H ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΛΟ

(Τα λόγια και  τα  έργα χαρακτηρίζουν αυτόν από τον οποίο προέρχονται)

Η ονομασία είναι τυχαία. Οι άνθρωποι που την απαρτίζουν γνωστοί, κάτοικοι και δημότες της ίδιας πόλης, με συμμετοχή και δράση για τον τόπο τους και σεμνή παρουσία για το διάβα το δικό τους και των οικογενειών τους. Οι άνθρωποι που την απαρτίζουν δεν έχουν κάποια ομοιογένεια. Διάφοροι  επαγγελματικοί χώροι, διάφορα επίπεδα εκπαίδευσης, διάφορες πολιτικές προτιμήσεις, διάφορες προσεγγίσεις των κοινωνικών ζητημάτων, απλοϊκές για μερικούς , πιο σύνθετες για άλλους.

Χρόνια πολλά πορεύονται μαζί, με αντιθέσεις και φιλιώματα, με αναποδιές και ξανά γλυκομιλήματα.  Άνθρωποι, με όλα τα κακά και όλες τις χάρες, σαν τους άλλους  τους διπλανούς και συνοδοιπόρους. 

Χρόνια πολλά μαζί. Και τώρα, στο πέρασμα του χρόνου, συνταξιούχοι και όχι «απόμαχοι», πάλι μαζί, καθημερινά, πάλι με τα στραβά και τα καλά τους, αλλά μαζί, σαν ένα σώμα, που τώρα τελευταία το ονόμασαν ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΛΟ.

Σε μια εποχή όπου οι συμπεριφορές διέλυσαν τον κοινωνικό μας ιστό και η καχυποψία για τον διπλανό μας οδήγησε στην απομόνωση, μια ομάδα ώριμων ανθρώπων εξακολουθούν να συναντιούνται, να εκφράζουν τις ανησυχίες τους για τα «ατζούμπαλα» που γίνονται στον τόπο μας, ασφαλώς και τις περικοπές στις συντάξεις τους, φυσικό είναι, αλλά και τους προβληματισμούς για το μέλλον των επερχόμενων.

Το ερώτημα που θα έβαζε κάποιος είναι: Ποιο είναι το μυστικό που αυτή η ανομοιογενής ομάδα εξακολουθεί να είναι ΠΑΡΕΑ. Πιο είναι το μυστικό;  Η απάντηση απλή για τους απλούς ανθρώπους, δύσκολη  για τους δήθεν υποψιασμένους και τις αυθεντίες.

Έχουν εμπιστοσύνη ό ένας στον άλλο. Δεν φοβούνται το διπλανό τους. Και όταν υπάρξει κάποια εκτροπή, η στάση της παρέας τα διορθώνει.  Γι αυτό διατυπώνουν τη σκέψη τους φωναχτά, ονοματίζουν τα γεγονότα και τους πρωταγωνιστές, έχουν το θάρρος να πάρουν θέση και για τα μεγάλα ζητήματα, δεν διστάζουν να αντιπαρατεθούν και να διαφωνήσουν.

Καθένας γνωρίζει τις ικανότητες και τις αδυναμίες των άλλων, τις αποδέχεται και τις συνυπολογίζει στη  ομάδα, από την οποία παίρνει  τη συντροφικότητα και δίνει ό,τι μπορεί.

Ασφαλώς τους απασχολούν και τα προβλήματα υγείας. Όπως όλους τους ανθρώπους. Η φθορά του χρόνου για την οποία δεν έχουν λόγο να απολογηθούν σε κανέναν.

Δεν μαζεύονται κάθε  πρωί για «νοητικές ασκήσεις», έκφραση που εκ λάθους ίσως εισχώρησε σε κάποιο δημοσίευμα. Η λέξη «νοητικός» αναφέρεται στη νόηση, και στην παρέα όλοι «μπορούν   να νοούν», ακόμα και όσα  μερικοί υπο-νοούν.

Το αν συζητούν και τα τοπικά θέματα, είναι εις γνώση των αρχών και τα γνωρίζουν. Δεν χρειάζεται να υποδείξουμε  στις αρχές να παρακολουθήσουν τις «θεραπευτικές  συναθροίσεις» της παρέας για να πάρουν  ιδέες για την επίλυση των προβλημάτων. Θα ήταν πλέον χρήσιμο, να θεωρήσουμε την ΠΑΡΕΑ, σαν ένα παράδειγμα της ανθρώπινης συντροφικότητας, ανοχής  και εμπιστοσύνης του ανθρώπου προς τον διπλανό του, που χάθηκαν από μεθοδεύσεις που κινούνται στην περιοχή του θολού και αμφίβολου. 

Δεν ξέρω πόσες Παρέες συναντούνται καθημερινά, και ενδυναμώνουν τους φιλικούς και κοινωνικούς δεσμούς της κοινωνίας μας, την οποία η μυστικότητα και η δήθεν πολιτική κουλτούρα, την ταπείνωσε ανεπανόρθωτα.  Μια δεύτερη παρέα, άρχισε να σχηματίζεται ήδη, πολύ κοντά μας και κοντά στις τράπεζες,  με πιο νέους ανθρώπους, εξαίρετα μέλη της κοινωνίας μας, με προσφορά και ενδιαφέρον για την Πάρο και το μέλλον της. Τους καμαρώνω και χαίρομαι.

Αυτή είναι η ΠΑΡΕΑ, της οποίας είμαι μέλος, και θέλησα να γράψω με παρρησία σε πρόσωπο πρώτο, γιατί μέχρι τώρα,  χρησιμοποιήθηκε πρόσωπο τρίτο.  Ομολογώ ότι πάσχω από διάφορα νοσήματα, τα οποία ο διαγνώστης  ιατρός δεν εντόπισε όλα. Ευτυχώς δεν έχω ανάγκη από ασκήσεις νοητικές, αλλά εξακολουθώ να είμαι ένα «ζώο  νοητικό» , που μπορεί να νοεί και να κατανοεί…

Αλέκος Κοντογιώργος