«Σαν μυθιστόρημα»: Ένα βιβλίο του Αλέκου Κοντογιώργου, που αξίζει να διαβαστεί.

       Έφτασε με το ταχυδρομείο, υποθέτω όχι μόνο σε μένα, το «νέο» βιβλίο του Αλέκου Κοντογιώργου με τίτλο «Σαν μυθιστόρημα» και υποτιτλισμένο με το «τις οίδε» πολυτονισμένο.

       Ο χαρακτηρισμός «νέο», έχει σχέση με αυτό που γνωρίζω, από τη  μέχρι σήμερα παρουσία του στο χώρο με τα γραπτά του και την συμμετοχή στις  εκδόσεις    του ΑΝΘΕΜΙΟΥ, η επιμέλεια των οποίων  του ανήκει, δίπλα στη συγγραφέα του τεράστιου αυτού έργου, την αξέχαστη Κυριακή   Ραγκούση.  Για το έργο αυτό και την πνευματική δημιουργία που αναπτύχτηκε εξέδωσε το 2014 το βιβλίο « Τα Παράλληλα» στη μνήμη της Κυριακής που διατέθηκε δωρεάν στα δύο νησιά μας.

        Στο νέο βιβλίο βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα κατάσταση. Ο τίτλος «Σαν μυθιστόρημα» ανταποκρίνεται στη μυθιστορηματική ζωή του Αλέξανδρου, που δεν είναι μόνο δικό του προνόμιο, αφού η ζωή όλων μας έχει χαρακτηριστικά μυθιστορήματος . Η ιστορία του κυρ Αλέξανδρου  εδώ, γίνεται αφορμή να ιδωθούν τα πρόσωπα που παραμένουν σε δεύτερο πλάνο και στα οποία οφείλουμε τη ζωή μας.

          Το ζήτημα είναι πόσοι από μας μπορούν να αποδώσουν  με τόση γλαφυρότητα και με τέτοια λογοτεχνική ποιότητα συναισθήματα δυνατά, όπως είναι η αγάπη της μάνας μας, η έγνοια της για τα παιδιά της και το μέλλον τους, η αγανάκτηση για τις εγκληματικές πράξεις του κατακτητή την περίοδο της κατοχής, η περιγραφή της φτώχιας, το αποτύπωμα του φόβου στην ψυχή ενός παιδιού που έζησε την αλληλοσφαγή που ακολούθησε στο όνομα του ελληνικού λαού, όταν ο ένας αμφισβητούσε τον πατριωτισμό του άλλου.

      Και για τον αρτεργάτη πατέρα του το «τις οίδε», τα λέει όλα. Άνθρωπος της δουλειάς, λιγομίλητος και προσηλωμένος στην οικογένεια.  Τα άλλα, τα πιο δύσκολα, τα αναλάμβανε η γυναίκα του.

Μετά περιγράφεται η εφηβεία, τα γυμνασιακά χρόνια και ο καθηγητής, συνήθως ένας, όχι περισσότεροι, που επηρέασε τη μελλοντική του πορεία.

     Το κεφάλαιο με τις σπουδές στη Σχολή Ευελπίδων, λιτό,   αλλά αποκαλυπτικό,  κυρίως για όσα δεν είπε, αλλά μας άφησε να υπονοήσουμε, επειδή δεν θέλησε να εκθέσει το «καμίνι» από το οποίο βγήκε με δοκιμασμένες τις αντοχές του.

      Για την ταραγμένη εποχή των  συνταγματικών εκτροπών, οδηγεί τον αναγνώστη στα δικά του  συμπεράσματα μέσα από μικρές ιστορίες  πλασμένες με δεξιότητα και χιούμορ, που πολλές φορές δεν ξέρεις αν είναι  αληθινές  ή της φαντασίας του.  Για παράδειγμα :  Γράφει για τον Καραμανλή,   για το ρόλο του και τα ηγετικά του  προσόντα, όπως και για τον αγνό κομμουνιστή  φίλο   του, τον Κώστα Κάππο, που βασανίστηκε με τρόπο απάνθρωπο, καθώς  και τον αναρχικό Γιώργο Βότση.

Δεν μπαίνω σε περισσότερα θέματα. Στέκομαι και πάλι στον τρόπο γραφής που σε γοητεύει και σε πολλά σημεία σε συγκινεί. Έκφραση απλή, κατανοητή . Κείμενο τέλεια δομημένο . 

 Πριν από λίγες μέρες δέχτηκα τηλεφώνημα εκλεκτού φίλου διανοούμενου που διαμένει μόνιμα στην Αθήνα, αλλά η σκέψη του γυροφέρνει καθημερινά  στα της Πάρου. Μου είπε:  «Το έχω στο προσκέφαλό μου το βιβλίο του Αλέκου και διαβάζω σελίδες του καθημερινά. Ανακάλυψα έναν άλλο άνθρωπο, από αυτόν που νόμιζα ότι γνώριζα».

Ευχαριστούμε φίλε και να είσαι πολύχρονος.

Κώστας Αργουζής