Αλήθειες για το ταλαιπωρημένο έργο της αφαλάτωσης της Παροικιάς

Πρόκειται για ένα συνεχιζόμενο έργο, από αυτά που άλλος τα ξεκινά, άλλος τα συνεχίζει και άλλος τα ολοκληρώνει και τα εγκαινιάζει.

 

Για το πολύπαθο αυτό έργο, μάλλον θα έπρεπε να δοθούν εξηγήσεις για τις μεγάλες καθυστερήσεις που υπήρξαν και όχι πανηγυρισμοί, όταν το αντίστοιχο έργο της Μυκόνου λειτουργεί εδώ και 7 χρόνια.

Το έργο ξεκίνησε επί δημαρχίας Γιάννη Ραγκούση το 2007, με χρηματοδότηση του Δήμου από το υπουργείο Εσωτερικών με το ποσόν των 1.700.000 ευρώ για την προμήθεια 2 μονάδων αφαλάτωσης παραγωγής 2500 κυβικών μέτρων ημερησίως.

Όμως η προμήθειά τους δεν είχε ομαλή εξέλιξη. Υπήρξαν αντιθέσεις μεταξύ των προμηθευτών με αποτέλεσμα η υπόθεση να φτάσει στο Συμβούλιο  της Επικρατείας το οποίο και επέλυσε δικαστικά τις διαφορές.

Το 2011 οι μονάδες αφαλάτωσης έφτασαν στο νησί και για να λειτουργήσουν έπρεπε να εκτελεστούν μια σειρά από έργα από την ΔΕΥΑΠ, στην οποία πρόεδρος ήταν ο Στέλιος Φραγκούλης.

Τα έργα της ΔΕΥΑΠ ξεκίνησαν από το 2009 και κατασκευάστηκαν με δικές της δαπάνες: μια δεξαμενή 1250 κυβικών μ. στην περιοχή του Αγίου Αρσενίου, 7 χιλιόμετρα δικτύου με καταθλιπτικό και βαρυτικό αγωγό, 4 γεωτρήσεις άντλησης θαλασσινού νερού, απαλλοτρίωση  ιδιοκτησίας πλησίον των μονάδων αφαλάτωσης και δουλεία ακινήτου για τη διέλευση αγωγού μήκους 600 μέτρων για τη μεταφορά θαλασσινού νερού στις μονάδες.

Όλα τα προαναφερθέντα έργα πραγματοποιήθηκαν με χρήματα της ΔΕΥΑΠ, που ανήλθαν στο ποσόν των 620.000 ευρώ και ήταν χρήματα του παριανού λαού. Τα έργα αυτά ολοκληρώθηκαν το 2012.

Όμως έπρεπε να γίνουν και άλλα έργα, που αυτά έπρεπε να τα εκτελέσει ο Δήμος.

Αυτά δεν εκτελέστηκαν ποτέ,  παρά τις διαμαρτυρίες και τις πιέσεις του Στέλιου Φραγκούλη προς το Δήμο, που τελικά τον οδήγησαν στην παραίτησή του από την προεδρία της ΔΕΥΑΠ, τον Ιούνιο του 2013.

Στις 11 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου το θέμα έρχεται στο Δημοτικό Συμβούλιο, όπου ο Στέλιος Φραγκούλης, ως δημοτικός σύμβουλος, προτείνει χρονοδιάγραμμα και τρόπους χρηματοδότησης και επείγουσες διαδικασίες για την ολοκλήρωση του έργου, επισημαίνοντας και τη λήξη της εγγύησης καλής λειτουργίας των μονάδων, που ενδεχομένως να έχει οικονομικές επιπτώσεις για το Δήμο.

Τον Οκτώβριο του 2014, ο Στέλιος Φραγκούλης μόλις ανέλαβε η νέα δημοτική αρχή με δήμαρχο τον Μάρκο Κωβαίο, απέστειλε λεπτομερές υπόμνημα προς το Δημοτικό Συμβούλιο με το οποίο έκανε ιστορική αναδρομή για το έργο της αφαλάτωσης και κατέληγε: « …Προτείνω λοιπόν στη νέα Δημοτική Αρχή και στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΕΥΑΠ να ασχοληθούν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, ώστε το έργο να ολοκληρωθεί και να λειτουργήσει άμεσα. Δυστυχώς παρά το γεγονός ότι υπάρχει υπόλοιπο 350.000 ευρώ από το αρχικό ποσόν των 1.700.000 ευρώ, μετά την εξόφληση της προμήθειας και των έργων έδρασης, ούτε και αυτό είμαστε ικανοί να το εκμεταλλευτούμε και να το εξαντλήσουμε.»

Τελικά τα 350.000 ευρώ τα πήρε πίσω το Υπουργείο και χάθηκαν για το Δήμο

Αυτά μέχρι και το 2014.Το 2015 πέρασε άπρακτο. Στα μέσα του 2016 δόθηκε το δικαίωμα χρήσης κοινοχρήστου χώρου αιγιαλού, και το 2017 η παραχώρηση χρήσης του θαλάσσιου χώρου και η χορήγηση άδειας μηχανολογικής εγκατάστασης της μονάδας.

Τελικά το έργο δημοπρατήθηκε με καταληκτική ημερομηνία υποβολής προσφορών την 19^η Οκτωβρίου 2017.

Από όσα εκτέθηκαν ο καθένας αβίαστα μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του για το ποιοι είχαν αγωνία για την τύχη του έργου, ποιοι αδιαφόρησαν, ποιοι ευθύνονται για την απώλεια χιλιάδων ευρώ και ποιοι δούλεψαν, για να φτάσει το έργο μέχρι τη δημοπράτηση.

Εμείς θα προσθέσουμε το ενδιαφέρον του Επάρχου και του Γ.Γ. της Περιφέρειας για την ένταξη των υπολοίπων έργων της αφαλάτωσης στο ΕΣΠΑ και να εκφράσουμε την ευχή το έργο να έχει ολοκληρωθεί και να τεθεί σε λειτουργία το 2018.

Υ.Γ. Μέρος αυτών που γράψαμε θα μπορούσε να είχε ειπωθεί από το Δήμαρχο σε πρόσφατη συνέντευξή του στο παριανό ραδιόφωνο, χωρίς θριαμβολογίες και πανηγυρισμούς για ένα τόσο ταλαιπωρημένο έργο.