Η Παροικιά όπως την καταντήσαμε

Μπήκαμε στο 40ήμερο της μεγάλης τουριστικής κίνησης με έκδηλη την ανησυχία του επιχειρηματικού κόσμου, που ακούει για τουριστική αύξηση και εκατομμύρια τουριστών που επισκέπτονται την Ελλάδα και διαπιστώνει, ιδίοις όμμασι, ότι το μερίδιο που θα αναλογούσε στην Πάρο παραμένει το ίδιο με το περσινό και ίσως να είναι και μικρότερο, αναφερόμενοι κυρίως στον τζίρο των επιχειρήσεων  που είναι και το ζητούμενο.

Οι αιτίες είναι πολλές, αλλά επί του παρόντος, δε θα ασχοληθούμε με αυτές.

Ο Οκτώβρης, που είναι ο μήνας του απολογισμού, θα μας δώσει τη δυνατότητα να πούμε  τότε πολλά.

Απλά αυτό που συμβαίνει τώρα καταγράφουμε, όχι γιατί πρόκειται να ενδιαφερθεί η απερχόμενη δημοτική αρχή, αλλά για να το έχει υπόψη της η επερχόμενη, αφού αυτήν αφορά η καθημερινότητα τα προσεχή 5 χρόνια.

Πρόκειται για την ασυδοσία που επικρατεί στην πόλη μας και την έλλειψη στοιχειώδους ελέγχου για τα συμβαίνοντα.

Εν αρχή το λιμάνι, του οποίου η εικόνα παραμένει άθλια με τα πάσης φύσεως καμάκια και το κυκλοφοριακό χάος που επικρατεί.

Ακολουθεί η ανεξέλεγκτη τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων στον παραλιακό δρόμο , με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πεζοδρόμιο.

Και σαν να μην έφτανε αυτό τοποθετούνται κάθετες πινακίδες και καρέκλες επί του οδοστρώματος δηλ. στο δρόμο που κυκλοφορούν τα οχήματα καθώς και σε χώρους πάρκιν που βρίσκονται μπροστά σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος.

Η κίνηση των δικύκλων στο αντίθετο ρεύμα έχει πλέον παγιωθεί, κυρίως από συμπατριώτες μας,  που δίνουν «το καλό» παράδειγμα και στους αλλοδαπούς επισκέπτες μας.

Η οδός Εκατονταπυλιανής τείνει να εξαφανισθεί από κάθετες πινακίδες, τραπεζοκαθίσματα και άλλα εμπορεύματα, «τιμώντας» επιχειρηματίες και δημοτική αρχή με τον τρόπο αυτό, το μοναδικό στην Ελλάδα βυζαντινό μνημείο που το σεβάστηκαν 17 ολόκληροι αιώνες, όχι όμως και εμείς που το καταντήσαμε, συν τοις άλλοις, σε απλό ενοριακό ναό, αν και είναι πανελλήνιο προσκύνημα.

Η πλατεία του Αγίου Νικολάου, παρά τα κολωνάκια και τις αλυσίδες, γεμίζει ιδιαίτερα τις βραδινές ώρες από μηχανές και είναι απροσπέλαστη και η είσοδος της πλατείας  Μαντώς Μαυρογένους  εμποδίζεται από παρκαρισμένα οχήματα.

Στον περιφερειακό η κυκλοφοριακή αναρχία είναι το κάτι άλλο, ο κόμβος του Γκίκα παραμένει απροσπέλαστος χωρίς την ύπαρξη τροχονόμου τις ώρες της μεγάλης κίνησης και τα δημοτικά πάρκιν που θα χωρούσαν τριπλάσιο αριθμό οχημάτων είναι αφημένα στην τύχη τους.

Οι κάδοι απορριμμάτων είναι μονίμως γεμάτοι , παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του προσωπικού καθαριότητας του Δήμου, αφού δεν έχει καθοριστεί ωράριο συγκέντρωσης των απορριμμάτων σε συνεννόηση κυρίως με τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, ενώ σε άλλα σημεία, όπως μπροστά από τον ΟΤΕ, δεν έχει νόημα να υπάρχουν κάδοι.

Εν ολίγοις μιλάμε για μια πόλη μπάχαλο, χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται για την εικόνα που παρουσιάζει και που μας εκθέτει καθημερινά κατά το χειρότερο τρόπο με πρωταγωνιστές ορισμένους  επιχειρηματίες,  των οποίων η τουριστική συνείδηση είναι  ανύπαρκτη και με μεγάλη απούσα τη δημοτική αρχή.

Αν αυτή είναι η εικόνα που θα μεταφέρουν οι επισκέπτες της Παροικιάς στις πατρίδες τους, τότε καλά θα κάνουμε να μην διαμαρτυρόμαστε  για την υποβάθμισή της και την μειωμένη τουριστική της κίνηση, αφού εμείς οι ίδιοι είμαστε οι κυρίως υπεύθυνοι.

Υ.Γ. Όσα καταγράψαμε, τα περισσότερα, είναι υπόθεση μιας εβδομάδας για να αλλάξουν προς το καλύτερο. Αρκεί να συνεργαστούν οι δύο δήμαρχοι και να ενεργοποιήσουν το προσωπικό του Δήμου και τις αστυνομικές αρχές. Θα το πράξουν; Εκτιμούμε πως όχι.