Η στήριξη του Κέντρου Υγείας Πάρου είναι υποχρέωση όλων μας

Το Κέντρο Υγείας της Πάρου, ο μοναδικός δημόσιος φορέας  υγείας στο νησί (μαζί με τα περιφερειακά του ιατρεία), πριν από λίγα χρόνια συσπείρωσε την συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Πάρου και της Αντιπάρου σε έναν πρωτοφανή για τοπική κοινωνία αγώνα με αίτημα τη βελτίωση της λειτουργίας του. Η τότε κυβέρνηση έπραξε ελάχιστα για την ομαλή λειτουργία του, εγκλωβισμένη στο θεσμό των επικουρικών γιατρών με ετήσιες συμβάσεις και η τωρινή κινείται με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς.

Παρά ταύτα η κάλυψη σε νοσηλευτικό προσωπικό και αγροτικούς γιατρούς είναι επαρκής, προσελήφθη σε μόνιμη θέση μαία και στην πρόσφατη προκήρυξη για την πλήρωση των μόνιμων θέσεων  παιδιάτρου και γιατρού γενικής ιατρικής υπήρξε ανταπόκριση και υπεβλήθησαν αιτήσεις, που βρίσκονται στη φάση της επεξεργασίας από τη 2^η ΔΥΠΕ.

Ένα άλλο, κατά τη γνώμη μας σημαντικό γεγονός, που αφορά την τοπική μας κοινωνία, είναι ο διορισμός Διοικούσας Επιτροπής, που κάλυψε σημαντικότατο κενό, αφού επί χρόνια το Κέντρο Υγείας ήταν ακέφαλο.

 Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Διοίκηση του Κέντρου είναι πολλά και άγνωστα στους πολλούς.  Όμως δεν είναι του παρόντος να ασχοληθούμε με αυτά.  Αυτό που μόνο θα πούμε είναι ότι έχουν αναληφθεί σημαντικές πρωτοβουλίες που ήδη αρχίζουν αποδίδουν καρπούς κυρίως από τις προσπάθειες του Προέδρου του. 

Και βέβαια δεν θα παραλείψουμε να αναφέρουμε τη συνεισφορά του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου στήριξης του Κέντρου Υγείας, που για δεκαετίες βρίσκονταν σε αδράνεια.

Όταν λοιπόν βρισκόμαστε  σε μια προσπάθεια ουσιαστικής βελτίωσης της λειτουργίας του Κ.Υ. το ελάχιστο χρέος που έχουμε είναι η ενεργός συμπαράστασή μας στη Διοίκηση που ανιδιοτελώς προσφέρει και στο προσωπικό του Κέντρου που συχνά υπερβάλλει εαυτόν.

Το να πετροβολούμε, όταν μάλιστα είμαστε άσχετοι με ιατρικά θέματα , επειδή οι γιατροί του Κέντρου ενεργούν υπέρ του ασθενούς με τον οφειλόμενο επιστημονικό τρόπο και να τους συμπεριφερόμαστε με τρόπο υβριστικό, όχι μόνο δεν μας τιμά, αλλά το σημαντικότερο θέτουμε σε κίνδυνο τη ζωή του προσφιλούς μας προσώπου, αφού αποσπούμε την προσοχή τους από το κυρίως έργο τους, που είναι η σωτηρία του ασθενούς.

Εμείς, ως τοπική κοινωνία, αντί της πολυθρονάτης κριτικής, καλά θα κάνουμε να βρούμε τρόπους ενεργοποίησης των φορέων του νησιού και να διεκδικήσουμε από τους κυβερνώντες, το αυτονόητο, που είναι η κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων του  Κ.Υ. με μόνιμο προσωπικό, που άλλωστε ήταν και το κυρίαρχο αίτημα των κινητοποιήσεων, επί εποχής συντονιστικού.