Συζήτηση με μια πανέξυπνη γυναίκα

Ζει με την οικογένειά της σε χωριό της Πάρου. Συναντηθήκαμε τυχαία. Είχαμε να βρεθούμε κάμποσο καιρό. Κάποιους μήνες. Σχολιάζοντας την τρέχουσα επικαιρότητα καταλήξαμε στις δημοτικές εκλογές και στους δύο μονομάχους.

Αν και ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας δεν είχε κανένα πρόβλημα να μου πει ότι σαφώς ο Κώστας Ροκονίδας θα είναι καλύτερος δήμαρχος από τον Μάρκο Κωβαίο.

 « Όμως», συνέχισε, «δεν μπορώ να ξεπεράσω κάποιες αρχές που πήρα από την οικογένειά μου, από το σπίτι μου. Με εμποδίζει η κομματική του ένταξη για να τον ψηφίσω. Ίσως τελικά να τον ψηφίσω, αλλά θα το κάνω με βαριά καρδιά. Ο άντρας μου και τα παιδιά μου θα τον ψηφίσουν, εγώ όμως προβληματίζομαι».

Στην παρατήρησή μου, ότι στην τοπική αυτοδιοίκηση εκλέγουμε δήμαρχο και ότι στις βουλευτικές εκλογές ψηφίζουμε το κόμμα της προτίμησής μας, μου αντέτεινε το επιχείρημα: 

«Τότε γιατί δεν δηλώνει ότι κατέρχεται ως ανεξάρτητος, που σίγουρα θα εκλεγεί και μάλιστα με μεγάλο ποσοστό;»

Της απάντησα, ότι δεν επρόκειτο ποτέ να πει ψέματα εξαπατώντας το εκλογικό σώμα. Είναι τίμιος και ειλικρινής συμπολίτης μας, δεν έχει ακουστεί τίποτε εις βάρος του και ουδέποτε στο μακρύ διάστημα που εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος μπέρδεψε τα κομματικά με τα δημοτικά.

Άλλωστε ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι τέτοιος, που δεν αφήνει πολλά περιθώρια για κομματικοποίηση του Δήμου. Πολύ περισσότερο, όταν ο περί ου ο λόγος θα είναι πλαισιωμένος από δημοτικούς συμβούλους οι οποίοι δεν έχουν καμιά ιδεολογική συνάφεια με τον ίδιο.

Η συσπείρωση που συντελείται γύρω από τον Κώστα Ροκονίδα δεν είναι κομματική συσπείρωση.

Απλά οι δημότες που τον πλαισιώνουν ως υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, τον θεωρούν ως τον πλέον ικανό να δώσει λύσεις σε μια σειρά από προβλήματα που ταλαιπωρούν την καθημερινότητά μας.

Αν π.χ. λύσει προβλήματα, που μας ταλαιπωρούν χρόνια, όπως το κυκλοφοριακό ή αν κινητοποιήσει τον κόσμο της Πάρου για να βελτιωθεί η παρεχόμενη δημόσια περίθαλψη από το Κέντρο Υγείας, εμείς θα πούμε όχι;

Με όσα της είπα την προβλημάτισα, χωρίς να είμαι σίγουρος ότι την έπεισα.

Τα παραμύθια με τους δράκους ακόμα καλά κρατούν. Και δεν φοβίζουν μόνο τα μικρά παιδιά, αλλά κάποιες φορές και τους μεγάλους.

Πάροικος