τέως πρωθυπουργού. Αυτά συνεχίζονται…

Στην περίπτωσή μας, και αυτό κάποιοι ακόμα δεν το έχουν καταλάβει, ήρθε το τέλος της μεταπολίτευσης. Και αυτό το τέλος δεν θυμίζει σε τίποτα τις ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του ΄50 και του ΄60 που όλα τέλειωναν ευχάριστα, αφού το φτωχό εργατόπαιδο παντρεύονταν την κόρη του εφοπλιστή ή του βιομήχανου, καταργώντας την πάλη των τάξεων.

Το τέλος του πολιτικού μας συστήματος, όπως το γνωρίσαμε και το βιώσαμε θα είναι αργό και βασανιστικό για όλους μας.

Οι επερχόμενες εκλογές, όποτε αυτές γίνουν, αποτελούν το πρελούδιο γι΄αυτά που έρχονται.

Κι αυτά που έρχονται, θα είναι σωροί ερειπίων, που ο ποιητής του μέλλοντος θα θρηνήσει πάνω σ΄αυτά και κάποιος συνθέτης θα μελοποιήσει το θρήνο.

Όλοι βρεθήκαμε απροετοίμαστοι για όσα βλέπουμε, ακούμε και κυρίως βιώνουμε.

Υπήρξαμε μωρές παρθένες, που βρήκαμε την πόρτα του νυμφίου κλειστή, για να θυμηθούμε τον επίκαιρο αλληγορικό μύθο της εβδομάδας των παθών.

Και ατυχώς για μας, η δική μας εβδομάδα (των παθών) θα έχει μεγάλη διάρκεια που ίσως κρατήσει για χρόνια.

Κώστας Αργουζής